Αιχμή | του Γιώργου Δ. Μπίμη Δρόμοι αδιάβατοι κι ανήλιαγα υπόγεια, για έναν κόσμο που δεν έχει που να πάει.. Που χαραμίζεται στα ίδια δρομολόγια, που ‘χει ξεχάσει τον πλησίον ν’ αγαπάει. Γκρίζες σκιές παραχαράσσουν τα ονόματα κι ένας καιρός σκάβει στα πρόσωπα ρυτίδες, στις φυλακές, στην ομηρία και στα πτώματα, ψάχνουν να βρούνε οι εξόριστοι πατρίδες. Τρύπιες σημαίεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άσπρο πουκάμισο, σε χρώμα ανθρακί! | του Τάκη Βαρελά Αγέρωχος ο χρόνος! Δώδεκα στροφές του ήλιου και με ένα κλικ ο λεπτοδείκτης, θα ανοίξει την καταπακτή. Στα αζήτητα ο παλιός ο χρόνος. Τι μας πήρε; Τι μας άφησε; Τι θα φέρει ο νέος; Έντιμα ερωτήματα, ντυμένα με αγωνίες. Φόβοι κρυμμένοι και ξόρκια. Και όμως. Των ανθρώπων τα όνειρα ταπεινά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θέαση | του Γιώργου Δ. Μπίμη Πες μου, που πας αποβραδίς, ποιες σκάλες κατεβαίνεις, ποια εξορία ανοίχτηκε στην άβυσσο της γης; Στη φθίση και στο θάνατο, τί δεν καταλαβαίνεις; τα σύθαμπα θ’ αλώσουνε τους ήχους μιας κραυγής… Ο διχασμός κι ο χορτασμός, όταν θ’ ανταμωθούνε, η πόρτα του παράδεισου θα μείνει σφραγιστή, τα λάφυρα των ποταπών, στο ρήγμα θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η φωτιά | του Τάκη Βαρελά Τι θαρρείς πως έχει σχέδιο η φωτιά; Με σχέδιο ανάβουν μόνο τα φιτίλια της φωτιάς και έργο της φωτιάς, είναι εκείνων, που εμπορεύονται τη γη, στη, μορφή και το περιεχόμενο της. Γίνεται προϊόν!!! Έχει τιμή και αξία! Έτσι γίνεται εμπόρευμα, το έργο της φωτιάς. Στα αποκαΐδια της, θα οριστεί η νέα τιμή. Θα τρέξουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στις κορυφές του φωτός | του Τάκη Βαρελά Ας τραβήξουμε τώρα για τις κορυφές μας. Έτσι και αλλιώς, όλες οι πυραμίδες του επάνω και κάτω κόσμου, δικές μάς είναι! Οι τσιμινιέρες και αυτές δικές μας είναι. Καπνίζουν τα τσιγάρα μας και είναι ο καπνός μας βαρύς, όσο και το φορτίο μας. Δικά μας τα τσιγάρα. Δικός μας ο καπνός. ΔικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εις Άδην κάθοδος | του Τάκη Βαρελά Ετούτοι, εδώ δεν ορίζονται ως άνθρωποι! Ως τεμάχια τους ονομάτισαν και η τιμή τους από τα πριν είχε ορισθεί. Τι θαρρείς; Σαν ο άνθρωπος εμπόρευμα γίνεται, έχει τιμή και αξία και γεννάει υπεραξία. Σαν ήρθαν οι ελεγκτές για το φορτίο, τους ανθρώπους κοίταξαν στα δόντια. Μαθημένη η φτωχολογιά απ’ τα χωριά τους, καταλάβαιναν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μη ρωτάς τη φωτιά | του Τάκη Βαρελά Στις πολιτείες των εκατομμυρίων προλετάριων, δεν ανθίζουν ποια τα φυλλοκάρδια τους. Στις καρδιές τους, θαρρώ πως η ανησυχία τους, ορίζει το ρυθμό. Το βήμα τους, σε μετρημένο χρόνο απλώνεται και ας κάνει ο νους τους, το γύρω του κόσμου στις μέρες των γιορτών. Τα ταξίδια τους, είναι τόσο κοντινά, που δεν αξίζουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σαν ξεχάσεις χάθηκες! | του Τάκη Βαρελά Μη μου μιλάς για τα παλιά! Δεν θέλω να θυμάμαι! Δεν θέλω να τα ακούω! Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια! Κουράστηκα! Θέλω να ξεχάσω! Αρκετά βασανίστηκα! Θέλω να ζήσω! Προσωπικές βασανιστικές ιστορίες που ξεφωνίζονται σαν κλείνουν οι πόρτες των σπιτιών και έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο, να ζευγαρώσουν οι χαρακιές στα μέτωπα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
