Ας έρθουν απ’ τα μάθια μου να πιουν να ξεδιψάσουν | της Ζωής Δικταίου Τα μάτια σου έχουν μια παράξενη μέθη. Αρμέγουν το φως του κλειστού τόπου λιγωμένα από τις πολλές ομορφιές. Στο φως της αυγής, η ανατολή μοιράζει υποσχέσεις σε μιαν ατμόσφαιρα τρυφερή και υγρή, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο του Οροπεδίου μέσα από την αγκαλιά του σύμπαντος. Τόπος μυστηρίου καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η δική σου κραυγή, παράξενο τραγούδι | της Ζωής Δικταίου Τρεμοσβήνει το φως, ώρα που ανάβουν κόκκινα τριαντάφυλλα στον τοίχο ώρα που τα βλέφαρα ματώνουν ώρα που η λήθη δεν έχει δικαίωμα. Το μικρό νησί, Λαζαρέτο τής Κέρκυρας, απέραντος φαντάζει τόπος τής οδύνης κάτω από το φιλί στην πρώτη βροχή. Είχα ξεχάσει πως τα δάχτυλα σου γίνανε ρίζες, αντίκρισα τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Κεραζώζα, σαν να λέμε κερά Ζωή, ζάχαρη!» | της Ζωής Δικταίου Είχε έρθει για τις διακοπές ο Χάρης. Μόλις έκλεισαν τα σχολεία οι γονείς του, τού είχε κάνει το χατίρι και τον έφεραν την ίδια κιόλας μέρα στον παππού. Στο χωριό μπορούσε να απολαύσει το παιχνίδι, την εξοχή και τη θάλασσα χωρίς περιορισμούς και πάντα με τη χαρά και τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χορός να μη σκολάσει | της Ζωής Δικταίου Ένα παλιό σημάδι στο λαθρακιασμένο ξύλο πάνω από το μπρούτζινο κερκέλι της πόρτας. Ένα ολόγιομο φεγγάρι απόψε στο φεγγίτη. Ένα ολόλευκο γιασεμί που φέγγει ακόμα το ίδιο όμορφα. Το λευκό μεσοφόρι απλωμένο στο δώμα. Οι Μοσκοκούζουλες χόρευαν κιόλας ξυπόλητες στους τσίγκους και στα κεραμίδια. Η Όστρια χτύπησε τα παραθυρόφυλλα. Όταν φυσάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Kύπρος… στο αδικαίωτο φως | της Ζωής Δικταίου [ας μην αφήνουμε να σκεπάζει η λήθη τις σελίδες της ιστορίας και της μνήμη μας.] Ογρή είναι ακόμη η γη απ’ τις θαλασσαρμύρες των ματιών κι από αίματα αθώων. Ογρή. Ανάβρυσμα στο χώμα ετούτο ο βαθύς καημός, ο σπαραγμός, οι θύμησες. Ο πόνος μέστωσε με τον καιρό μες στις καρδιές η πίκραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εφτάζυμες αναμνήσεις | της Ζωής Δικταίου «Εδώ οι ποιητές μιλούν με τον καιρό και μ` ένα πικραμύγδαλο στη χούφτα ξορκίζουν τον θάνατο. Οι ποιητές, το ξέρεις, δεν φεύγουν ποτέ, ανεβαίνουν ψηλά, συλλαβίζουν πάντα στη μέσα ραφή της ψυχής την αγάπη, διαβάζουν τη βροχή στο φως και ανάβουν τα καινούρια άστρα με την αφή, να φέγγει αύριο, το μέλλον τριαντάφυλλα. ΤριαντάφυλλαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του Ιουλίου τα μαϊστράλια | της Ζωής Δικταίου Να ήμουν φεγγάρι, που απ’ το φεγγίτη σου δεν θέλει απόψε, σ’ άλλο παράθυρο πλάι να βρεθεί που με τη λάμψη του ίσως κατάφερνε να ψιθυρίσει όσα δεν μπόρεσε ποτέ να πει. Πάνω στο τζάμι σου να ’ρθω να γράψω λέξεις και όνειρα κι όλα με φως τώρα που φέρνει φιλιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του Ιουλίου οι Κυριακές δεν είναι σαν τις άλλες | της Ζωής Δικταίου Αδέσποτες, γυρίσανε οι ώρες του πελάγου η όστρια, αλμύρα φύσηξε στις άκριες της ψυχής σε μια ιδέα, εξόριστη του Έρωτα του μάγου αρχαία σκουριά στα μάτια μου, μα δεν ανησυχείς. Του Ιουλίου οι Κυριακές δεν είναι σαν τις άλλες στη Μάνη, στη Μονεμβάσια, φιλιά γράφειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το παράπονο τσ’ Ανθήλιας | της Ζωής Δικταίου Δειλινό, ώρα που το μελτέμι φυσά απαλά και οι κορδέλες της ψυχής τινάζονται ψηλά. Ό, τι είναι του τόπου, είναι και δικό σου. Παρακολουθείς την πτώση ενός φύλλου και τον χορό του, έτσι συμβαίνει και με κάθε ανάμνηση μέχρι να φτάσει ν’ αγγίξει την καρδιά σου. Στο Λασίθι δεν θα δυσκολευτείς ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
