Μαθήματα ιστορίας | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Κλέφτες κουρδίζουν τον τζουρά και έχουν στήσει μαχαλά, να επιβιώσουν προσπαθούν, αλλά όλο η σούπα τους χαλά. Ο ένας κάνει υποκύψεις, ο άλλος το λαό έχει στύψει, για το μουχτάρη σκίζονται, αλλά όλο… απελπίζονται! Ως κύλησε η ιστορία, κι έγινε μάνα η Ρωσία εγέννησε επαναστάτες, που δεν τους κάνανε πια πλάτες. ΚιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το Μέλλον | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Στο εδώ και τώρα κρίνεται το μέλλον αν θα υποτάξει της ζωής τους ναυαγούς… Ή του φιδιού τα’ αυγό θα εκκολάψει ή της νιας ζωής τους πλαστουργούς. Κι εγώ, κλεισμένη, στο κελί σαράντα τρία, οξύ επεισόδιο ή μια μικρή μπαλιά, πάσα στους νέους της ζωής που δρούνε να καταστρέψουνε του κόσμου τα κελιά! ΤοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απαντοχή | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Η αγάπη των ματιών σου καθρεπτίζει και το νου, που συνειδητά παλεύει τους δαιμόνους του κακού. Να ’τανε να αντικρίσεις, μια ντελίνα της ζωής και παιδιά να αποκτήσεις μιας αντάρτισσας ψυχής. Να ’τανε αλλιώς ο κόσμος, πιο ανθρώπινη η ζωή να γεννούσαμε κοπέλια, δίχως βάρος στην ψυχή! Μα ’ναι άδικος ο κόσμος, τους κανόνες καθορίζουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κήπος του παραδείσου | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Κήπο θα φτιάξω μάτια μου, κήπο του παραδείσου Τ’ αρώματά του να ρουφάς, Να βλέπεις τ’ άνθη, να σκορπάς Της ευωδίας τη χαρά, Μέσα απ’ τη ζωή σου. . Λάκκο θα σκάψω της καρδιάς, βαθιά μέσα στο χώμα. Μπορεί να έφυγες μακριά, να μην εγνώρισες χαρά, μα σ’ αγαπώ ακόμα!!! .ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δεκαπενταύγουστος | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Μες στη ραστώνη του καλοκαιριού, που τα τζιτζίκια τρελό χορό χορεύουν, κάθομαι στην ομπρέλα της φυγής με όσους, λίγο, απ’ τον κόσμο δραπετεύουν! Χειμώνας, βράζει μέσα στις καρδιές… Της τρικυμίας μας οι μέρες ωριμάζουν… Σταφύλια νιες κι αγόρια τα τρυγούν και τα απλώνουν χάμω να γεννούν! Γλυκιά σταφίδα, η ζωή μας στέρησε… Παντού, e-shop,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δωμάτιο πανικού | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Στο δωμάτιο κλεισμένη, σε συνθήκες πανικού και ρωτώ ποια είναι αιτία, ποια η ρίζα του κακού; Μα απόκριση καμία δεν επήρα απ’ τη ζωή, που όσο την ανακατεύω, τόσο γίνεται θολή. Δυο τσιγάρα ανάβω, το ‘να πίσω απ’ τα’ άλλο, και αναζητώ το φταίχτη, της ζωής το μαύρο παίχτη. Κι όσο κυλάει ο χρόνοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το καραβάνι των τρελών | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Άλλοτε το καραβάνι των ταξιδευτών σωτηρία ήταν για τον άνθρωπο. Παράλληλα όμως χαράζονταν και ο δρόμος του μεταξιού… Σήμερα και οι δύο δρόμοι σπέρνουν θάνατο κι έχουν οσμή σάπιας σάρκας. Τα όρνια ακόνιζαν από καιρό τα νύχια και το ράμφος τους. Μα υπάρχουν και τα καραβάνια των τρελών κι ονειροπόλων, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο νέος άνθρωπος γεννάται | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το φως έχει ειπωθεί. Και βρήκαμε τη λέξη να το περιγράψουμε: σοσιαλισμός! Το φως δεν αγνοεί τις λέξεις. Εξουσία Λαϊκή η στολή παραλλαγής του. Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το σκότος έχει ειπωθεί Μα δε βρήκαμε λέξη που να το σκοτώσει. Το σκότος εγκλωβίζει ακόμα και τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κι ο Ιούδας κρυώνει | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Ανάγκη και χρέος, να γενείς ο μοιραίος, στο παιχνίδι της λάμψης χορεύεις. Δεν μιλάς, δεν λαλάς, με κοιτάς δυνατά, και σηκώνεσαι κι έντρομος φεύγεις Στο ξανά, στο μετά, στου ρυθμού τα παλιά μας ταξίδια. Σκύβεις μόνος, θρηνείς, και γελάς τρανταχτά, πάλι όλα μείνανε ίδια! Δεν ζητάς, δε μιλάς, τις ανάγκες σου πνίγειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
