Το κορμί και το σαράκι | του Ντίνου Χριστιανόπουλου Ένα άγγιγμα σαν πάτωμα τουρκόσπιτου μπατιρημένο κουρείο δώδεκα χρόνια τώρα βράδυ γλυκό μ’ έκανες έξωση απ’ το κορμί σου σα δάσος από όνειρα η μοναξιά μου στάξε μου το σάλιο σου το φιλί ο διψασμένος δε ρωτάει δε μπόρεσα πατρίδα μου σε ντρέπομαι στα προάστια του έρωτα κοιτάσματα ηδονής στα σκέλιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το τανγκό | του Γιώργου Ηρακλέους Τυχαία χορέψανε μια νύχτα το πρώτο τους τανγκό, όπλα επικίνδυνα τα μάτια και οι κινήσεις ζητάνε επίμονα την αίσθηση, την ερωτική ένωση… Για καιρό περπατούσανε ζευγαρωμένα, κάθε τι τριγύρω τους χαμογελούσε, μα ήρθε ο καιρός που τους κουράσανε οι βόλτες και τα στέκια γίνανε βαρετά! Δεν μπορούσανε να πιστέψουν γυρνώντας στο σπίτι, πως αυτόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Σπιτικοί κύβοι λαχανικών | η κουζίνα της Αναστασίας Με την άφιξη του φθινοπώρου, τίποτα δεν είναι πιο τέλειο από μια ζεστή γευστική σούπα, για να ζεστάνει την ψυχή και να δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα άνεσης και ευεξίας, με θρεπτικές, αρωματικές ή και πικάντικες γεύσεις, καθώς απολαμβάνουμε την αλλαγή της εποχής. Κάτι σαν μια στοργική, παρηγορητική αγκαλιά καθώς το κρύο πλησιάζει. ΟιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Είδηση | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Δεν βρίσκεις άκρη με τη σκάρτη κοινωνία, θες να εκφραστείς και συνεχώς στ’ απαγορεύει, σε στήνει πάντα στην πιο σκοτεινή γωνία και χίλιους τρόπους, για να φιμωθείς γυρεύει… Γράφεις τραγούδι ερωτικό, σ’ αλέγκρο κι εύθυμο σκοπό, σπεύδει να πει: «εδώ ο κόσμος όλος χάνεται, ντροπή!» Γράφεις για κάτι τραγικό, για κάποιο επίκαιρο κακό, θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Chantel | της Ζωής Δικταίου Καθηγήτρια πια, κατηφόριζε με αργά σταθερά βήματα από τη Σορβόννη, ένα χάος πληροφοριών ένιωθε πως δεν μπορούσαν να βρουν τη θέση τους, πάντα κάτι άλλο ξεγλιστρούσε, τρύπωνε βασανιστικά στη σκέψη της, ανεμπόδιστα, κάνοντας κατάληψη με επιδεξιότητα άναβε ένα κομμάτι ασετιλίνη κι έστελνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ο κυνηγός στα όρη | του Νίκου Λουκαδάκη   Ήφυγ’ ο Κακοφλέβαρος, μπήκεν ο Καλομάρτης κι η γης που κοιλοπόναγε, σέρνει μουγκρά μεγάλη, να ξεχωστούνε τα μιαρά, ν’ ανελωθούν τ’ αγρίμια, ν’ ανεσυρθούν οι όφιδες στων χαρακιών τη ρίζα, ν’ ανεντρανίσουν τα πουλιά, ν’ απομυρμιδιαστούνε, φτερό να παίξουν, ν’ ανεβούν εις τσι δεντροκορφάδες, ν’ αρχίξουν το κελάηδισμα και το γλυκόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Η μαντινιάδα η φταίχτρα (δεύτερο μέρος) | της Άννας Τακάκη Την επαύριο, σαν εγύρισε από το μετόχι ο Αγησίλαος, καλεί το λεγάμενο στο σπίτι και του λέει φωνιαχτά και με μάνητα ότι ετουτα-νά δεν είναι πράματα σοβαρά και τίμια να γίνονται, να τα μαθαίνει ο κόσμος και να τους κατασύρνει1. Είναι ξεγιβέντισμα2 να μπαινοβγαίνει στο σπίτι της κοπελιάς, να τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Παξιμάδι Κρητικό | της Ιφιγένειας Μανουρά Υλικά: 1 κιλό αλεύρι σύμμεικτο 200 γραμμάρια ελαιόλαδο Μια κουταλιά αλάτι Μια κουταλιά ζάχαρη Δύο φακελάκια ξηρή μαγιά, ή εκατό γραμμάρια νωπή 500 γραμμάρια περίπου νερό Αν έχουμε προζύμι αντί για μαγιά, βάζουμε μισό κιλό Εκτέλεση: Ζυμώνουμε όλα τα υλικά μαζί ώστε να γίνει μια σκληρή ζύμη. Την πλάθουμε σε δυο φρατζολίτσες και τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Γιατί χρειάζονται οι εκπαιδευτικοί; | του Περικλή Παυλίδη Κάποιοι, προφανώς, είναι σίγουροι ότι οι εκπαιδευτικοί δεν χρειάζονται ή ακριβέστερα ότι δεν χρειάζονται ως «πραγματικοί» εκπαιδευτικοί, με όλη τη βαρύνουσα σημασία που ενέχει αυτή η λέξη. Στη δική τους κατασκευή της πραγματικότητας θα ήθελαν μάλλον εκφωνητές πληροφοριών, τεχνικώς ελεγχόμενους, προγραμματισμένους, προβλέψιμους και κατά μετρήσιμο τρόπο «παραγωγικούς». Έτσι φαντασιώνεται τους εκπαιδευτικούς οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…