Τα ανθεστήρια, από την αρχαιότητα στο σήμερα | του Διογένη Σινωπέα «Γλέντα ψωρορρωμέικο, πήδα, παναθεμάσε χωρίς ψωμί σηκώνεσαι με πά – ντε – κάτρ κοιμάσαι». Γ. Σουρής Τόσο η Τσικνοπέμπτη όσο και τα ψυχοσάββατα, έχουν τις καταβολές τους στις γιορτές προετοιμασίας και υποδοχής της άνοιξης, της άνθισης της φύσης και τη γονιμότητα της γης, που γινόταν στην αρχαιότητα στον ΕλλαδικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το ιερό των ναών | του Μιχάλη Χουρδάκη «…εις ιερόν ουδέ εκτρέπεσθαι, ου γάρ πάρεργον δει ποιείσθαι τον θεόν…» συμβουλεύει ο Πυθαγόρας τους αρχαίους Σαμίους. Ιερό βέβαια εδώ ο αρχαίος σοφός, εννοεί ολόκληρο το ναό και όχι το σημερινό άβατο των γυναικών στους ναούς της Ορθοδοξίας. Πολλοί ναοί όμως της αρχαιότητας, είχαν καθορισμένο χώρο ως άδυτο, τον επονομαζόμενο σηκό, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σταφιδολιές της Κρήτης ή ψαρολιές | του Γεώργιου Χουστουλάκη Αν υπήρχε μια ευχάριστη μέρα του Κρητικού αγρότη, φθινόπωρο ή χειμώνα, αυτή θα ήταν σίγουρα, και η μέρα που θα πήγαινε η οικογένεια για λιομάζωμα μια ηλιόλουστη μέρα, και κάτω από την ελιά η επάνω, να στραφταλίζουν στον ήλιο πολλές ανοιχτόχρωμες σταφιδολιές! Σταφιδολιές παρήγαγαν συνήθως συγκεκριμένες χονδρολιές, σε συγκεκριμένες περιοχέςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καλικάτζαροι – μακραίωνη, πανελλήνια παραμυθία | του Βασίλη Πλάτανου Το Δωδεκαήμερο, από τα Χριστούγεννα ως την παραμονή των Φώτων, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, πιστεύουν πως βγαίνουν οι Καλικάντζαροι. Οπως τους φαντάζεται ο λαός, είναι «μαυριδεροί με κόκκινα μάτια, με τρίχινα πόδια, με χέρια σαν της μαϊμούς κι έχουν όλο το κορμί τους τριχωτό. Έρχονται τα δωδεκαήμερα και μπαίνουν στα σπίτια.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αξεβράκωτη… | του Αντώνη Κουκλινού Νοικοκύρηδες και καλοστεκούμενοι ήτονε… Οι πλιά δουλευταράδες του χωργιού, μα ίσαμ’ εκειά. Και οι δυό ντονε κοντά στα σαράντα, με δυό χρόνους διαφορά. Σπίθια γυρομπεντενιασμένα, χωράφχια ούλα σώπατα και περβόλια με πηγάδια ούλα ποτιστικά. Ένα σωρό μαξούλια βγάνουνε κάθα χρόνο και γεμίζου ντα πιθάργια, λάδια και καρπό. Ίντα τα θες όμως… καταδιά ν’ ανοίξουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σασμοί στην Κρήτη και οι παλιοί συμβιβαστές | του Γεώργιου Χουστουλάκη Σους παλιούς καλούς καιρούς, οι τοπικές κοινωνίες, μπορεί να είχαν κάπου κάπου και κάποια κακά στοιχεία, είχαν όμως και πολλά άλλα καλά, τα οποία διόρθωναν τρόπον τινά, τα κακώς κείμενα. Επειδή ο αναλφαβητισμός ήταν σχεδόν καθολικός στα περισσότερα χωριά, ασφαλώς υπήρχαν και κάποια άγρια ένστικτα σε λίγους, ωστόσοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Αη Γιώργης ο Επανωσήφης, της Ιφιγένειας Μανουρά Από τις ωραιότερες θύμησες των παιδικών μου χρόνων, είναι το πανηγύρι στο μοναστήρι του Άη Γιώργη του Επανωσήφη ή Απανωσήφη, όπως τον ονομάζαμε εμείς στα γύρω χωριά. Ένα μοναστήρι που η ίδρυσή του χρονολογείται γύρω στο 1600, με περίλαμπρη Βυζαντινή εκκλησία, με κελιά για την διαμονή των μοναχών, έναν μεγάλο χώρο γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καλή Λαμπρή, λοιπόν! Πάσχα έχουμε σήμερα. «Πέρασμα», δηλαδή της ζωής, του ανθρώπου και της φύσης από τη βαρυχειμωνιά… στην άνοιξη. Από τη θλίψη στην ελπίδα. Από τα πάθη που τυραννούν τη ζωή, στους πόθους που αναγεννούν τη ζωή. «Η Σταύρωση εγκυμονεί την Ανάσταση», όπως έλεγε κι ο Κωστής Μοσκώφ. Καλό Πάσχα εύχεται η «Σβούρα του πολιτισμού» στους αναγνώστες του ηλεκτρονικούΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Γιάντα θεριό με γέλασες» – από τη λαϊκή μας παράδοση, της Άννας Τακάκη Με αυτό το στίχο τελειώνει ένα ριζίτικο τραγούδι της Κρήτης, και που παραθέτω πιο κάτω ολόκληρο. Ένα από τα πάμπολλα κληροδοτήματα της άυλης κληρονομιάς μας, τα οποία μένουν καταγεγραμμένα από λαογράφους και ανθρώπους που αγαπούν την παράδοση για να ενθυμίζουν τις ρίζες μας, την ταυτότητά μας, τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
