Ο μικρός Ναυτίλος | του Φίλιππα Φιλίππου «Τα μαλλιά μου, που μια πέρα πριν ήταν μαύρα σαν τα φτερά του κόρακα, είχαν ασπρίσει…» Ε.Α.ΠΟΕ «Ο βυθός του Μαέλστρομ». Καλαμάρια, σουπιές, μοσχοχτάποδα, αργοναύτες, αστερίες, πολύποδες και άλλα είδη κεφαλόποδων – μία από τις έξι κλάσεις των μαλακίων – αποτελούσαν τα αποκτήματα της συλλογής του. Τα καμάκωνε με το ψαροντούφεκο και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η γάτα | του Βασίλη Φυτσιλή Εκείνους τους τελευταίους μήνες του 1949, στα βουνά των Αγράφων βασίλευε παντού ερημιά και αγριότητα. Μετά την πτώση του Γράμμου, στα τέλη Αυγούστου, η κατάσταση για τους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού είχε γίνει απελπιστική. Οι δυνάμεις του Αρχηγείου της Νότιας Ελλάδας, αποδεκατισμένες και χωρίς καμιά σύνδεση με το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, αντιμετώπιζαν τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καραγκιόζικο Πάσχα | του Βασίλη Πλάτανου Μια πασχαλιάτικη καραγκιόζικη κωμωδία του Γ. Χαρίδημου Καραγκιοζίστικο Πάσχα στη στάνη που έχει ο Μπαρμπαγιώργος στο βουνό, είναι μια σύντομη κωμωδιούλα, που κυριολεκτικά αυτοσχεδίασε ο αξέχαστος φίλος, δάσκαλος, κορυφαίος καγκιοζοπαίχτης Γιώργος Χαρίδημος (μας «αποχαιρέτησε» ανοιξιάτικα πριν δέκα χρόνια),(1924-1996), βασισμένος στην πλούσια παράδοση που έχει το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, με τις φιγούρες – σκιές. ΌπωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το δικό μας Πάσχα | του Γιώργου Κακουλίδη Το δικό μας Πάσχα, με τους γέροντές μας, τους σιωπηλούς, που όρθιοι στην άκρη της μάχης, μέσα στην ομορφιά τους, διάβαζαν σαν μικρά παιδιά το γράμμα που τους έστειλαν ο Σαράφης και ο Άρης: «Να είστε περήφανοι για το έργο σας και να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας ότι κάνατε το καθήκονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τυχαίο | της Ελένης Λαδιά Περπατούσα ανέμελη στους δρόμους της πρωτεύουσας, όταν ξαφνικά είδα σ’ ένα πεζοδρόμιο – εξώστη τη σκηνή ενός συμποσίου. Στην αρχή μού θύμισε ζωγραφικό πίνακα, λουσμένο στο φως τού απογευματινού ήλιου. Οι συμποσιαστές μού ήσαν γνώριμοι. Πρώτα πρόσεξα τη μητέρα μου και μετά τους συγγενείς της: ήταν η αδελφή της, ο νεκρός άνδρας της αδελφήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το περιστέρι | της Λιλής Μαυροκέφαλου Τι αργά που περνάει η ώρα σαν η Κατερίνα είναι μόνη! Άραγε τι θα της φέρει σήμερα η μάνα της, όταν γυρίσει από τη δουλιά; Πάντα κάτι της δίνουν για την Κατερίνα. Έχουν πολύ ωραία πράγματα μέσα στα μεγάλα σπίτια τους οι κυρίες… Είναι όμορφη η Λαμπρινή, πολύ πιο όμορφη από τις μανάδες τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
O ονειρόσακος | της Ελένης Λαδιά Ένα πρωί, μετά από ύπνο χωρίς ενύπνια (δόξα τω Θεώ τους τελευταίους μήνες ο ύπνος είναι βαρύς, ληθαργικός και επιλήσμων), αποφάσισα να πετάξω όλα τα όνειρα που ανεκπλήρωτα κυρίευσαν το χώρο του σπιτιού μου. Βεβαίως, η ιδέα κρυφόκαιγε μέσα μου καιρό, έπρεπε κάποτε να καθαρίσω, ο οικίσκος μου ήταν μικρός, μόλις πενήντα τετραγωνικά, καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Στυφακόνα | της Άννας Τακάκη Ηθογραφικό διήγημα Ίδια πως ήπεσε η Αντρονίκη από τον γκρεμό κι εσβολώθηκε, σαν ήμαθε πως ήκλεψε ο γιος τση την Περσεφόνη τη στυφακόνα. -Θωρείς άθρωπο στυφή, θωρείς φτεναχείλη, γύριζε οπίσω. Ο άθρωπος απού δε γελά τ’ αχείλη του γή το μάτι του άστονε, παιδί μου, γιατί θα σε σκοτεινιάζει. Εσύ Κωστή μου, κατσουλομάτη μου,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο παράνομος | του Γιώργου Αλεξάτου Πάνε τρεις μήνες τώρα που περιπλανιόταν, αποκομμένος απ’ όλους. Χωρίς να βρίσκεται κάποιο σπίτι να πάει να κάνει ένα μπάνιο, να πλύνει κάνα ρούχο, να φάει ένα πιάτο ζεστό φαγητό, να γύρει σ’ ένα ντιβάνι. Ποιος θα τολμούσε, πια, να φιλοξενήσει τον παράνομο; Τέλειωνε ο Αύγουστος και είχε κρυφτεί αποβραδίς σ’ ένα γιαπί στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
