Σαν ξεχάσεις χάθηκες! | του Τάκη Βαρελά
Μη μου μιλάς για τα παλιά!
Δεν θέλω να θυμάμαι!
Δεν θέλω να τα ακούω!
Μια ζωή τα ίδια και τα ίδια!
Κουράστηκα!
Θέλω να ξεχάσω!
Αρκετά βασανίστηκα!
Θέλω να ζήσω!
Προσωπικές βασανιστικές ιστορίες που ξεφωνίζονται σαν κλείνουν οι πόρτες των σπιτιών και έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο, να ζευγαρώσουν οι χαρακιές στα μέτωπα, που τις βάφτισαν ρυτίδες!
Ρυτίδες.
Διαρκείς συσπάσεις, συστολές και διαστολές του σώματος.
Μοναδικές αποτυπώσεις και ανθρώπινα θραύσματα.
Συμπαγείς και σταθερές προσωπικές ρωγμές
Κρακελασμένα εκμαγεία θα έλεγα, απόμειναν τα ανθρώπινα σώματα. Καταγράφουν, αν μη τι άλλο, την ανάγκη για προσωπική αμνησία!
Να μη θυμάσαι…
Να μη θυμάσαι…
Μα αν ξεχάσεις, στο λέω, θα χαθείς!
Το παρελθόν, μη ρίξεις στη φωτιά!
Θα χαθείς…
Και όμως…
«Ω, πόσο βάσανο μεγάλο, το βάσανο είναι της ζωής», που έλεγε και ο ποιητής!
Μα πως να τα αρνηθείς το παρελθόν;
Μήπως και οι χαρακιές στο πρόσωπο, υπογραφή δεν είναι;
Σαν τα έζησες, τα άχαρα, τα βάρβαρα, τα απάνθρωπα, τα κουβαλάς στα εσώψυχα και είναι τα σημάδια, πιο βαριά από τα ζεμπιλια του άνθρακα.
Τώρα τι σου λέω αυτά…
Τα ζεμπίλια..
Μήπως τα θυμάσαι ή τα ξέρεις τα ζεμπίλια..
Είναι αυτά τα δωδεκάκιλα λαστιχένια μεγάλα μαύρα του άνθρακα!
Το εβδομαδιαίο συμβόλαιο θέρμανσης, που σου επέβαλαν οι δουλέμποροι, πριν το παράνομο μπάρκο για το Πρίντεζι και από εκεί στα ανθρακωρυχεία του Βελγίου.
Θυμάσαι;
Κάθε εβδομάδα, εκεί στα πλαϊνά της πυραμίδας, σερνόταν η φτωχολογιά, να μαζέψει το σκάρτο του άνθρακα για να ζεσταθεί.
Ξέρεις, εκεί στις χώρες του Βορρά, ο στρατηγός Χειμώνας είναι ο γιος της βαρβαρότητας, δεν έχει χωρατά και ξεγελάσματα.
Η φυματίωση, η πνευμονία ήταν διαβατήριο για τον άλλο κόσμο!
Σαν να μην έφτανε η φτώχεια, η πείνα και η ανημποριά, ερχόταν και αυτός ο πρόστυχος καιρός και σε αποτελείωνε.
Και έτσι, σαν τα αφεντικά κατάλαβαν την δύναμη της μνήμης, έβγαλαν το φόβο, σκιάχτρο της χαμοζωής και τρομοκράτη να κρύψει τις αιτίες που φέρνουν συμφορές και είπαν πως είναι στη μοίρα των φτωχών γραφτό, για να τις ζήσουν!
Από τότε, κάθε οργή καιγόταν στη φωτιά.
Είδαν και αποείδαν οι φτωχοί τα βάσανα να καίνε, έκλειναν τα στόματα, χαμηλών αν τα μάτια και έσβηναν τα όνειρα μπροστά σε δυο κεριά.
21/12/2022
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
[Το εικαστικό είναι έργο του Τάκη Βαρελά . Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.]
