Ποιός νίκησε; | του Τάκη Βαρελά . Αλήθεια σας ρωτώ. Πέστε μου ποιος βγήκε νικητής; Σε αυτή την μάχη υπάρχουν νικητές και ηττημένοι. Σε αυτή την μάχη πολλά ήταν τα ρήγματα. Αθόρυβα και δίπλα μας ο χρόνος μας ύπνωσε και εμείς; Εμείς υπνωθήκαμε. Δυστυχώς υπνωθήκαμε. Πιστέψαμε πως τα όρια τα βάζουμε εμείς κοιτώντας την ώρα και αγνοώντας το βάθος τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εδώ ναυάγησε η ζωή | του Τάκη Βαρελά Πάει καιρός τώρα που η θάλασσα έχασε το χρώμα της. Ανεμική και κίτρινη, την είδα να σέρνεται στα βότσαλα, ανήμπορη και ασάλευτη, λες και δεν είχε μήτε ανάσα και φωνή, μιας και το κύμα άνεβρο, έσβησε και αυτό στην ανημποριά της. Γαλήνια η θάλασσα είπαν. Καιρός για ταξίδια. Και όμως οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρόβα | του Τάκη Βαρελά Στη εποχή των ανθρώπων, οι ανάγκες όριζαν το χρόνο της ζωής. Τα αισθητήρια των αναγκών ήταν σε εγρήγορση. Η όραση, η ακοή, η όσφρηση, αφή, η γεύση, το όλον των αισθήσεων υποτασσόταν στο όλον του ανθρώπου, στο όλον των αναγκών, στο όλον της ζωής. Συσσωρευμένη ατομική γνώση που ζητούσε από ανάγκη, επίμονα να συναντηθεί μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άναψε ο θεός τσιγάρο! | του Τάκη Βαρελά Καίγομαι σαν πρωινό τσιγάρο, δίχως σπίρτα. Ξέρω, πως η πρώτη αχτίδα θα έρθει να ανάψει τη φωτιά. Τότε ο ουρανός θα χαθεί. Τα σύννεφα θα κρύψουν τη φωτιά. Είναι που ο θεός άναψε τσιγάρο. Μεγάλο ντουμάνι η καπνά και η μοιρασιά, τραβάει στους πέντε ανέμους. Τραβάει η κάπνα, για τις θάλασσεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όσο δυναμώνουν τα τύμπανα του πολέμου | του Τάκη Βαρελά Τόσο βαραίνουν τα βήματα των ανθρώπων… Κι όμως. Όσοι διαβάζουν τους καιρούς γνωρίζουν, ότι η καταιγίδα θα τους βρει στο δρόμο… Όμως λίγοι, σε πείσμα των καιρών, ακονίζουν την γνώση… Λίγοι, με την αλήθεια τους περίσσευμα Θωρακίζονται με βήμα γοργό… Έτοιμοι… ξεσηκώνουν την ανεμελιά από τα ξόρκια… Την οπλίζουν… ΟιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χαρταετός των προλεταρίων | του Τάκη Βαρελά Σαν ανοίξουν διάπλατα οι μεγάλες πόρτες του ουρανού, ξεχύνονται στο διάφανο του σύμπαντος κόσμου, δισεκατομμύρια θυμωμένα κατακόκκινα αστέρια. Είναι οι συντεταμένες αστροφεγγιές των προλεταρίων, που έρχονται με υψωμένες τις γροθιές. Στα χέρια τους κρατούν, δίκοπα μαχαίρια. Έρχονται σαν τιμωροί και νικητές, στο όνομα του λαού και των παθών του! Έρχονται στο όνομαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ολόγιομο | του Τάκη Βαρελά Την υπόσχεση μου την κράτησα. Ήρθα! Είμαι εδώ! Βλέπεις; Το μαντήλι μου είναι κόκκινο! Άνοιξα, το επτασφράγιστο σεντούκι, για χάρη σου. Πήρα ότι πολύτιμο είχα, αυτό υπέγραφε τα συμβόλαιο τιμής με τα δάκρυα τριών μπαρουτοκαπνισμένων γενεών και ήρθα! Κράτησα την υπόσχεση. Σειρά σου τώρα.. Ακούμπησε το δάκρυ σου στο κόκκινο μαντήλι. Ακούμπησε το απαλά,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Προλετάριος θεός και η Ελευθερία | του Τάκη Βαρελά Αφόρητος ο καιρός. Καύσωνας! Είναι η εποχή του κίτρινου. Είναι η εποχή που αποχαιρετούν οι χυμοί της Άνοιξης, τον επάνω κόσμο, σαν γίνονται τα κορμιά τους, αχυρένιο χρυσαφί στρώμα και άλλοτε λίπασμα στο χώμα. Το κίτρινο έχει και πάλι τη γιορτή του, μα σαν γυμνώθηκε ο ήλιος, τα ζεστά αρμονικάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ταξίδια και ναυάγια | του Τάκη Βαρελά . Είδες πως κυλάει η μέρα! Δυο καλάμια ανέβηκε ο ήλιος, λένε στα καμποχώρια! Καίγομαι και ταξιδεύω! Καπετάνιος, μηχανικός ή ναύτης, δεν έχει και σημασία. Ένα μπάρκο, ένα καράβι και ένας καιρός καραβοκύρης και πλοηγός. Σήκωσα την άγκυρα, έλυσα τον κάβο και χάραξα πορεία. Να ξέρεις, μου είπαν, πως στη θάλασσα, κατά πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
