Του Κλήδονα, στο Λασίθι | της Ζωής Δικταίου Μια παράξενη συγκίνηση σε κυριεύει. Η ψυχή οσμίζεται κι άλλα. Ζεις τις στιγμές. Βυθίζεις το βλέμμα στο μισοφωτισμένο σοκάκι. Ένα βλεφάρισμα μόνο και το σπασμένο σου φτερό πεταρίζει. Το μεταξωτό φουστάνι στένεψε πολύ, σε σφίγγει στο στήθος. Πνίγεσαι, ανοίγεις τα φιλντισένια κουμπιά, όλα. Ρίχνεις μια χούφτα νερό στο πρόσωπο. Τρέχει στο λαιμόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μανουσομαρία, στα χέρια το πρόσφορο και το μεγάλο ξόδι στην ψυχή | της Ζωής Δικταίου Κατάμονη μα όχι λησμονημένη στην κορφή στην Κεφάλα. Κοιτάς στα περασμένα. Μέσα από ένα θαμπό γυαλί ψάχνεις το Λασίθι που αγάπησες, το Λασίθι στην ψίχα της ψυχής σου μια κλωστή κόκκινη, τυλιγμένη στην λαθρακιασμένη ανέμη της Κοκολίνας. Με την όραση πολιορκείς τα κοντινά και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Και στην αθάλη του καιρού, Λασίθι, Τόπος Μέγας | της Ζωής Δικταίου . Λύνεται ο κύκλος της ζωής λες κι είναι ίσιος δρόμος σκοντάφτω, χάνω το κερί, το χέρι στο μαχαίρι δεν είναι για το εφτάζυμο, δεν είναι για τον άρτο, μήτε και για τ’ αντίδωρο ή για χατίρι αγάπης, μα στο μεγάλο χαλασμό φίλος μου κι αδερφός μου. ΘεριάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Επετειακό αφιέρωμα στη γιγαντομαχία του Λασιθιού – Λασίθι, Τόπος Μέγας | της Ζωής Δικταίου Η Μοίρα του τόπου ανασηκώνει το φουστάνι. Μεγαλώνουν τα σύννεφα πάνω από τον κάμπο. Μάης μήνας, μα τούτα τα χαμηλοζωσμένα ανέφαλα θα φέρουν άλλη μια μπατάγια, άλλη μια ξαφνική νεροποντή. Μετράς τις κόκκινες παπαρούνες που ανάβουν στην καρδιά σου. Ένα μικρό σπασμένο γυαλί στη χούφτα σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρήτη μου βιγλατόρισσα αφέντρα του πελάγου | της Ζωής Δικταίου Πετάξανε οι σταυραετοί ως τις ψηλές μαδάρες ανοίξανε οι καστρόπορτες οι κλειδαμπαρωμένες για να διαβούνε λεύτεροι οι σαραντάπηχοι άντρες. Γέμισε άστρα ο ουρανός, χιόνια ο Ψηλορείτης πως καμαρώνει η λυγερή η θαλασσοζωσμένη που είναι υφάντρα Του Έρωτα, της λεβεντιάς κεντήστρα. Ολόγιομο φεγγάρι μου μη λυπηθείς το ασήμι κι ασημοστόλισέ τηνε,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στης μνήμης τα γυρίσματα τα θαύματα – της Ζωής Δικταίου Άνοιξη ήτανε θυμάμαι, ζεστή και γλυκιά, έτσι όπως είναι κάθε κρητική άνοιξη, με μυρωδιές πολλές και ζωηρά χρώματα της χαράς. Μέρες ηλιόλουστες και μεγάλες, σαν τις Κυριακές των παιδιών. Πού και πού, ένα παιχνιδιάρικο αεράκι περνούσε στα στενά σοκάκια ανακατεύοντας τις ευωδιές της ανθισμένης φύσης με τις μυρωδιές από τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένα ακόμη μεσημέρι σε βρίσκει αλλιώς. Εδώ το λένε: «Τση Καλογράς τη στέρνα», κοντά στου Μπαγκάλη. Ο πύργος του ανεμόμυλου σακατεμένος από τους καιρούς σκουριάζει στο χώμα. Η ανάμνηση της παλιάς αίγλης αναμετράται με τη σκουριά. Παρέα με τα μελισσόχορτα και τους ήχους του παμπάλαιου νερού. Χαίρεσαι με την απλή ευχαρίστηση που σου προσφέρουν ο ήλιος, οι κορφές, ο κάμπος,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
