Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Η κυρία Νίτσα | του Μ. Καραγάτση Ἡ πρώτη μου ἀγάπη ἦταν δέκα χρόνια μεγαλύτερη ἀπὸ μένα, ἴσως καὶ πιὸ πολύ. Ἀμέσως θὰ φανταστεῖτε τὸ αἰώνιο εἰδύλλιο τοῦ ἀμούστακου ἐφήβου καὶ τῆς ὥριμης γυναίκας, ἢ μᾶλλον χήρας, γιὰ νὰ κυνηγήσω μὲ μεγαλύτερη ἐπιτυχία τὶς ὑπεκφυγὲς τῆς φαντασίας σας. Λοιπόν, ὄχι. Ἡ πρώτη μου ἀγάπη, τὴν ἐποχὴ ποὺ τὴν ἀγάπησα, δὲνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο γιαγερμός του γέρο Ψηλορείτη | του Νίκου Λουκαδάκη Η κάτασπρη βάρκα με τους Τούρκους κωπηλάτες απομακρύνθηκε από το Αυστριακό ατμόπλοιο “Tibisto”, της γραμμής Πειραιάς-Ηράκλειο. Μοναδικοί επιβάτες ήταν ο Μιχάλης Κόρακας, ο γέρο Ψηλορείτης όπως τον χαρακτήριζαν τα Αθηναϊκά έντυπα, και ο γιος του, Αριστοτέλης. Ο Κόρακας ασπρομάλλης πια στα 85 του χρόνια, ντυμένος με σαλβάρια και στιβάνια, ο δεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Λάφυρα, στην εκκρεμότητα της επιθυμίας | της Ζωής Δικταίου Μελαγχολική αίσθηση χαράς στο καλοκαίρι της μνήμης. Μισό φεγγάρι σε φιλόξενη θάλασσα. Μακριά ταξιδεύει η σιωπή τη μορφή σου, ένστικτο στο βυθό των αισθήσεων, αναρίθμητοι πόθοι απ’ τα δειλινά της νιότης κι ο καπνός της λήθης να υψώνεται πάντα ερήμην μου. Όλα στον ίδιο άνεμο χορεύουν -κορδέλα πορφύρας σε κρυσταλλωμένα νερά-ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Την εποχή μου… | της Άννας Τακάκη Την εποχή μου θα την πω ουρανό, γιατί πάντα είχα στρέψει το σώμα και το βλέμμα ψηλά κι ας πατούσα χαμηλά στη γη. Δες πως γέρασα χωρίς ένα ίχνος καμπούρας στην πλάτη μου! Δεν κοίταζα τα πόδια μου για να καμαρώσω τα καινούρια μου πατούμενα. Έτσι κι αλλιώς, αδερφέ, δεν άλλαζα συχνά υποδήματα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ΟΥΝΡΑ και τα κλομπς | του Μενέλαου Γουβέτα Ήτανε καλοκαίρι. Το πρώτο καλοκαίρι μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου και την αντιφασιστική νίκη των λαών. Οι μνήμες απ’ την τραγικότητα των γεγονότων του πιο αιματοβαμμένου πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας παραμένουν μέχρι σήμερα άσβηστες. Επιπλέον, οι οδυνηρές μεταπολεμικές ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα εσωτερικά πράγματα της χώρας μας, που σημάδεψανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δεκέμβρης μήνας ήφταξε… | του Αντώνη Κουκλινού Εμπήκε ο μήνας κι έρχουνται, γιορτές τω Χριστουγέννω, κι ο Θιός να γιάνει τσι πληγές, σε κάθε πονεμένο. Εδά που φοβερίζουνε, το ρεύμα πως δε φτάνει, ξύλα ανεμαζώξετε, το κρύο να λιγάνει. Γιοργάνια και παπλώματα, ούλοι θα τυλιχτούμε, για δε θωρώ πραγματικά, μνια λύση πως θα βρούμε. Να πω και για τη (μ)πάνταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μεζεδάκια στη μέση του Δεκέμβρη |του Νίκου Σαραντάκου Παρόλο που προτιμώ τους μονολεκτικούς προσδιορισμούς στα σαββατιάτικα πολυσυλλεκτικά μας άρθρα, σήμερα καταφεύγω στην περίφραση διότι συνειδητοποίησα ότι το «μεσοδεκεμβριανά μεζεδάκια» που σκεφτόμουν αρχικά να βάλω το έχω χρησιμοποιήσει ήδη δύο φορές, και άλλη μια φορά το «μεσοδεκεμβριάτικα». Όπως θα έλεγε και ο Ουμπέρτο Έκο, φαίνεται πως στα μέσα Δεκεμβρίου δεν υπάρχουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Νίκος Λουκαδάκης για το βιβλίο της Άννας Τακάκη «Αροδαμοί κι αγκαραθιές» Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τρίτης 21 Νοέμβρη 2023 η εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου της Άννας Τακάκη – Μαρκάκη «Αροδαμοί κι αγκαραθιές» που κυκλοφορεί από τη «Σβούρα εκδοτική». Η εκδήλωση έγινε στο Πολύκεντρο του Δήμου Ηρακλείου στις 6:30 το απόγευμα. Πλήθος κόσμου από νωρίς κατέφθασε στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δε μάθαμε να μιλάμε | της Μαρίας Σταυρίδου Αφήνουμε απλώς τις φοβισμένες λέξεις να κυριαρχήσουν, να ντυθούν κραυγές και να γκρεμίσουν, να πετάξουν ψηλά… να ορίσουν σύνορα στενά, να αιχμαλωτίσουν άδικα την καρδιά, να καλουπώσουν κάθε ανοιχτό μυαλό, να ορφανέψουν κάθε ζεστή αγκαλιά, να μεταμορφώσουν τις ψυχές άδειες Κούκλες παγωμένα χαμογελαστές. Δε μάθαμε να μιλάμε. Χορεύουμε στη σιωπή γιατί δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
