Παραμονή Χριστουγέννων | της Άννας Τακάκη Της είχε πει, πως δε θα ’ρχόταν εκείνα τα Χριστούγεννα. Έτσι στόλισε το καραβάκι, άναψε τα φωτάκια, τοποθέτησε τον καπετάνιο σε περίοπτη θέση και ταξίδευε κι εκείνη μαζί του στα πέλαγα. Έβαλε νωρίς τα παιδιά να κοιμηθούν. Μπήκε κάτω απ’ το πάπλωμα ανάμεσά τους, τ’ αγκάλιασε και τους έλεγε, όπως πάντα, το παραμύθι τους:ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Χριστούγεννα στα χιόνια | της Άννας Τακάκη Μια φορά πριν από πολλά χρόνια, ζούσαν σε ένα μικρό και φτωχικό σπιτάκι μαζί με τον πατέρα τους δυο αδελφάκια, η Μυρσίνη και ο Σίμος. Η μητέρα τους είχε πεθάνει και ο πατέρας τους ήταν βοσκός και έβοσκε τα κοπάδια του. Το φτωχόσπιτό τους ήταν στην κορφή του βουνού και ήταν πολύ μακριάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η κυρία Νίτσα | του Μ. Καραγάτση Ἡ πρώτη μου ἀγάπη ἦταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη ἀπὸ μένα, ἴσως καὶ πιὸ πολύ. Ἀμέσως θὰ φανταστεῖτε τὸ αἰώνιο εἰδύλλιο τοῦ ἀμούστακου ἐφήβου καὶ τῆς ὥριμης γυναίκας, ἢ μᾶλλον χήρας, γιὰ νὰ κυνηγήσω μὲ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τὶς ὑπεκφυγὲς τῆς φαντασίας σας. Λοιπόν, ὄχι. Ἡ πρώτη μου ἀγάπη, τὴν ἐποχὴ ποὺ τὴν ἀγάπησα, δὲνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σεβαστέ μου παππού | του Μιχάλη Στρατάκη Σεβαστέ μου παππού, ξανοίγω τον ουρανό και πέμπω του ένα φιλί, κατέχοντας πως στην άγια κι αγαπημένη χέρα σου θα καταλήξει. Αιστάνομαι την ανάγκη να σου μιλήσω απόψε. Μόνο σε σένα θέλω να μιλήσω, γιατί μόνο εσύ μπορείς να με καταλάβεις. Όλοι οι ποδέλοιποι, σαν ακούσουνε αυτό που θέλω να σου μολοήσω, θεοκούζουλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τραγούδι της κουτσουνάρας | της Άννας Τακάκη Πρώτη βροχή του φθινοπώρου. Στην αρχή οι ψιχάλες αραιές να σχηματίζουν το μωσαϊκό στην ταράτσα της αυλής μας. Ύστερα οι χοντρές ψιχάλες που πλήθαιναν κι έφερναν την πρώτη βροχή, δώρο ακριβό τ’ ουρανού προς στη γη, το πρώτο τους φίλημα. Καθώς το πάθος ετούτο τ’ ουρανού αγρίευε, μόνιαζε κι άλλα σύννεφα, σκούραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Με τον ήλιο της Αθήνας | του Γιάννη Ρίτσου Γιορτάζει ο ήλιος στην Αθήνα μας. Λουστράρει τα παραθυρόφυλλα, τους τοίχους. Χυμάει στην άσφαλτο γυαλί-καθρέφτης, λούζει τις ακακίες απ’ την κορφή ως τα νύχια, ξανακαινουργώνει τις παράγκες, κρεμάει φλουριά μέσα στις πιατοθήκες, βάνει δυο δάχτυλα χοντρό χρυσάφι άκρη – άκρη στον τσίγκο της αυλής. Μοσκοβολάει ολούθες λεβεντιά το πρωί. Περνάει έναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γεροντοκατάσταση… | του Αντώνη Κουκλινού Το μπαστουνάκι τζη βαστά και σολατσέρνει απόξω στη-ν αυλή. Στεμμένο έχει το τσικάλι στη μπαρασθιά και πάει πότε λίγο και σηκώνει το πούμα, γιατί ξεχειλά το νερό και θα σβήσει τη φωθιά. Στύφνο με βλιταράκια κι ένα κολοκυθάκι με μνια πατάτα βράζει. Το καλύτερο φαΐ για να δειπνήσεις, ονόστιμο και αλαφρύ. Ένα βολταράκι εκάμανε στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η γαλάζια κορδέλα | της Άννας Τακάκη Ο λόγος σήμερο για μια κορδέλα, μια γαλάζια κορδέλα, εκείνη που ονειρεύτηκα πολύ πριν μπω στο Γυμνάσιο. Έτσι κι αλλιώς η κορδέλα μαζί με την μπλε ποδιά ήταν υποχρεωτική σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου. Στο Δημοτικό, τουλάχιστο στα δικά μου χρόνια, δεν ήταν απ’ό,τι θυμάμαι υποχρεωτικό. Τη φορούσαν όμως τα κορίτσια πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κερατάς του χωριού | του Μιχάλη Στρατάκη Για να σκαρφαλώσω στην κορφή του Στρούμπουλα και να προσκυνήσω τον Τίμιο Σταυρό εξεκίνησα, μα στο μιτάτο του φίλου μου κατέληξα. Οι αέρηδες εφταίγανε, απού εξεσηκώνανε και τα χαλίκια από τη στράτα, κι η μπόρα απού εξέσπασε κι έφερε μου το μαντάτο πως θα κλουθούσανε κι άλλες συναδερφές τση. Επογιάγυρα, το λοιπόν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
