Tραχύς ο βίος κι η θάλασσα τραχιά! | Της Άννας Τακάκη Ιδού πως συνεπάγεται η έμπνευση… Διαβάζοντας στίχους από την Οδύσσεια του Καζαντζάκη, έφταναν μόνο αυτοί οι δυο στίχοι: «Δεν είναι τούτος που λαχτάριζα χρόνια και χρόνια, Θε μου! Δράκο αναντιάζω σαραντάπηχο ν’ αντροπατάει το σπίτι». Και πάραυτας ήρθε ο συνειρμός στο νου και στην καρδιά μου χτύπησε ένας βαρύγδουποςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το αύριο | του Χρήστου Δημούλα Νέα γραπτά, νέα χτυπήματα, νέα αίματα εγκυμονεί ο καιρός ετούτος. Ένα μικρό ροδάνι νου που αναπτύσσεται στην καρδιά, στην τσέπη, στην πατερίτσα μιας φοιτήτριας που την μπάζουνε στην κλούβα του νόμου που της κόβει τα ουράνια. Και να ο Αλέξανδρος στο άλσος να συλλογιέται πόσα βιβλία να διαβαστούν για την ποίηση του μέλλοντος. ΝαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Φωνές | του Κοσμά Βασιλάκη Δεν υπάρχει πιο τρομακτικό πράγμα από τις σκέψεις, δεν ξέρω αν το έχεις νιώσει ποτέ στον βαθμό που το έχω νιώσει εγώ αλλά είναι πραγματικά πολύ τρομακτικό. Δεν σταματάμε, και μιλάνε, συνέχεια. Σαν τις μάνες στον πόλεμο που ψάχνουν να βρουν τα ακρωτηριασμένα παιδιά τους. Υπάρχουν τόσες φωνές που ουρλιάζουν. Και δυσκολεύομαι να ακούσω τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ποιητικό αφιέρωμα στο φθινόπωρο – Τρία ποιήματα για το Φθινόπωρο | της Ζωής Δικταίου Η θύμηση της ομορφιάς του φθινοπώρου Η θύμηση της ομορφιάς του φθινοπώρου όταν το διάχυτο φως καταργεί τις σκιές, αντανακλάσεις χρυσαφένιες μαστιγώνουν την ώχρα, στα μάτια δάκρυα. Θα παραδοθείς κι αυτή τη φορά στα παιχνίδια της μνήμης και στο βάθος της αλήθειας ένα κερί αναμμένο στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η αριθμητική της «πράσινης» μετάβασης που δεν έχει κάνει η φονdeλαϊνεν προεδρέσσα μας, αλλά κάνει το απανταχού Στουρναριστάν | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Επετειακή ανάρτηση για την «3 του Σεπτέμβρη», αφιερωμένη στον Πατερναλιστικό Νεοφιλελευθερισμό) Το 2020, στην ΕΕ κυκλοφορούσαν 246.3 εκατομμύρια επιβατικά αυτοκίνητα. (19 Ιαν 2022, πηγή ACEA) με μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 1,9%. Ένα μέσο ηλεκτρικό αυτοκίνητο καταναλώνει 0,20 KWhΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Γκορμπιμεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Όπως γράψαμε και χτες, όταν ανέλαβε ηγέτης της ΕΣΣΔ ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έγινε τόσο δημοφιλής στη Δύση, εκεί γύρω στο 1987, που πολλοί έκαναν λόγο για Γκορμπι-μάνια -ή ίσως να την πούμε ελληνοπρεπέστερα Γκορμπιμανία. Τώρα που πέθανε, κι αφού τιμήσαμε και χτες με ειδικό άρθρο τη μνήμη του, σκέφτηκα να του αφιερώσω το σημερινό πολυσυλλεκτικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Αποχαιρετισμός… | του Αντώνη Κουκλινού   Ένα φύλλο μας αποχαιρετά…λέγοντας… -Επεράσαμε παρέα, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, μα εδά ήρθενε η ώρα να αποχαιρετηχτούμενε. -Έκαμα το κύκλο μου, μα και το χρέος μου. -Έδωκα το οξυγόνο μου, έκαμα παχύ ασκιανό στσι γειτονιές, να κάτσουνε οι γερόντοι, να πούνε τσι ιστορίες τονε. -Μα και οι γράδες να κλώθουνε τα μεσημέργια καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Kραυγή | του Χρήστου Δημούλα Νά τη και πάλι η κραυγή, που μέσα από τα καλώδια του τοίχου σου ανεβαίνει και μαζί σου παιδιά, σαύρες και καλικάτζαροι προβάλλουν πάνω-κάτω η ένταση, αυξομείωση ηχολήπτη μανιακού με στρας και φραμπαλάδες τυλιγμένος που μαραμένα λουλούδια ρίχνει σε κομμάτια σάπιου κρέατος που ανθρώπους τα λένε και τώρα ξαναρχίζει φωταγωγημένος ο χορός στροβιλισμένος, νευρώδης, ακτινικός,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Όλα τ’ αλλάζουν οι καιροί κι όλα οι καιροί τα φέρνουν | της Άννας Τακάκη Και ξαφνικά, έπεσε βροχή. Μήνα Αύγουστο. Αλλού να κάνει καλό, κι αλλού κακό. Τα σταφύλια μας αυτά που απόμειναν στα καλλιεργημένα αμπέλια ατρύγητα. Εμπρός λοιπόν για το τρύγος, πριν να σαπίσουν. Και τι θυμήθηκα τώρα; Τις μέρες των αμπελιών, τις μέρες του τρύγου, τα κοφίνια,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…