Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Σαν παλιό ρεμπέτικο | του Γιώργου Ηρακλέους Παλιό ρεμπέτικο στη διαπασών, η Σεράχ με τη φωνή της Νίνου να κόβει σαν μαχαίρι, ανατολίτικη φαντασία κρατάει μισοφέγγαρα χλωμά, πίσω από τα πυκνά τα καφάσια δαιμονισμένες οι ψυχές, Τσιτσάνη μου! Αλλού πέφτει η ζωή κομμάτι κομμάτι, τοίχο τον τοίχο, σε άλλους όλη μαζί σαν σπίτι σε σεισμό. Μια μέρα είναι η ζωήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θέαση | του Γιώργου Δ. Μπίμη Πες μου, που πας αποβραδίς, ποιες σκάλες κατεβαίνεις, ποια εξορία ανοίχτηκε στην άβυσσο της γης; Στη φθίση και στο θάνατο, τί δεν καταλαβαίνεις; τα σύθαμπα θ’ αλώσουνε τους ήχους μιας κραυγής… Ο διχασμός κι ο χορτασμός, όταν θ’ ανταμωθούνε, η πόρτα του παράδεισου θα μείνει σφραγιστή, τα λάφυρα των ποταπών, στο ρήγμα θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δυο ποιήματα του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μωβ Βάφει η πανσέληνος, γαλάζιο τ’ άγριο κύμα, βαθύ το «μπλε», ίδιο το χρώμα της ματιάς σου, καίω τη σάρκα, στην ανάσα της φωτιάς σου, σ’ ακολουθώ γυμνός, σε κάθε αγάπης βήμα, χαμένος μέσα στου κορμιού σου το’ βυθό … Αχ ! πως λαχτάρησα τα φλογερά σου χάδια, γεύτηκα γλύκα, απ’ των χειλιών σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Bea | της Ζωής Δικταίου Μια ραγισματιά άνοιγε μέσα της, καθώς πατούσε τα πεσμένα φύλλα, όταν στους μεγάλους περιπάτους της έβλεπε τόσους ανθρώπους και σπάνια αντάλλασσε μια καλημέρα. Όπως τα φωτισμένα πλοία στη θάλασσα, ή τα τραίνα, που κι αν διασταυρώνονται μέσα στη νύχτα σε πορείες παράλληλες,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του Σετέμπριου η ώρα | του Νίκου Λουκαδάκη …ο ήλιος εποχώστηκε, κρύγιανε ο αέρας κι ήμοιαζε σαν απόβραδο το σταύρωμα τση μέρας… Σκύβει με παραπόνεση τ΄ ολόγιομο φεγγάρι, γλυκοφιλεί τον Αύγουστο, τον γέρο Καμινάρη πού ‘καμε πάλι καλλονές, αυγές δροσουλιασμένες, μέρες ηλιοπερίχυτες, νυχθιές γαληνεμένες κι είχενε μες στη βούργια ντου -η- τσι χαρές πληθώρα, μα δα μισεύγει κι έρχεται τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ρατσισμός ή όχι | της Ιφιγένειας Μανουρά -Είδα ότι έχεις κάνει φίλο τον Μπάμπη; -Ποιόν Μπάμπη; -Τον Μ…. -Ναι γιατί; -Σου έκανε αίτημα φιλίας και το δέχτηκες; -Ναι μου έκανε αίτημα φιλίας και το δέχτηκα, γιατί δεν έπρεπε; -Έλεος πια, για να έχουμε πολλούς φίλους αποδεχόμαστε τον καθένα. -Εγώ δα κιόλας μετρώ πόσους φίλους έχω!! Αν είχα εγκλωβιστεί στα εξήνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Αντώνης Ανηψητάκης για το βιβλίο της Άννας Τακάκη «Αροδαμοί κι αγκαραθιές» Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Πέμπτης 20 Ιούλη 2023 η εκδήλωση παρουσίασης του νέου βιβλίου της Άννας Τακάκη – Μαρκάκη «Αροδαμοί κι αγκαραθιές». Η εκδήλωση έγινε στην πιο δροσερή γωνιά της Σητείας, στον Δημοτικό Κήπο Σητείας στις 20:30 το απόγευμα. Ο Δημοτικός Οργανισμός Κοινωνικοπολιτιστικής Ανάπτυξης ΣητείαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Έκθεση ζωγραφικής των Γ. Παναγιωτάκη και Κ. Σπανάκη στο Οροπέδιο Λασιθίου | της Ζωής Δικταίου «Στην τέχνη και στην αγάπη το ένστικτο είναι αρκετό» Ανατόλ Φρανς Χρώματα απλωμένα σε καμβάδες που δεν περνούν απαρατήρητοι. Εμπνέουν, ταξιδεύουν τον νου, ηρεμούν τη σκέψη, ψηλαφούν με νοσταλγία τη μέσα ραφή της ψυχής αποπνέοντας μηνύματα σεβασμού, ελπίδας, αγάπης και αισιοδοξίας. Έτσι μπορούν να χαρακτηριστούνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο μπάρμπα Στεφανής… | του Αντώνη Κουκλινού Μνια δεμαθιά καλάμνια βαστά στην αμπασκάλη ντου και σέρνει το γάιδαρο απού το χαλινάρι αξέστρωτο και γέρνει όθε ντο περβόλι. Όξω απού το χωργιό, παντίχνει με το Θοδωρή και στέσανε κουβεντολόι. -Μρε Στεφανή, όθε πού το ’βαλες; -Γεια σου μρε Θοδωρή, στο περβόλι πάω. -Και σέρνεις το γάιδαρο αξέστρωτο; Και σηκώνεις τα καλάμνια…,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
