By:
On:
In: Ποίηση

Βογκήστε μαζί μας | του Μενέλαου Λουντέμη Βογκήστε μαζί μας. Γιατί εμείς είμαστε λίγοι κι είναι πολλοί κείνοι που μας κάνουν να βογκούμε. Φωνάξτε μαζί μας γιατί η φωνή μας είναι μικρή και δε φτάνει ως τις φάρμες της Καλιφόρνιας όπου το μπαμπάκι είναι μπόλικο για να βουλώσουν τ’ αυτιά τους. Εμείς… –το ’πε κι ο Μακρυγιάννης– «ο θεός μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το άδικο | του Αντώνη Κουκλινού Νοικοκερά και μερακλίνα η Ζουμπουλιά… Το στεροβύζι από τσι τέσσερεις τσούπρες του μπάρμπα Μηνά του μακαρίτη. Όσο ήζενε η μάνα τζη, δεν ήκανε άλλο πράμα μόνο να τσ’ αρμηνεύγει. Το πλεχτό, το αργαστήρι και το μαγεργιό. Οι τρεις αδερφάδες τση εξενοπαντρευτήκανε ογλήγορα και επόμεινε η Ζουμπουλιά να γεροντοκομίσει τσι γονέους τση, ’σάμε που φύγανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Εθνεγερσιακά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που βέβαια τα λέω έτσι διότι σήμερα έχουμε 25η Μαρτίου. Γιατί όχι εθνεγερτικά; Διότι τον τίτλο αυτό τον έχω ήδη χρησιμοποιήσει, και μάλιστα δυο φορές, σε προηγούμενες χρονιές που έπεφτε η 25/3 Σάββατο ή εκεί κοντά, οπότε είπα να μην επαναλάβω τρίτη και φαρμακερή φορά τον ίδιο τίτλο και παράλληλα να συμβάλω στην εθνικήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αναδρομές, Αφιερώματα

Το 1821 και κάποια ζητήματα ιστορίας του νεοελληνικού έθνους | του Γιώργου Αλεξάτου Η συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821 αναζωπύρωσε τη συζήτηση για ένα σύνολο ζητημάτων που αφορούν τόσο στους όρους που επέτρεψαν την εκδήλωσή της, τον χαρακτήρα της και τις στοχεύσεις της, όσο και ευρύτερα στους όρους διαμόρφωσης του νεοελληνικού έθνους και του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα

Το ’21 «τροφός» της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας | της Αριστούλας Ελληνούδη Τιμώντας την επέτειο της Επανάστασης του ’21, επιχειρούμε μια συνοπτική αναφορά στην τροφοδοτική επίδραση που άσκησε στις ιδέες και στο έργο κορυφαίων Ελλήνων και φιλελλήνων Ευρωπαίων δημιουργών. Στα «μνημεία» που της έστησε κυρίως η λογοτεχνία, ξένη και ελληνική, η έντεχνη και η λαϊκή. Προπάντων, η μακραίωνη και πανώριαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Τα μπαν στο πνεύμα του Αριστοφάνη από κάτι παράγκες | του Γιάννη Χατζηχρήστου (κάτι σαν χρονογράφημα για μια εποχή που τελειώνει) Ήταν μια εποχή που ζούσαμε στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι» του νεοφιλελέ εκσυγχρονισμού. Εποχή παχιών αγελάδων από τα πακέτα της Ένωσης, που λάδωσαν το αντεράκι μας, μπας και μπορέσουμε να προσαρμοστούμε τότε στα δεδομένα της, αυτά που τέθηκαν ωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η φάλαινα | της Μαρίας Σταυρίδου Μπουκωμένο το στόμα, πνιγμένο στο αίμα. Παλεύω να χώσω μέσα του κάθε λέξη που χαρίσεις… κάθε σκέψη που ορίζεις. Μπουκιές ανήθικες… λεηλατημένες, μαγειρεμένες στο πιο πικρό κρασί. Η συνταγή απλή, πρόσθεσε δυόσμο, ψεύτικους όρκους κι έναν ψιλοκομμένο μπαγιάτικο πόθο που απόμεινε ξινισμένος στο κομό. Σερβιρισμένες μόνο για μένα, από έναν απογοητευμένο ναυαγό από ένανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Απόψεις

Τρόμος και εξουσία | του Πάνου Ξηρουχάκη Τι είναι ο τρόμος; Είναι η ακραία μορφή φόβου. Ο φόβος είναι ένα συναίσθημα που προκαλείται από μια απειλή. Είναι μία φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού που κάνει τα ζώα είτε να κινηθούν γρήγορα μακριά από τον τόπο της απειλής ή , αναλόγως με την περίπτωση,τα προετοιμάζει για να μείνουν και να αντιμετωπίσουν-πολεμήσουν τονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η εξορία | του Γιώργου Ηρακλέους Δεν έχουμε ψωμί ούτε νερό, δεν έχουμε τσιγάρο ούτε εφημερίδες, δε γίνεται να ερμηνέψεις τη μνήμη, όταν τριγυρνάει μοναχή, μαυροντυμένη, με ένα σβηστό φανάρι στο χέρι, στα άφεγγα και σκοτεινά του κόσμου, στα σιδερένια κλαδιά του… Ετούτη η εξορία πιο βαριά, χωρίς συντρόφους, δίχως τιμονιέρη σου δίνει να πιεις το αίμα σου πικρό σανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…