Έκνομα – ερωτικά οράματα ΙΙΙ, του Δανιήλ Τσιορμπατζή I. Στην αρχή υπήρχε το σκοτάδι. Απόλυτο σκοτάδι. Κι αυτό ήτανε καλό. Δε χρειάζονταν να σκέφτεσαι. Γιατί δε µπόραγες να δεις! Ως που γένηκεν το φως. Εσβήστη ο αθητερός καιρός. Γένηκεν η όραση. Κοίταγες καθάρια πια. Τη φύση κοίταγες, τώρα, ψάχνοντας. Κι έψαχνες, έψαχνες, έψαχνες… µέχρι που ’ρθε τ’ αναχέντρωμα. Κι άρχισεν…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μαθήματα ιστορίας | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Κλέφτες κουρδίζουν τον τζουρά και έχουν στήσει μαχαλά, να επιβιώσουν προσπαθούν, αλλά όλο η σούπα τους χαλά. Ο ένας κάνει υποκύψεις, ο άλλος το λαό έχει στύψει, για το μουχτάρη σκίζονται, αλλά όλο… απελπίζονται! Ως κύλησε η ιστορία, κι έγινε μάνα η Ρωσία εγέννησε επαναστάτες, που δεν τους κάνανε πια πλάτες. ΚιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ας επιστρέψουμε στο παιχνίδι | της Ζωής Δικταίου Ας επιστρέψουμε στο παιχνίδι, όμως μόνο για σήμερα αυτό που λες παιχνίδι στρατηγικής και λογικής, θα σου κάνω το χατίρι, είναι γιατί με έχεις πείσει πως κάποιες φορές, για να ερωτευτείς παράφορα έχεις ανάγκη από πρωτογενή συναισθήματα να εξοργιστείς, να τρομάξεις, να θυμώσεις, η φύση του αρσενικού βλέπεις, «ο Έρωτας, είναι τοπίοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Εγώ θα μείνω με τους εργάτες να τραγουδήσω»… ο ποιητής των λαών του κόσμου Πάμπλο Νερούδα | του Θεματοφύλακα ιστορικής μνήμης Διακρίθηκε με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971 και θεωρείται ο σπουδαιότερος ποιητής του 20ου αιώνα, σύμφωνα με τον Γκαμπριέλ Γκαρθία Μάρκες. Σαν σήμερα, πριν από 49 χρόνια πέθανε ο κορυφαίος Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα σε ηλικία 69 χρονών, στην πόληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στην Τροία του έρωτα… | του Γιώργου Μπίμη Καράβια φτάνουν στη στεριά, στου Πρίαμου τη χώρα, μέσα σε ομίχλη, σε καπνό, μέσα στην άγρια μπόρα. Κουρσάροι, μαύροι πειρατές, σταυρό σηκώνουν πάλι, για να ματώσουν τ’ όνειρο, Παρασκευή μεγάλη. Φωτιές ανάβουνε στη γη και με δαυλούς στο χέρι, τις άγιες νύχτες πυρπολούν και της αυγής τ’ αστέρι. Λάμπουν στον ήλιο ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο υπηρέτης | του Γιώργου Ηρακλέους Ο συμβολικός αυτός μονόλογος εξαγγέλλει το τέλος του καπιταλισμού. Ξυπνήστε, κύριε, πήγε μεσημέρι, μην πίνετε πολύ τα βράδια, ένα μαύρο πουλί στάθηκε στο στήθος σας, δεν το πήρατε είδηση. Είστε αφεντικό, κύριε, ορίζετε τον ουρανό πολλών εργατών κι ο αδελφός μου δουλεύει για Σας τις νυχτερινές βάρδιες στο εργοστάσιο. Ξυπνήστε, κύριε, κάθε στιγμή απουσίαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τρία ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη Τὸ σπίτι κοντὰ στὴ θάλασσα Τὰ σπίτια ποὺ εἶχα μοῦ τὰ πῆραν. Ἔτυχε νά ῾ναι τὰ χρόνια δίσεχτα πολέμοι χαλασμοὶ ξενιτεμοὶ κάποτε ὁ κυνηγὸς βρίσκει τὰ διαβατάρικα πουλιὰ κάποτε δὲν τὰ βρίσκει τὸ κυνῆγι εἴταν καλὸ στὰ χρόνια μου, πῆραν πολλοὺς τὰ σκάγια οἱ ἄλλοι γυρίζουν ἢ τρελαίνουνται στὰ καταφύγια. Μὴ μοῦ μιλᾷς γιὰΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το Μέλλον | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Στο εδώ και τώρα κρίνεται το μέλλον αν θα υποτάξει της ζωής τους ναυαγούς… Ή του φιδιού τα’ αυγό θα εκκολάψει ή της νιας ζωής τους πλαστουργούς. Κι εγώ, κλεισμένη, στο κελί σαράντα τρία, οξύ επεισόδιο ή μια μικρή μπαλιά, πάσα στους νέους της ζωής που δρούνε να καταστρέψουνε του κόσμου τα κελιά! ΤοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Mα δεν θυμώνω, σπάνια πια… | της Ζωής Δικταίου Θυμώνω, σπάνια πια… Έμεινα μόνη κοιτώντας με απλανές βλέμμα αφηρημένα, το ρολόι στο σταθμό τού τρένου. Χόρευε η βροχή στο πλακόστρωτο που γυάλιζε στην αντηλιά, ξυπνώντας τις μνήμες. Χάσαμε τις πρωινές καλημέρες τις πήραν τα σύννεφα τού Νοέμβρη μακριά. Κάτι από ξαφνική εγκατάλειψη γέμισαν οι καρδιές άδεια κοχύλια, και οι αυλέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
