Φθαρμένος καθρέπτης | της Μαρίας Σταυρίδου Ένας παλιός φθαρμένος καθρέπτης. Ένα είδωλο από τα παλιά. Μια κόρη που μάζεψε τα γκρίζα μαλλιά που έβγαλε το φόρεμα με τα λουλούδια, τα χρώματα τα ζωηρά. Μια φθαρμένη φιγούρα που φοβάται τη σκιά που έδιωξε το χαμόγελο και φόρεσε γυαλιά, που έσβησε τη λάμπα, και προσκάλεσε για δείπνο την κακιά μητριά. Ένας παλιόςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η συντομία των συναισθημάτων | της Μαρίας Σταυρίδου Η συντομία των συναισθημάτων η έκπληξη των θηραμάτων, ένας γρήγορος γύρος θανάτου. Η οφθαλμαπάτη της συναισθηματικής ερήμου. Η ψευτιά μιας κοινωνίας πλούτου. Η αφθονία των δούλων. Η αναρχία των ψεύτικων ανορθόγραφων τύπων. Η συντομία των συναισθημάτων. Μια τάση μόδας για τα παιδιά για τους εφήβους που πάψαν ν’ ακούν τη γιαγιά, γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο δράκος κοιμάται… | της Μαρίας Σταυρίδου Ο Δράκος κοιμάται… αφήστε τον να κοιμηθεί να ναρκωθεί βαθιά, να ονειρευτεί μια όμορφη νια, να γαληνέψει… Κάντε σιγά… το νανούρισμα τελείωσε, μα η ανάσα ακόμη χορεύει βαριά… Δεν υπάρχουν τύψεις και οι συνειδήσεις φύγαν… μακριά. Φόρεσαν βιαστικά νέα λούσα και είπαν να πάνε… για χαβά, να συκοφαντήσουν, να χλευάσουν, να χορέψουν γύρωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σιωπηλές συζητήσεις | της Μαρίας Σταυρίδου Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές στις γωνιές του δρόμου κάτω από τις νεκρές μουριές. Σε μέρη που η μοναξιά έγινε οικοδέσποινα φορώντας επώνυμα γυαλιά. Καλεσμένοι αδιάφοροι και ο χορός της ψευτιάς το πικ της βραδιάς. Φιγούρες αδύναμες… σκοτεινές που ψάχνουν καταφύγια ανάμεσα στις ενοχές. Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές. Ποιος να φωνάξει καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θα’ θελα… | της Μαρίας Σταυρίδου Θα ’θελα να χανόμασταν εκεί έξω… στη ζωή Δυο ασήμαντοι περιπατητές χωρίς σάκο επιβίωσης χωρίς διαβατήρια… ή καταπίστευμα ηθικής Δυο παράνομοι εισβολείς στον έρωτα αποφασισμένοι να γευτούν γεύσεις και ενοχές Ένα σκοτεινό μονοπάτι χαραγμένο για δυο ένας αποτυχημένος μποξέρ και μια νεαρή Ζαν Ντ’ Αρκ μελό Αταίριαστοι στη ζωή… απόλυτα ταιριαστοί στην ηδονή ΚουρασμένοιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγνοούμενοι | της Μαρίας Σταυρίδου Πού είναι οι Αγνοούμενοι; «Πού είναι ο παππούς γιαγιά;» «Αγνοούμενος ψυχή μου…, στον πόλεμο της Αλβανίας…». «Πού είναι ο θείος μαμά;» «Αγνοούμενος καρδιά μου…, στην εισβολή του Αττίλα…» Άραγε τί απαντάνε αυτές οι οικογένειες κάθε φορά που θα τους ρωτάνε που είναι τα παλικάρια και οι νεράιδες τους; «Αγνοούμενοι»… Δηλώνουμε με περισσή λύπη και καημόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νέο-Έλληνας | της Μαρίας Σταυρίδου Αναμασάω εικόνες από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν. Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος, ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα… περήφανος…, αξιοπρεπής… Ασυναίσθητα… κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο. Η ντροπή με χλευάζει… επαναστατεί από αγανάκτηση, θέλει να μου ορμήσει… να με καταχερίσει. Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια κόκκινη πλατεία | της Μαρίας Σταυρίδου Αναζητώ μια κόκκινη πλατεία μια αρχή και μια θεωρία για να κάνω θρυλική επανάσταση… αποστασία. Έναν μικρό λαό για μια μεγάλη θυσία για να ξαναγραφτεί η ιστορία, για να φοβηθεί η δειλία να κρυφτεί ξανά στην ανομία. Έναν άμαθο στρατό που θα χαμογελάσει στον Δαίμονα, που θα προσκυνήσει τον Θεό, που δεν θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άδεια πουκάμισα | της Μαρίας Σταυρίδου Σκιές που βιάζονται ν’ απομακρυνθούν που δε μιλούν… παραπατούν. Μια σιωπηλή αγέλη ντυμένη ασορτί μια στο μαύρο και μια στο γκρι και η στολή μονότονα μοντέρνα από διάσημο οίκο – φυλακή. Η παραγγελία ίδια… για σένα… για μένα ακόμη και για την παραδουλεύτρα την τυφλή. Άδεια πουκάμισα… στολισμένα και μη, πάντα με άρωμα «μηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
