Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Ένα κωμικοτραγικό περιστατικό για την «μαϊμού»! | του Θέμη Ανδρεάδη Καλημέρα! Προχτές που πήγαμε στην Τάνια, στο πρόγραμμά της εκτός των άλλων τραγουδιών που είπε, είχε συμπεριλάβει και ένα τραγούδι του Διονύση από το «Φορτηγό», την «Μαϊμού». Σου βάζω σε link το τραγούδι για όσους δεν το έχετε ακούσει. Και θυμήθηκα ένα κωμικοτραγικό περιστατικό που μου συνέβη μ’ αυτό τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άλφα Κενταύρου | του Μανώλη Λυκάκη Από αγάπη μακρινή κι από καιρό φυλάγου, πορεία και στίγμα τα ’χασα στη μέση του πελάγου. Ένα μου δάκρυ κύλισε στον δείκτη τ’ Αστρολάβου,* πόσο και πάλι με πονά το Άλφα του Κενταύρου.* Κι αυτό στην πλώρη, της νυκτός τ’ αδύναμο φανάρι, μες στο σκοτάδι ξεγελά, πλάνης χαρά μου δίνει, θαρρώ μαζί πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μπαλάντα της κρίσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Από την άγρια ανεργία ρημαγμένοι κι από του φόρου τη λυπητερή. Στροφή στ’ αριστερά και δεξιά βγαίνει ωστόσο ο τόπος –λένε– προχωρεί άλλο που ο τόπος πια δεν μας χωρεί απ’ τις περικοπές και τα μνημόνια. Μα μέσα του καθείς εκλιπαρεί: Μακάριοι που τρώνε μακαρόνια. Ο ΦΠΑ ράφι το ράφι ανεβαίνει ανάλγητοι μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παιδικές αναμνήσεις | του Άρη Ταστάνη Σ’ είδα με σκισμένο πουκάμισο Καταμεσίς στους αρματωμένους χωροφύλακες Ένα κνικάτο ρυάκι διέσχιζε το μεσοφρύδι σου Και χάνονταν σιωπηλό στο ηλιοφάγωτο στέρνο σου. Ήταν τα χέρια σου δεμένα με κλεψιέλες στη ράχη Κι εγώ στην πιο σκοτεινή γωνιά τρέμοντας Κοιτούσα τις ξιφολόγχες και τις λασπωμένες μπότες τους. Ω χρόνια μου οχτώ! Αδύναμο κορμάκι ΦαρμακωμένηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άσυλο η μνήμη του Έρωτα | της Ζωής Δικταίου Ένα παράθυρο ανοίγει διάπλατα στην άνοιξη για να ξανακλείσει αθόρυβα σε μιαν ύποπτη σιωπή την ώρα που με επίσημο ρυθμό χτυπούν δυνατά τα φτερά της αιωνιότητας στο κάστρο. Φλόγες στους χτιστούς φανοστάτες του ναού στο παρόν της μεθυσμένης απ’ τα φώτα πόλης ο μεγάλος δρόμος κάτω από τα καινούρια άστραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ευτυχία των υποσχέσεων | της Άννας Τακάκη Δεν ήταν τα δυο μου χέρια που σε κράτησαν… Δεν ήταν τα δυο μου χέρια. Ήταν οι δύο υποσχέσεις μας που σου θύμιζαν: Να μην αφήνομε τ’ άδικα χρόνια μας στο έλεος της αδηφάγας μέρας. Να μην φεύγομε χωρίς την ανάμνηση της παρουσίας μας. Δεν ήταν τα μάτια σου που με κοίταξαν.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γυναίκα και μουσική | από την αντζέντα της ΟΓΕ για το 2023 – 4ο μέρος Μουσική. Ένα είδος τέχνης που προσφέρει ανυπέρβλητη αισθητική συγκίνηση στον ακροατή. Η καλλιτεχνική γλώσσα της μουσικής, σε σύγκριση με άλλα είδη τέχνης, είναι ολότελα ιδιόμορφη. Ωστόσο, όλα τα ανθρώπινα βιώματα και οι ιδέες βρίσκουν σε αυτή την πιο καθάρια, την πιο συγκινητική ενσάρκωσή τους. ΗΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γράμματα του πόνου… | του Αντώνη Κουκλινού Ο κόσμος ετουτοσές δεν είναι σασμένος για τσι σωστούς αθρώπους! Εκειουσάς απού σκέφτουνται με τη καρδιά και όχι με τη τζέπη. Κιαμνιά φορά τα λάθη των αθρώπω, τα διορθώνει η χέρα του Θεού, το γραφτό που λέμενε. Δυο λεβεντάντρες τση παντριγιάς, αδέρφχια, από καλό σόι που λέμενε, δουλευταράδες και μερακλήδες. Από τσιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γυναίκα και μουσική | από την αντζέντα της ΟΓΕ για το 2023 – 3ο μέρος Μουσική. Ένα είδος τέχνης που προσφέρει ανυπέρβλητη αισθητική συγκίνηση στον ακροατή. Η καλλιτεχνική γλώσσα της μουσικής, σε σύγκριση με άλλα είδη τέχνης, είναι ολότελα ιδιόμορφη. Ωστόσο, όλα τα ανθρώπινα βιώματα και οι ιδέες βρίσκουν σε αυτή την πιο καθάρια, την πιο συγκινητική ενσάρκωσή τους. ΗΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
