Εις Άδην κάθοδος | του Τάκη Βαρελά Ετούτοι, εδώ δεν ορίζονται ως άνθρωποι! Ως τεμάχια τους ονομάτισαν και η τιμή τους από τα πριν είχε ορισθεί. Τι θαρρείς; Σαν ο άνθρωπος εμπόρευμα γίνεται, έχει τιμή και αξία και γεννάει υπεραξία. Σαν ήρθαν οι ελεγκτές για το φορτίο, τους ανθρώπους κοίταξαν στα δόντια. Μαθημένη η φτωχολογιά απ’ τα χωριά τους, καταλάβαιναν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μη ρωτάς τη φωτιά | του Τάκη Βαρελά Στις πολιτείες των εκατομμυρίων προλετάριων, δεν ανθίζουν ποια τα φυλλοκάρδια τους. Στις καρδιές τους, θαρρώ πως η ανησυχία τους, ορίζει το ρυθμό. Το βήμα τους, σε μετρημένο χρόνο απλώνεται και ας κάνει ο νους τους, το γύρω του κόσμου στις μέρες των γιορτών. Τα ταξίδια τους, είναι τόσο κοντινά, που δεν αξίζουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σαν ξεχάσεις χάθηκες! | του Τάκη Βαρελά Μη μου μιλάς για τα παλιά! Δεν θέλω να θυμάμαι! Δεν θέλω να τα ακούω! Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια! Κουράστηκα! Θέλω να ξεχάσω! Αρκετά βασανίστηκα! Θέλω να ζήσω! Προσωπικές βασανιστικές ιστορίες που ξεφωνίζονται σαν κλείνουν οι πόρτες των σπιτιών και έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο, να ζευγαρώσουν οι χαρακιές στα μέτωπα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ποιός νίκησε; | του Τάκη Βαρελά . Αλήθεια σας ρωτώ. Πέστε μου ποιος βγήκε νικητής; Σε αυτή την μάχη υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Σε αυτή την μάχη πολλά ήταν τα ρήγματα. Αθόρυβα και δίπλα μας ο χρόνος μας ύπνωσε και εμείς; Εμείς υπνωθήκαμε. Δυστυχώς υπνωθήκαμε. Πιστέψαμε πως τα όρια τα βάζουμε εμείς κοιτώντας την ώρα και αγνοώντας το βάθος τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εδώ ναυάγησε η ζωή | του Τάκη Βαρελά Πάει καιρός τώρα που η θάλασσα έχασε το χρώμα της. Ανεμική και κίτρινη, την είδα να σέρνεται στα βότσαλα, ανήμπορη και ασάλευτη, λες και δεν είχε μήτε ανάσα και φωνή, μιας και το κύμα άνεβρο, έσβησε και αυτό στην ανημποριά της. Γαλήνια η θάλασσα είπαν. Καιρός για ταξίδια. Και όμως οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρόβα | του Τάκη Βαρελά Στη εποχή των ανθρώπων, οι ανάγκες όριζαν το χρόνο της ζωής. Τα αισθητήρια των αναγκών ήταν σε εγρήγορση. Η όραση, η ακοή, η όσφρηση, αφή, η γεύση, το όλον των αισθήσεων υποτασσόταν στο όλον του ανθρώπου, στο όλον των αναγκών, στο όλον της ζωής. Συσσωρευμένη ατομική γνώση που ζητούσε από ανάγκη, επίμονα να συναντηθεί μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άναψε ο θεός τσιγάρο! | του Τάκη Βαρελά Καίγομαι σαν πρωινό τσιγάρο, δίχως σπίρτα. Ξέρω, πως η πρώτη αχτίδα θα έρθει να ανάψει τη φωτιά. Τότε ο ουρανός θα χαθεί. Τα σύννεφα θα κρύψουν τη φωτιά. Είναι που ο θεός άναψε τσιγάρο. Μεγάλο ντουμάνι η καπνά και η μοιρασιά, τραβάει στους πέντε ανέμους. Τραβάει η κάπνα, για τις θάλασσεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όσο δυναμώνουν τα τύμπανα του πολέμου | του Τάκη Βαρελά Τόσο βαραίνουν τα βήματα των ανθρώπων… Κι όμως. Όσοι διαβάζουν τους καιρούς γνωρίζουν, ότι η καταιγίδα θα τους βρει στο δρόμο… Όμως λίγοι, σε πείσμα των καιρών, ακονίζουν την γνώση… Λίγοι, με την αλήθεια τους περίσσευμα Θωρακίζονται με βήμα γοργό… Έτοιμοι… ξεσηκώνουν την ανεμελιά από τα ξόρκια… Την οπλίζουν… ΟιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
