Η δική σου κραυγή, παράξενο τραγούδι | της Ζωής Δικταίου Τρεμοσβήνει το φως, ώρα που ανάβουν κόκκινα τριαντάφυλλα στον τοίχο ώρα που τα βλέφαρα ματώνουν ώρα που η λήθη δεν έχει δικαίωμα. Το μικρό νησί, Λαζαρέτο τής Κέρκυρας, απέραντος φαντάζει τόπος τής οδύνης κάτω από το φιλί στην πρώτη βροχή. Είχα ξεχάσει πως τα δάχτυλα σου γίνανε ρίζες, αντίκρισα τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Η έξοδος» ποίημα σε δύο μέρη | του Γιώργου Ηρακλέους 1922-2022 – αφιέρωμα στη μικρασιατική τραγωδία Μέρος Α Το μέγα στάσιμο . Αναγνώστης: Μη γυρεύετε πια τις ανοιχτές θάλασσες σπρώχνοντας ξεθωριασμένα οράματα σαν παλιά καΐκια στα κύματα. Χορός: Κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό είμαστε πάλι όλοι οι λαοί, χωρίς μαχαίρια, σε τούτους τους στενόμυαλους, μικρόψυχους καιρούς μόνοι, χωρίς συντρόφους. ΜαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πορτρέτο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Εχτές είδα στον ύπνο μου πως πόζαρα μπροστά σ’ έναν ζωγράφο. Ήταν ίδιος ο Μποτέρο και μου έφτιαχνε ολόσωμο πορτρέτο. Όταν το έργο ολοκλήρωσε είδα πως με ζωγράφισε χοντρό κι έτοιμος ήμουνα να βιαιοπραγήσω να του φέρω τον πίνακα κολάρο. Μα σκέφτηκα πως κόστιζε πολλά και που να τρέχω για αποζημιώσεις. Όταν του ζήτησαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα δέντρα | του Γιώργου Μπίμη Κοίτα τα δέντρα πως λυγάνε, για τους ανθρώπους τραγουδάνε, ήχους απλώνουν στον αγέρα μ’ ένα βιολί και μια φλογέρα. Τα δέντρα τις ψυχές ξυπνάνε κι όσοι πονούν και αγαπάνε μ’ αυτό το πάθος που ψηλώνει να βγουν στου Διγενή τ’ αλώνι. Μικρή η καρδιά, δεν με χωράει, φτερό, στις φλόγες προχωράει, ψάχνει ρυθμό, ζητάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο κήπος του παραδείσου | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Κήπο θα φτιάξω μάτια μου, κήπο του παραδείσου Τ’ αρώματά του να ρουφάς, Να βλέπεις τ’ άνθη, να σκορπάς Της ευωδίας τη χαρά, Μέσα απ’ τη ζωή σου. . Λάκκο θα σκάψω της καρδιάς, βαθιά μέσα στο χώμα. Μπορεί να έφυγες μακριά, να μην εγνώρισες χαρά, μα σ’ αγαπώ ακόμα!!! .ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
86 χρόνια από τη δολοφονία του οικουμενικού, αθάνατου ποιητή Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα | του Θεματοφύλακα ιστορικής μνήμης «Εγώ ποτέ δεν θα γίνω πολιτικός. Είμαι επαναστάτης, γιατί δεν υπάρχει αληθινός ποιητής που να μην είναι επαναστάτης». Φρ. Γκ. Λόρκα Κοντά στη Γρανάδα, στο χωριό Βιθνάρ, κοντά στην «Πηγή των Δακρύων» βρήκε τραγικό θάνατο λόγω των αριστερών φρονημάτων του, πριν από ογδόνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δεκαπενταύγουστος | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Μες στη ραστώνη του καλοκαιριού, που τα τζιτζίκια τρελό χορό χορεύουν, κάθομαι στην ομπρέλα της φυγής με όσους, λίγο, απ’ τον κόσμο δραπετεύουν! Χειμώνας, βράζει μέσα στις καρδιές… Της τρικυμίας μας οι μέρες ωριμάζουν… Σταφύλια νιες κι αγόρια τα τρυγούν και τα απλώνουν χάμω να γεννούν! Γλυκιά σταφίδα, η ζωή μας στέρησε… Παντού, e-shop,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ολόγιομο | του Τάκη Βαρελά Την υπόσχεση μου την κράτησα. Ήρθα! Είμαι εδώ! Βλέπεις; Το μαντήλι μου είναι κόκκινο! Άνοιξα, το επτασφράγιστο σεντούκι, για χάρη σου. Πήρα ότι πολύτιμο είχα, αυτό υπέγραφε τα συμβόλαιο τιμής με τα δάκρυα τριών μπαρουτοκαπνισμένων γενεών και ήρθα! Κράτησα την υπόσχεση. Σειρά σου τώρα.. Ακούμπησε το δάκρυ σου στο κόκκινο μαντήλι. Ακούμπησε το απαλά,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γυναίκα | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Γυναίκα εργάτρια, που δουλεύει υπερωρίες, που τα λεφτά δεν βγαίνουν, που της βάζει χέρι το αφεντικό και της υπόσχεται βρώμικο μισθό. Γυναίκα μετανάστρια, που αφού κόντεψε να πνιγεί μένει σε ένα άθλιο container με άλλους είκοσι μαζί και πέντε παιδιά να κλαίνε, να ζητούν φροντίδα και στοργή. Γυναίκα που η φύση της έκανε λίγο τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
