Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι | της Ζωής Δικταίου
Ασήμι και φίλντισι στα χέρια
ανταύγειες, στην κόψη της αυγής,
λευκά φύλλα ξεδιπλώνει η μοίρα
σφραγίζοντας ζωή και δώρα.
Αρχέτυπα ουράνια.
Μη φοβηθείς τα σημάδια
και το ανέλπιστο κάλεσμα,
έχει σβήσει η κατάρα της προδοσίας,
έχει εξαντληθεί και ο ψίθυρος.
Ιερός μένει ο άνεμος
να γράφει προσευχές στην πέτρα.
Νύχτα, οι αναμνήσεις,
δεν υπάρχουν βλέμματα
τα πήρε η θάλασσα μ’ ένα κογχύλι,
κρύσταλλα χρωματιστά κι αλάτι.
Η απουσία δεν γυρεύει απαντήσεις
εκεί που, ο χρόνος ανοίγει ρωγμές,
εκεί που, γυρίζει η παλίρροια,
εκεί που, παρασύρονται τα ναυάγια.
Η απουσία δεν σφυρίζει στα λιμάνια
ελαττωμένη από τον θόρυβο.
Στις παλιές μέρες, ξυπνά.
Η απουσία.
Ικετεύεις, δίχως λόγια
τα καράβια, σκουριάζουν και χωρίς τη θάλασσα,
εκείνη, τα μάγεψε
και τα ταξίδεψε, κάποτε,
μετρώντας κύμα κι ουρανό αγαπήθηκαν.
Δεν φταίει, που γύρισαν πίσω αλλαγμένα
δεν είναι εκείνη, που τα πρόδωσε
μα ούτε και το πεπρωμένο.
Οι αμμόλοφοι γέμισαν αμαρυλλίδες
το φεγγάρι έχει χαμηλώσει στην ακτή,
όπως τότε,
θα το θυμάσαι κι εσύ,
έλλειπε το παράπονο,
περίσσευε το πάθος,
είχαν ανθίσει οι αμαρυλλίδες.
Τώρα, μετράς αβέβαιες ώρες μοναξιάς
βολεύεσαι και συ.
Ένα αγκάλιασμα, μού ανήκει,
από τότε.
Για την αγάπη, ντροπαλά ξοδεύτηκα
κι ήθελα, μόνο να με σκέφτεσαι,
να μού μιλάς, για μια νύχτα,
την πρώτη μας νύχτα,
να μ’ ερμηνεύεις με την αφή
στη βροχή, χωρίς να μετράς τις στιγμές
μα να με αφήνεις να ζω.
Υγρή η πόλη κοιμάται.
Στην αθωότητα μας,
είχαμε νικήσει τον καιρό,
η αθωότητα μας
ένα λευκό τριαντάφυλλο μόνο.
Και να που τρέχουμε
να προφτάσουμε τις μαγεμένες σκιές
στον φάρο και στη λεωφόρο.
Πίσω από τα φαινόμενα,
πίσω από νυσταγμένα φώτα
στη φαντασία,
κατακτώντας από την αρχή τον καιρό.
Αναλφάβητοι του ονείρου, ναι
συνοδοιπόροι στην έρημο.
Αύριο…
να συναντήσουμε τη βροχή
και τα λευκά περιστέρια
επιβεβαιώνοντας στις πύλες της επιστροφής
τον αδικαίωτο προορισμό.
Ζωή Δικταίου
[Από την ποιητική συλλογή «Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις», 2020, ISBN: 978 618 5456-20-7
[Η φωτογραφία «The Unexpected Wave» (2023), που συνοδεύει το ποίημα είναι του Πορτογάλου φωτογράφου Jose Melim.
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
