Το τρένο των 8 και δέκα | της Μαρίας Σταυρίδου Ήρθε… ούτε καν το πρόσεξα είναι ήδη στις ράγες, διαλαλεί την άφιξη του, τη «σπάνια» διαδρομή του. Το τρένο των 8 και δέκα Διαφημιζόμενο ως το πιο καλό και όμως… όσοι το είδαν είπαν ατημέλητο… αδιάφορο… σιωπηλό. Άδεια καθίσματα… αόρατοι επιβάτες μα η σφυρίχτρα δυνατή, σαν γριά που έχει πανικοβληθεί.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χορός των εντυπώσεων | της Μαρίας Σταυρίδου Ένας παράλογος χορός εντυπώσεων. Εικόνες ψεύτικες που λανσάρονται αληθινές. Εικόνες θαμπές που φωτίζονται σα νύφες διαλεχτές. Μια εικονική πραγματικότητα για ζωή γιατί απλούστατα η μοίρα έχει αδικήσει και έχει αδικηθεί. Φιγούρες εγωισμού σε μια αίθουσα κανιβαλισμού και η Βασίλισσα μια γρια που ξέχασε τον σεβασμό, σ’ ένα παλιό συρτάρι στο εξοχικό. ΈναςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φθαρμένος καθρέπτης | της Μαρίας Σταυρίδου Ένας παλιός φθαρμένος καθρέπτης. Ένα είδωλο από τα παλιά. Μια κόρη που μάζεψε τα γκρίζα μαλλιά που έβγαλε το φόρεμα με τα λουλούδια, τα χρώματα τα ζωηρά. Μια φθαρμένη φιγούρα που φοβάται τη σκιά που έδιωξε το χαμόγελο και φόρεσε γυαλιά, που έσβησε τη λάμπα, και προσκάλεσε για δείπνο την κακιά μητριά. Ένας παλιόςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η συντομία των συναισθημάτων | της Μαρίας Σταυρίδου Η συντομία των συναισθημάτων η έκπληξη των θηραμάτων, ένας γρήγορος γύρος θανάτου. Η οφθαλμαπάτη της συναισθηματικής ερήμου. Η ψευτιά μιας κοινωνίας πλούτου. Η αφθονία των δούλων. Η αναρχία των ψεύτικων ανορθόγραφων τύπων. Η συντομία των συναισθημάτων. Μια τάση μόδας για τα παιδιά για τους εφήβους που πάψαν ν’ ακούν τη γιαγιά, γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο δράκος κοιμάται… | της Μαρίας Σταυρίδου Ο Δράκος κοιμάται… αφήστε τον να κοιμηθεί να ναρκωθεί βαθιά, να ονειρευτεί μια όμορφη νια, να γαληνέψει… Κάντε σιγά… το νανούρισμα τελείωσε, μα η ανάσα ακόμη χορεύει βαριά… Δεν υπάρχουν τύψεις και οι συνειδήσεις φύγαν… μακριά. Φόρεσαν βιαστικά νέα λούσα και είπαν να πάνε… για χαβά, να συκοφαντήσουν, να χλευάσουν, να χορέψουν γύρωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σιωπηλές συζητήσεις | της Μαρίας Σταυρίδου Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές στις γωνιές του δρόμου κάτω από τις νεκρές μουριές. Σε μέρη που η μοναξιά έγινε οικοδέσποινα φορώντας επώνυμα γυαλιά. Καλεσμένοι αδιάφοροι και ο χορός της ψευτιάς το πικ της βραδιάς. Φιγούρες αδύναμες… σκοτεινές που ψάχνουν καταφύγια ανάμεσα στις ενοχές. Οι συζητήσεις πια έγιναν σιωπηλές. Ποιος να φωνάξει καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θα’ θελα… | της Μαρίας Σταυρίδου Θα ’θελα να χανόμασταν εκεί έξω… στη ζωή Δυο ασήμαντοι περιπατητές χωρίς σάκο επιβίωσης χωρίς διαβατήρια… ή καταπίστευμα ηθικής Δυο παράνομοι εισβολείς στον έρωτα αποφασισμένοι να γευτούν γεύσεις και ενοχές Ένα σκοτεινό μονοπάτι χαραγμένο για δυο ένας αποτυχημένος μποξέρ και μια νεαρή Ζαν Ντ’ Αρκ μελό Αταίριαστοι στη ζωή… απόλυτα ταιριαστοί στην ηδονή ΚουρασμένοιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγνοούμενοι | της Μαρίας Σταυρίδου Πού είναι οι Αγνοούμενοι; «Πού είναι ο παππούς γιαγιά;» «Αγνοούμενος ψυχή μου…, στον πόλεμο της Αλβανίας…». «Πού είναι ο θείος μαμά;» «Αγνοούμενος καρδιά μου…, στην εισβολή του Αττίλα…» Άραγε τί απαντάνε αυτές οι οικογένειες κάθε φορά που θα τους ρωτάνε που είναι τα παλικάρια και οι νεράιδες τους; «Αγνοούμενοι»… Δηλώνουμε με περισσή λύπη και καημόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νέο-Έλληνας | της Μαρίας Σταυρίδου Αναμασάω εικόνες από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν. Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος, ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα… περήφανος…, αξιοπρεπής… Ασυναίσθητα… κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο. Η ντροπή με χλευάζει… επαναστατεί από αγανάκτηση, θέλει να μου ορμήσει… να με καταχερίσει. Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
