Τελευταίο γράμμα | του Μανώλη Λυκάκη Στο πόρτο με περίμενε πια το στερνό σου γράμμα, μου γράφεις πως είσαι καλά και πως με περιμένεις, μου μπήγεις μέσα μου βαθιά ενός σπαθιού τη λάμα, μα σ’ απαντώ ωσάν να ζεις και γράμμα μου προσμένεις: Πώς να ριχτώ στη θάλασσα, πως να γυρίσω πίσω, καταμεσής του πέλαγους με βρήκε ο χαμός σου,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ήθος, η αναρχία της φύσης | της Ζωής Δικταίου Περάσαμε τις συμπληγάδες ελπίδας και ευτυχίας, τους ανόητους γλυκασμούς των όρκων, τις εγγενείς πλάνες του έρωτα, λύσαμε τα ξάρτια της προδοσίας διαγράφοντας ανωφέλευτα λόγια, παλιά όνειρα, τυπικές εορτές, «τα λεπτά μας αισθήματα», είδωλα, βλάσφημες οθόνες, με την επίγνωση της φθοράς φτάσαμε επιτέλους χωριστά εδώ, για να ξανασυναντηθούμε χαμένοι άγγελοι παιδιά τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Που καιρός για έρωτα! | του Δανιήλ Τσιορμπατζή Οι τάσεις στην κοινωνία μας δεν μπορεί να είναι αυθόρμητες, όταν προκαθορίζονται κι ελέγχονται σαν συμπεριφορές, από τον βασικό ιστό που τις συνδέει, την ίδια την εξουσία. Η κεφαλαιοκρατία κατάφερε να θεωρείται απαραίτητη, να καλλιεργεί το αίσθημα ότι είναι αναντικατάστατη, κι ότι χωρίς αυτήν οι ζωές των ανθρώπων θα ήταν σε κίνδυνο!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι | της Ζωής Δικταίου Ασήμι και φίλντισι στα χέρια ανταύγειες, στην κόψη της αυγής, λευκά φύλλα ξεδιπλώνει η μοίρα σφραγίζοντας ζωή και δώρα. Αρχέτυπα ουράνια. Μη φοβηθείς τα σημάδια και το ανέλπιστο κάλεσμα, έχει σβήσει η κατάρα της προδοσίας, έχει εξαντληθεί και ο ψίθυρος. Ιερός μένει ο άνεμος να γράφει προσευχές στην πέτρα. Νύχτα, οι αναμνήσεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Γίγαντας | του Μανώλη Λυκάκη Τρεις μάνες σε γεννήσανε κι εφτά σ’ είχαν βυζάξει, όλες σ’ απαρνηθήκανε χωρίς καθόλου οίκτο, κρυφά στην άγρια θάλασσα, μωρό σ’ είχαν πετάξει και δώσανε την κούνια σου σε κάποιο γέρο γύφτο. Εκεί σε βρήκε ναυαγό τούτο το παραμύθι και μέρεψε τα κύματα, μην άδικα χαθείς, σε μια γοργόνα θήλαζες ξανά γυναίκας στήθη, τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ύψος βαθύ | του Γιώργου Γωνιανάκη Λένε: η εποχή είναι αντι-ποιητική. Κι όμως εγώ την ποίηση την βρίσκω ακόμη και στη λαϊκή. Εκεί μέσα στων πωλητών τις αγριοφωνάρες η νεαρή πωλήτρια πουλάει μέλι – βάζα βαθύλαμπα γιομάτα γλύκα. Ή όταν η άγνωστη γειτόνισσα γλεντάει το κορμί της σκορπώντας στον ακάλυπτο γλυκόβγαλτες κραυγές έως αργά τη νύχτα. Και περισσότερο όταν ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ποιητικό αφιέρωμα στον Απρίλη | της Ζωής Δικταίου Σε θέλω κι έρχομαι με τον Απρίλη Ζωές παράλληλες, να σε κοιτάζω μόνο, δε μου φτάνει φοράς τη σκέψη μου, θάλασσα γίνεσαι κι’ εγώ λιμάνι. Με σώζει η Άνοιξη, σ’ ένα πλανόδιο παλιό φεγγάρι του νου κατάνυξη, δυο τριαντάφυλλα, σ’ ένα κλωνάρι. Σε θέλω κι έρχομαι με τον Απρίλη μέλι μου τάξανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ανάσταση λαού | του Γιώργου Ηρακλέους (Στον Γιάννη Ρίτσο) Μην κλάψεις μάνα, πεθαίνω όρθιος πλάι στα πουλιά και τα δέντρα με πορφυρά μπαλώματα στη σάρκα μου, αόρατους εχθρούς τριγύρω κι ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι να θυμίζει άλλες εποχές… Μην κλάψεις μάνα, άγρυπνες σαν άστρα νύχτες φτάνουνε σε λίγο και δακρυσμένες ελπίδες. Η εικόνα της θάλασσας το δείχνει, χιλιάδες στόματαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα… | της Κατερίνας Γώγου Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη –μη βλέπεις εμένα– μην κλαις. Εσύ είσ’ η ελπίδα άκου θά ’ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
