Στο «σούπερ μάρκετ» τσ’ εξοχής…, του Αντώνη Κουκλινού Φιλενάδες από τα γεννοφάσκια ντος. Ούλες τσι πείνες και τσι κακουχίες τσι ζήσανε καλά στο πετσί ντος. Εδά κοντοσημώνουνε στα παντέρμα γεραθιά μπλιό. Σκαλούνι, σκαλούνι, ανεβήκανε τσι ζωής τη ν’ ανηφόρα και εδά με τη σοφία να ξεχειλίζει από το τσεμπέρι τση κεφαλής, το φιλοσοφούνε. Οντε θα σμίξουνε, τα χάχανα γροικούνται απ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το Πάσχα στα παιδικάτα μου, του Μιχάλη Στρατάκη Εμύριζε ασβέστη, πετρόλαδο, ρίγανη και ιδρώτα η προσμονή του Πάσχα, στα παιδικάτα μου. Κι αν δε μπορώ να καταλάβω Πάσχα από τα μεγαλώματα μου κι ύστερα, οφείλεται στο ότι δε μου ξαναπαντήξανε, συντεριασμένες οι τέσσερις μυρωδιές. Βασανιστικά μου λείπουνε κι απελπισμένα τσ’ αναζητώ, όπως βασανιστικά μου λείπουνε κι απελπισμένα αναζητώ εκείνα ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η κερα Γιώργαινα, του Αντώνη Κουκλινού Ολομόναχη επόμεινε… Χήρα εδά και δέκα χρόνους. Καλοστεκούμενη κοντοφτάνει τα ογδόντα μπλιό. Ένα κοπέλι ούλο κ’ ούλο ήκαμε κ’ αυτό εξενιτεύτηκε στη ν’ Αυστραλία. Μνιά φορά ήρθενε τα πρώτα χρόνια, μα σαν ήκαμε οικογένεια, δε ν’ εξαναφάνηκε. Πέμπει τση γράμματα, μα ίντα το θες, από τη φωτογραφία γνωρίζει τα δυό εγγόνια τζη, απου εγενίκανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θάνος Μικρούτσικος (13/4/1947- 28/12/2019) Το παιχνίδι των γενεθλίων | του Μάνου Παπαδάκη Με τον μεγάλο μας συνθέτη, γνωρίστηκα πολύ μικρός, όταν ένιωσα την μουσική του, η οποία με σύστησε με τα λόγια του ποιητή της θάλασσας, Νίκου Καββαδία, μέσα από τις φωνές των Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Κούτρα, Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα και Γιώργου Νταλάρα. Τότε ήταν η πρώτη φορά νομίζωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Καλλιοπίτσα, της Άννας Τακάκη Αχ, μωρέ, Περικλή! Είντα τύχη θα να ’χει το τουτονέ το στεροκούνιi μας; Πώς θα περάσει τη νιότη του, πώς θα τα διάξειii στη ζωή του; Θωρώ τ’ άλλα κοπέλια να γλακούνεiii να χαλούνε τον κόσμο κι ετούτο το έρμο να πομένει όλο οπίσω. Μα είδες το να παραπονάται; Σύρνει κι εκείνο τον ένα πόδαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το χοχλιδοεγκεφαλικό και τα ανάπλαγα, της Ιφιγένειας Μανουρά Αποβραδίς έπεσε μια σιγανή, δροσιστική και υπέροχη βροχούλα. Δεδομένη η έξοδος των χοχλιών. Δεν μπορούσα όμως να πάω αφού ήδη είχε νυχτώσει. Εσκέφτηκα να πάρω ένα γκαλό φακό που έχω στο αυτοκίνητο και να πάω προς συλλογή ντονε. Μετά πάλι λογικά σκεπτόμενη έκατσα στα αυγά μου, μη πα να κακοπέσω πουθενά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μήνυμα προς το 13033, της Ιφιγένειας Μανουρά «Ημε υ Τερψιχόρη και τω σπήτη μου ένε στο Καμινάκι. Θαίλο να πα βρο βρούβες να κάμο πήταις να φάη ο άντρας μου που νοιστεβγη. Εμαίνα μου πε ο γυατρός να μοι νοιστέβγω γυατή έχο ένα σορώ προβλύματα κε πήνω αίνα γκόσμο φάρμακα κάθα μαίρα. Κε δε θα μεταλάβι ό άντρας μου γυατίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το νευρόσπασμα, του Αντώνη Κουκλινού Νευρικός από μικιό κοπέλι… Φαίνεται πως επόρισε νευριασμένο, από τη κοιλιά τση μάνας του. Οσά ντο νευρικό κουλούκι απου μοντέρνει να σε δακάσει απ’ τ’ ατζί εκειά που σαλεύγεις στη στράτα, ήτονε από ξαρχής. Μυγιάγγιχτος, μπροσάφορμος και κουρκουζάνης. Μνιά κουβέντα να πεις και καταλάβει πως το νε μοτσέρνεις, θα σου χυθεί ντελόγω. Σε ότι διαολιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα σοφά λόγια των γιαγιάδων μιας άλλης εποχής, γράφει η Άννα Τακάκη Τα ζήσαμε, τα ακούσαμε, τα μάθαμε από τα ίδια τα βιώματά τους. Κι αν ήταν ακόμη εδώ η γιαγιά μας θα μας έλεγε: -Εμείς παιδί μου δεν την εφοβούμαστε τη δουλειά, μούδε τσι κακουχές και τσ’ άγριες νύχτες εφοβούμαστε οντέ νυχτοπορπατούσαμε να πάμε στο μετόχι. Δεν εφοβούμαστε μούδεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
