Όταν βρέχει, να ντύνεσαι την αθωότητα | της Ζωής Δικταίου Κινείσαι, ανάμεσα στη μοναξιά και τα ασήμαντα επιλέγεις να επιστρέφεις με όχημα κάτι ραγισμένες θύμησες πάντα, στην ασφάλεια της μοναξιάς, χωρίς τα κουρέλια που βαραίνουν την ύπαρξη όταν βρέχει, ντύνεσαι την αθωότητα όταν βρέχει, μαθαίνεις να ανυψώνεσαι όταν βρέχει, γέρνει η πρώτη νιότη στη νοσταλγία μην απελπίζεσαι, η φύση τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δυνατά να μιλάς για όνειρα | της Ζωής Δικταίου Μην περιφέρεσαι στο σκοτάδι που σε χρεώνει ενοχές και μην χτυπάς το κεφάλι σε τοίχους που σου έφτιαξαν δυνατά να γελάς να σου κάνει το τραύμα μικρό ο ψίθυρος κι ο ήχος της ψυχής σου. Δυνατά να χτυπά το αίμα στη φλέβα του λαιμού και στην καρδιά μέχρι να τρομάξεις, γιατίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ζαχαρούλα τ’ όνομά σου και γλυκό το φίλημά σου | της Χαρούλας Βερίγου – Μπάντιου (μέρος Γ) Συνέχεια από το δεύτερο μέρος Σα να μην την έφταναν τα βάσανα, της ήταν γραφτό της Ζαχαρούλας να ζήσει αργότερα τόσο τον πόλεμο του σαράντα, όσο και τον εμφύλιο. Ησυχία δεν έβρισκε τούτος ο κοσμάκης και τούτος ο τόπος. Έμπαινε η φτώχεια απ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Maid | της Ζωής Δικταίου Στον καιρό μας, καιρός των συκοφαντημένων αθώων, τυλιγμένη στη φθινοπωρινή πάχνη, μια κουρούνα, ρεμβάζοντας από το παρτέρι τη τζαμαρία, περίμενε το μερίδιο της από το πρωινό της Maid. Στη μικρή κουζίνα είχε ετοιμάσει ζεστή πικρή σοκολάτα, τρεις κουταλιές κακάο και μια κουβερτούρα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ζαχαρούλα τ’ όνομά σου και γλυκό το φίλημά σου | της Χαρούλας Βερίγου – Μπάντιου (μέρος Β) Συνέχεια από το πρώτο μέρος Οκτώ του Αυγούστου αχάραγα γέννησε δίχως νά ’χει καέναν κοντά, εξόν από κείνη τη μαυροπεθερά που της κράταε το χέρι, της έβρεχε ψίχα μ’ ένα μαντίλι τα χείλη, «άε και άε κοπελίτσα μου λευτερώσου, άε γραμμένη, άε Ζαχαρούλα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Charilyn | της Ζωής Δικταίου Γερνούσε, κουρασμένη, μα ήσυχη πια, στην ασφάλεια μιας σοφίτας του έκτου ορόφου, στο όγδοο διαμέρισμα του Παρισιού, στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, επιθυμίες, όνειρα, λαχτάρες, όλα είχαν πεθάνει. Στην πόρτα, είχε κρεμάσει μια μικρή χαλκογραφία, κάθε φορά που πήγαινε να την ανοίξει,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ζαχαρούλα τ’ όνομά σου και γλυκό το φίλημά σου | της Χαρούλας Βερίγου – Μπάντιου (μέρος Α) Είχε φτάκει στο ποτάμι ζαλωμένη τη βαρέλα στον πλάτη, το σαπούνι στο σακούλι, τις παλιές φωνές αξόδευτες στη μέσα τσέπη της ψυχής. Ο χτύπος της καρδιάς αράθυμος πια, είχε διαβούν τα χρόνια, κουράζονταν. Άφηκε τα σκουτιά στην πετρωμένη οχτιά κάτω απ’ το φράξο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Darcy | της Ζωής Δικταίου Από το φεγγίτη, αψηφώντας τις πιθανότητες γλιστράει μποέμικα, τρέμει στο κρύο τζάμι το φως του φεγγαριού, τη συμμαχία νοσταλγίας και σιωπής τέμνουν οι λάμψεις που πάλλονται στο σαλόνι, η Darcy, μετά την περιήγησή της στο μουσείο, μαθητεύει στη νύχτα, στην τέχνη, στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου (μέρος 4ο) [Το τρίτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.] Ήρθε η ώρα να ψηλαφίσεις την αρχαιότερη γεύση της ζωής, το αλάτι στην άλλη πλευρά, στις παλιές Αλυκές, να συμφιλιωθείς με ό,τι σε χωρίζει, ό,τι σε πονάει, να λησμονήσεις «πικρά λόγια, νερό κι αλάτι» συνηθίζεις να λες και κλαίς…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
