Η ζήλεια…, γράφει ο Αντώνης Κουκλινός Όμορφη γυναίκα, όμορφος άντρας, ταιργιαστό ζευγάρι… Πόσες φορές λέμε-νε ετούτη-νά τη γ-κουβέντα, όντε θα ιδούμε-νε δυό αγκαλιαζμένους χέρι, χέρι να σαλεύγουνε στη στράτα. Το όμορφο, το ωραίο, όντεν είναι ταιργιαστό, μαγνητίζει τα βλέμματα και ξεχωρίζει. Όσο βέβαια περνά η ‘’μπογιά’’, γιατί ο χρόνος δε στένεται ποτές του, μονο μετρά σαφή αντίστροφα. Ντελικάτος, ψηλός καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κουρκουζάνης, του Αντώνη Κουκλινού Μπροσάφορμος, νευρικός, μονόχνωτος και ξεροκέφαλος ήτονε από μικιός. Μη σε ’κούσει να του αντιμιλήσεις, σε όσα λέει. Με το παραμικρό είχε-νε όρεξη για καυγά. Στο ντουκιάνι δεν τον-ε παίζανε, μούδε κολιτσίνα, γιατί ’θελα γραντίσουμε με τη γκρίνια ν-του, α’ δε ν-τον ήθελε το χαρτί. Κοπελιάρης ήτονε, ο μπαγάσας, και καλός δουλευταράς, από τσοι λίγους σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το άδικο…, του Αντώνη Κουκλινού Νοικοκερά και μερακλίνα η Ζουμπουλιά! Το στεροβύζι από τσι τέσσερεις τσούπρες του, του μπάρμπα Μηνά, του μακαρίτη. Όσο ήζενε η μάνα τζη, δεν ήκανε άλλο μ-πράμα μόνο να τσ’ αρμηνεύγει: «…το πλεχτό, το αργαστήρι και το μαγεργιό!». Οι τρείς αδερφάδες τση εξενοπαντρευτήκανε ογλήγορα κι επόμεινε η Ζουμπουλιά να γεροντοκομίσει τσοι γονέους τση, ’σαμε που φύγανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
O μελίτακας, του Αντώνη Κουκλινού Ασήμαντο στα μάθια μου, το μπόι σου. Δυό μαύρες κουκίδες ενωμένες, γ’ αυτό σε λένε και μελιτακομέση, με δυό κεραίες στη μούρη, και μικροσκοπικά ποδαράκια. Αγλακάς να προλάβεις…. Στένεσαι, αφρουκάσαι, στρίβγεις ζερβά, δεξά, κουβεδιάζεις με τσι συντρόφους σου, και συνεχίζεις. Ίντα μηχανή σε κατασκεύασε, να χεις έτσα δύναμη. Ξανοίγω σε να κουβαλείς τη (μ)πέτσα τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα παιχνίδια τση ζωής…, του Αντώνη Κουκλινού Καλόκαρδος άθρωπος το Πελαγιό… Χαμογελαστή και ανοιχτοχέρα κοπελιά. Παχουλή με ροδοκόκκινα μάγουλα και βλέμμα φωθιά, σπίρτο που λένε. Εικοσαρίζει, απάνω στο ν’ αθό τση νιότης τση. Σε ούλη τη γειτονιά, είναι το πλιά αγαπητερό κοπέλι και τη νε καλούνε ούλες οι κοπελοπούλες να γειτονέψουνε, για την καλή παρέα τζη. Η αλήθεια είναι πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μνια ιστορία για γέλια… του Αντώνη Κουκλινού Παλιά είχα ασχοληθεί με την ενοικίαση βιντεοκασέτας, (κακό τση κεφαλής μου) οντο ν’ εμφανίστηκε το βίντεο στα σπίθια μας. Tη ν’ εποχή (δεκαετία 80) που βγήκε σε βιντεοκασέτα η ταινία Μrs Doybtfire, με το Robin Williams η εταιρία διανομής, Αudio visual, είχε μαζί με τη νταινία ένα διαφημιστικό στάντ, με τον ηθοποιό ντυμένοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Με το γ-καφέ ντου έστεκε μπροστά στο πανωπόρτι, ο Μιχελής να ξανοίγει όξω τη ν’ αμυγδαλιά. Εντακάρανε και φουσκώνουνε τα κλαδιά τζη, γιατί ξεπετά τ’ αμάθια σιγά, σιγά ν’ ανθίσει.Στο καιρό τζη ανθισμένη είναι το στολίδι τση γειτονιάς. Απάνω στο ντράφο οι σπουργίτες ξετινάσου ντα φτερά ντως και τζιμπολογούνε τα ψωμόθρουλα από χάμε. Ένα γόνατο οι οξυνίδες γύρου, γύρου ώραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
