By:
On:
In: Ποίηση

Αμυγδαλιά ανθισμένη, κόντρα στον Φλεβάρη | της Ζωής Δικταίου Παλιέ μου φίλε Με φωνές, τα χρόνια δεν γυρίζουν πίσω Ποτέ δεν ρώτησες, γιατί με φέρνει η βροχή Σ’ άλλο ουρανό δεν θα γυρέψω πεπρωμένα Στην αγκαλιά σου Θα γυρίσω απόψε, δίχως ενοχή Κι έχω τα φρένα της καρδιάς σπασμένα. Παλιέ μου φίλε Πως πέρασε, άθελά μας ο καιρός Άλλα, στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Όταν έρθει το πρωί… | του Γιώργου Μπίμη Μοιάζει απόψε η βραδιά, σαν γιορτή συννεφιασμένη κι όλα μέσα μου σκιρτούν, σε μια θύμηση θλιμμένη… Πόσο θα ‘θελα να ‘ρθεις, αστεράκι διψασμένο, την ανάσα σου ποθώ, το φιλί σου τ’ αγιασμένο… Όταν φτάσει το πρωί, μες στον κόσμο θα σε ψάξω, σε λατρεύω, σ’ αγαπώ, θα στο πω, θα στο φωνάξω!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Τα χαμίνια | του Γιώργου Ηρακλέους σε οπτικοποίηση του Θανάση Πάνου Στις 26 Γενάρη παρουσιάσαμε το ποίημα του Γιώργου Ηρακλέους με τον τίτλο «τα χαμίνια». Σήμερα παρουσιάσουμε το βίντεο που δημιούργησε πάνω στο ποίημα αυτό, ο εικαστικός καλλιτέχνης Θανάσης Πάνου. Στο βίντεο παίζει φυσαρμόνικα ο Ζαχαρίας Κουρούνης. Πάντα αγαπούσα τα χαμίνια, όταν κατέβαιναν τα σκαλοπάτια του σπιτιού και έπαιρναν τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Η κουζίνα της Αναστασίας

Απολαυστικές εναλλακτικές καριόκες …χωρίς ενοχές! | η κουζίνα της Αναστασίας Ποιός δεν έχει μια γλυκιά ανάμνηση, μια ιδιαίτερη γεύση, μια θεσπέσια μυρωδιά από μια γευστική καριόκα; Το «εξωτικό» γλυκό που εμπνεύστηκε και δημιούργησε τη δεκαετία του 1930 στην Ξάνθη στη συνοικία δώδεκα Αποστόλων ο Γιώργος Παπαπαρασκευάς, από τις 40 Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Είναι το μικρότερο από τα 14 παιδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ενηλικίωση | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Στα δεκαοκτώ του έπιασε δουλειά. Τον έστησαν στον τοίχο, τον πυροβόλησαν. Τα όνειρά του περιστέρια πέταξαν τρομαγμένα μακριά. Ήταν πεθαμένος μα δεν το ήξερε, δεν τόλμησαν να του το πουν. Μόνη φροντίδα να τον θάψουν εξήντα χρόνια μετά.   Θεοχάρης Παπαδόπουλος Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά το 1978. Γιος του ποιητή Αντώνη Θ. Παπαδόπουλου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

SOS | του Μανώλη Λυκάκη Σ’ ένα ταξίδι μαγικό του παραδείσου, κάλμα καιρός κι όμως με πέταξε στον βράχο, εκπέμπω «SOS» στο σκότος της αβύσσου, στον χάρτη τελευταίο στίγμα γράφω. Η σκουριασμένη μες στο στρίτσο* της καδένα θαρρώ πως τον λαιμό μου ’χει τυλίξει, δεν είναι πιο φρικτό ναυάγιο κανένα, το ίδιο τ’ όνειρό μου μ’ έχει πνίξει. Θολά νεράΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Στο φως του κεριού να ξορκίσω την απουσία σου | της Ζωής Δικταίου Μουδιασμένες οι μέρες κι ο φόβος, μαργαριτάρι κρεμασμένο στο λαιμό. Άγριος καιρός η σκέψη σου με ξεγελούν οι σκιές νιώθω μόνο την ομίχλη και τα σύννεφα εκείνα, που κουβαλούν τη βροχή. Συλλαβίζω στην ψυχή πετρωμένα φεγγάρια της νύχτας στις όχθες του ονείρου γλιστράς και χάνεσαι λεηλατήσαμε τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δάσος υδάτινο | του Γιώργου Γωνιανάκη Η θάλασσα συνέχιζε τα δάση. Κι εκεί, στο δασωμένο ακροθαλάσσι, ψαράδες ξυλοκόποι συναγμένοι όπου για τη δική σου την ευγένεια και το δικό μου το χατίρι βάζουν φωτιά στις βάρκες και σπάζουν τα πελέκια, αλλά φύγαν και δεν μου είπαν τι είναι πιο επικίνδυνο, να κολυμπήσω σε βαθειά νερά ή να πνιγώ στην ευωδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Με ένα φτερό | της Ανδριάνας Μπιρμπίλη Σπασμένο φτερό καρφωμένο, σε μπρούτζινο σταυρό. Όνειρο σκάρτο κλειδωμένο και παλιό, ήλιε μου κόκκινε που ψάχνεις ουρανό. Πόλη απρόσωπη, με τσιμέντο και μπετό. Βγάζω και πετάω το παλτό, ψάχνω μέσα στην καρδιά να βρω σφυγμό. Άδοξο τέλος σε ένα θέατρο φθηνό, κάθε γκρίζα αρχή χάνεται στο δειλινό. Μιλώ σε έναν κόσμο πια κουφό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…