Το όνειρο | του Βασίλη Φυτσιλή Όταν έσφαξαν οι χίτες όλους τους δικούς της, το Γενάρη του 1946, ψηλά στο Μοναστήρι του Τσίγκου, στα βουνά της Μάνης, η Τουλίτσα ήταν μικρό κοριτσάκι, τριάμισι χρόνων. Το σημάδευε κι αυτό ο χίτης με το μπιστόλι, αλλά δεν του βάσταξε η ψυχή να τραβήξει τη σκαντάλη. Το άφησαν εκεί ζωντανό, να βολοδέρνει ανάμεσαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εξήντα χρόνια καλοσύνης… | του Αντώνη Κουκλινού Τα ’χουνε τα χρονάκια ντος, μα σέρνουνται καλά ακόμη. Το σπίτι θέλει τη λάτρα ντου κάθα μέρα, το μαγεργιό ντου, το πλυσταργιό ντου και την αυλή διαρμισμένη. Το ίδιο και το γεροντή, τον-ε βαβαλίζει ωσάν τη βγιόλα. Ήσασέ ντου το αυγουλάκι ντου μελάτο, φρεσκότατο, ζεστό ακόμη, το ’πχιασε από το (γ)κούμο. Κάθα ταχινή,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το ντιμπέιτ στο καφενείον «Η μαγευτική Ελλάς» και τ’ αποτέλεσμα | του Χρήστου Καραμπέτσου – Άντε χαμένου!… θα μ’ πεις ισύ δεν έχ’ με πρόγραμμα, μεις η μεγάλ’ Φιλελεύθερ-Εθνολεύθερ Παράταξ της Ελλάδους. Σεις: – χαζουγιάνν’ – δεν έχετ’!.. Τέρα στραβούλιακα, δε θουρείς ντιπ;.. π’ αντιγράφ’ ούλ’ αντιγράφ’, ου προκουμένους σας (με το κασκόλ) τα θκα μας; την πουλιτική μας;… ΘεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (δεύτερο μέρος) | της Άννας Τακάκη Την επαύριο, σαν εγύρισε από το μετόχι ο Αγησίλαος, καλεί το λεγάμενο στο σπίτι και του λέει φωνιαχτά και με μάνητα ότι ετουτα-νά δεν είναι πράματα σοβαρά και τίμια να γίνονται, να τα μαθαίνει ο κόσμος και να τους κατασύρνει1. Είναι ξεγιβέντισμα2 να μπαινοβγαίνει στο σπίτι της κοπελιάς, να τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εγώ η Ούλρικε Μάινχοφ καταγγέλλω | του Ντάριο Φο Με αφορμή την ημέρα γέννησης της Γερμανίδας δημοσιογράφου Ούρλικε Μάινχοφ (Urlike Meinhof, 7/10/1934-9/5/1976) θυμίζουμε έναν από τους πιο σκληρούς θεατρικούς μονολόγους που έγραψε ο Ντάριο Φο μαζί με την Φράνκα Ράμε, για την Ούλρικε Μάινχοφ της οργάνωσης Φράξια Κόκκινος Στρατός (RAF). ΟΝΟΜΑ: Ουλρίκε ΕΠΩΝΥΜΟ: Μάϊνχοφ ΓΕΝΟΥΣ: Θηλυκού ΗΛΙΚΙΑ: Σαρανταενός χρονών… Ναι!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η βρύση του Ντελή-Μάρκου (Κρήνη Πριούλι) | του Νίκου Λουκαδάκη Θρύλοι και ιστορία των τοπωνυμίων Κάπου στην παραλιακή του Ηρακλείου… -Έλα παιδί μου από ’παε. -Μα δεν κουράστηκες μωρέ παππού, τόση ώρα που περπατάμε; -Δεν τηνε χορταίνω παιδί μου ετούτηνε την πόλη. Γεμάτη ομορφιές και ιστορία είναι, μη θωρείς που την έχομε καταντήσει κουρελού. -Να κάτσουμε κάπου γιατί κάνει ζέστη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γλωσσούδων συνέχεια | της Ιφιγένειας Μανουρά Περί διατροφής και άλλων δαιμονίων… Τη συζήτηση για τη διατροφή την έχασα από την αρχή αλλά θα περιγράψω ό,τι πρόλαβα να ακούσω. -Ντα και ’γω πρέπει να χάσω μερικά κιλά μα φοβούμαι γιατί στην ηλικία μας ζαρώνουμε και πρέπει να τα χάσω λίγα-λίγα… -Εγώ επήρα τση Ναυσικάς τη δίαιτα και την-ε κάνω και σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μαντινιάδα η φταίχτρα (πρώτο μέρος) | της Άννας Τακάκη Νύχτα ως πάραργα1 η αυλόπορτα άνοιγε σιγά-σιγά, να μην τρίξουνε οι μεντεσέδες κι ακούσουνε οι γειτόνοι. Δίδει του ζάλου του φόρα ο Ηρακλής και πορίζει όξω, ξαλαφρωμένος απ’ όλα τα βάρη της μέρας. Απόψε «τ’ άδειασε όλα!» στη φτωχή γωνιά και στην πλουσιοπάροχη αγκαλιά της Ζουμπουλιάς του. Κρατεί καλά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ίσα κ’ όντε φτάξομε… | του Αντώνη Kουκλινού Σαν εμπήκενε ο μήνας, ετοιμάζει τα τζιμπράγκαλα για το τρύγος. Το κρασάμπελο έχει οφέτος καλό μαξούλι και θα γεμίσει κρασί το βαρέλι. Ο γάιδαρος καλοταϊζμένος θα κουβαλεί στο πατητήρι, τσοι κόφες με τα σταφύλια. Η κεράντου με τσοι δυό θυγατέρες του, βαστούνε τα τσαπραζάκια, έτοιμες να μοντάρουνε τσοι κουρμούλες. -Γυναίκα από κειεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
