Νέο-Έλληνας | της Μαρίας Σταυρίδου
Αναμασάω εικόνες
από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν.
Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς
πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος,
ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα…
περήφανος…, αξιοπρεπής…
Ασυναίσθητα… κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο.
Η ντροπή με χλευάζει…
επαναστατεί από αγανάκτηση,
θέλει να μου ορμήσει… να με καταχερίσει.
Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνει
πως έχει δίκιο…
Ένα ξεπεσμένο «κακέκτυπο» ενός Ήρωα με τσαρούχια
που θυσίασε ζωές και ψυχές,
για μια υπέρτατη τιμή,
που εγώ ποτέ δεν θα κατανοήσω.
Νέο-Έλληνας η νέα μου ταμπέλα.
Βαριά… σαν προσβολή
Ελαφριά… σαν «αυθόρμητο» χάδι μιας ξεπεσμένης Εταίρας
και οι ακόλουθοι να ζητωκραυγάζουν ενθουσιασμένοι,
στις μοναχικές οθόνες της φυλακής τους.
Μια αξεπέραστη διαδρομή καταγεγραμμένη
μόλις για τρεις χιλιάδες χρόνια η φαρέτρα μου,
που χωρίς ενοχές πετάω σε παλιά συρτάρια,
αδιαφορώντας για τους Βάρβαρους,
που την ορέγονται…
Ο απόλυτος ξεπεσμός…
Πουλάω ιστορία… Πουλάω θυσία…
Πουλάω γη ποτισμένη με δάκρυα, αίμα και τιμή.
Φωνάζω όμως με περισσή περηφάνια
πως έχω «ανάπτυξη» και φημισμένο νησί.
Σας χαιρετώ…
απόψε ο Νέο-Έλληνας θα πάει για ποτό …
2023
Μαρία Σταυρίδου
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι μεταξοτυπία από τη συλλογή «Ανθρώπινα τοπία», 50Χ70 εκ., του ζωγράφου, χαράκτη και γλύπτη Γιάννη Γαΐτη (4/3/1923-22/7/1984)]
Η Μαρία Σταυρίδου γεννήθηκε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ από πολύ μικρή ηλικία, ασχολήθηκε με την καταγραφή των σκέψεων της στο χαρτί. Εργάσθηκε με επιτυχία σαν στέλεχος επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων (μυθιστορήματα – ποιητικές συλλογές – παραμύθια για «μεγάλα» και μικρά παιδιά). Μάχιμη αρθρογράφος και μέλος σε δεκάδες Λογοτεχνικές Ομάδες στο διαδίκτυο. Άρθρα και ποιήματα της έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακά Περιοδικά, Λογοτεχνικά ανθολόγια ποίησης και Ημερολόγια. Ασχολείται ακόμη με τον σχεδιασμό κοσμημάτων.
To 2022 εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα «Σάρκα και ψυχή» 668 σελ. (ISBN:978-618-00-3440-0), ενώ υπό έκδοση βρίσκονται: το «Θολά είδωλα» και η πρώτη ποιητική συλλογή «ΦΟΡΜΙΓΓΑ».
Η Μαρία γράφει με την οπτική και αθωότητα έφηβης, με την ικανότητα να πηγαινοέρχεται από την ουτοπία στον ρεαλισμό με μεγάλη ευκολία και δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να νιώσει συναισθήματα που τα έχει ξεχάσει.
