Κρήτη – Καππαδοκία | του Νίκου Λουκαδάκη Πατώντας στα χνάρια των λέξεων, δεν έχω κάνει ένα ζάλο να μην ανοίξει η καρδιά μου σαν το ρόδο του Μαγιού. Δειλό κι αλαφρύ ήταν στην αρχή το βήμα μου, μα τώρα χώνεται βαθιά στη στράτα κι η λαλιά μας σηκώνεται ομπρός μου σαν ανάρια σκόνη, για να μπει στα πνευμόνια μου, ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρήτες – Σαρακατσάνοι | του Νίκου Λουκαδάκη Ζόρικα τα ζάλα που έχω κάμει μέχρι σήμερα στις Ελληνικές διαλέκτους. Μετά τα Ποντιακά, τα Κυπριακά, τα Καππαδοκικά, πήρα την πιο δύσκολη στράτα, αυτή των Σαρακατσάνων. Μακρινή μου φάνηκε στην αρχή η απόσταση μεταξύ Κρητών και Σαρακατσάνων, με μεγάλη όμως έκπληξη διαπίστωσα στην πορεία ότι οι κοινές μας λέξεις είναι πάρα πολλές καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Είναι ευθύνη ν’ αγαπάς την Κρητική μουσική | του Νίκου Λουκαδάκη Είμαι από αυτούς που παίρνουν πολύ σοβαρά την Κρητική μουσική. Η μουσική του τόπου μου δεν είναι για μένα μόνο διασκέδαση, είναι η θεϊκή τροφή της ψυχής μου, είναι το νέκταρ του νου μου. Την πονάω γιατί με έχει αναθρέψει, με έχει κοιμίσει στην αγκάλη της, μ’ έχει διδάξειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τη νοστημιά του φαγητού | του Μιχάλη Στρατάκη Κοντοσιμώσετε, γιατί έχω να σας πω μια ιστορία, απού ‘ναι αληθινή από την πρώτη λέξη, ίσαμε την τελευταία. Για τη νοστημιά του φαγητού θα σας μιλήσω. Αφορμή για να σας τα πω, μου ‘δωσε το γεγονός ότι η καλοπαντρεμένη μου είχε κατεβεί το μεσημέρι στο Μεγάλο Κάστρο για να πουσουνίσει. ΕίχεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σταφιδολιές της Κρήτης ή ψαρολιές | του Γεώργιου Χουστουλάκη Αν υπήρχε μια ευχάριστη μέρα του Κρητικού αγρότη, φθινόπωρο ή χειμώνα, αυτή θα ήταν σίγουρα, και η μέρα που θα πήγαινε η οικογένεια για λιομάζωμα μια ηλιόλουστη μέρα, και κάτω από την ελιά η επάνω, να στραφταλίζουν στον ήλιο πολλές ανοιχτόχρωμες σταφιδολιές! Σταφιδολιές παρήγαγαν συνήθως συγκεκριμένες χονδρολιές, σε συγκεκριμένες περιοχέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τυροζούλι σπιτικό | από την Ιφιγένεια Μανουρά Υλικά για ένα τυροζούλι περίπου ενός κιλού. Γάλα πρόβειο δέκα κιλά. Ξινό μια κουταλιά της σούπας. Μισό ποτήρι κρασιού νερό. Αλάτι χοντρό. Εκτέλεση: Βράζω το γάλα ανακατεύοντας συνέχεια να μην πιάσει στον πάτο της κατσαρόλας. Αμέσως μόλις πάρει την πρώτη βράση χωρίς να κλείσω το μάτι της κουζίνας απλά χαμηλώνω την θερμοκρασία γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Άη Αντρέας ο τρυποτιγανάς και οι λουκουμάδες | της Ιφιγένειας Μανουρά Δεν μπορούσε να σκεφτεί νοικοκυρά τα χρόνια εκείνα, ότι τη μέρα του Άη-Αντρέα δεν θα έκανε κουβαρωτούς τηγανίτους – λουκουμάδες όπως τους λέμε σήμερα, γιατί θεωρούσαν ότι ο Αη- Αντρέας ήτανε λέει μάγειρας. Επικρατούσε το έθιμο ότι, εάν στη γιορτή του δεν τηγανίζανε θα τρυπούσαν τα τηγάνια. ΣτουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πατητήρι και οι αναμνήσεις | της Ιφιγένειας Μανουρά Το σπίτι του παππού στο χωριό έγινε κληροδότημα σε εμένα και την αδελφή μου. Μετά από κλήρωση -για να μην μείνει καμία παραπονεμένη- μού έτυχε εμένα το ισόγειο που ήτανε οι αποθήκες, το τυροκέλι και ο αχυρώνας. Μπήκα σε μεγάλο δίλημμα εάν θα κρατήσω ή θα χαλάσω το πατητήρι που βρισκότανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ετσέ καιρό… | του Αντώνη Κουκλινού Έτσε καιρό μετά τση Παναγίας, στο χωργιό μου, ετοιμάζανε οι εργάτες τα μπογαλάκια ντος για το Μαλεβίζι. Ο Λενακοζαχάρης ήτονε στη γειτονιά μας ο υπεύθυνος του αφεντικού, απου είχενε τ’ αμπέλια στσι Βούτες, όξω από τη Χώρα. Εγώ εκλούθουνα τση μάνας μου…. Τ’ αφεντικά απου θυμούμαι ήτονε ο Κουρουπάκης ο Αντρέας, ο Σταύρος οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
