Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Ο Αύγουστος στην ελληνική ποίηση Ο Αύγουστος, του Οδυσσέα Ελύτη Ο Αύγουστος ελούζονταν λούζοντας την αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος ελούζονταν λούζοντας την αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Απ’ την ΠαρθένοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Κεραζώζα, σαν να λέμε κερά Ζωή, ζάχαρη!» | της Ζωής Δικταίου Είχε έρθει για τις διακοπές ο Χάρης. Μόλις έκλεισαν τα σχολεία οι γονείς του, τού είχε κάνει το χατίρι και τον έφεραν την ίδια κιόλας μέρα στον παππού. Στο χωριό μπορούσε να απολαύσει το παιχνίδι, την εξοχή και τη θάλασσα χωρίς περιορισμούς και πάντα με τη χαρά και τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα γεραθιά…. | του Αντώνη Κουκλινού Απου δε ν’ έχει να ξυστεί, καλιά ντου να προσέχει, στα ύστερά ντου ο άθρωπος, πολλές ανάγκες έχει. Η δύναμη ντου χάνεται, στα γεραθιά οντε φτάνει, και θέλει μπαμπαρόλιασμα, πάπλωμα και γιοργάνι. Μη ντου χτυπομουρίζουνε, μάνιτες δε σηκώνει, αδέ γροικά κ’ αδέ θωρεί, γιατί το νε σκοτώνει. Το φαϊτό ντου το ζεστό, απάνω στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ταξίδια και ναυάγια | του Τάκη Βαρελά . Είδες πως κυλάει η μέρα! Δυο καλάμια ανέβηκε ο ήλιος, λένε στα καμποχώρια! Καίγομαι και ταξιδεύω! Καπετάνιος, μηχανικός ή ναύτης, δεν έχει και σημασία. Ένα μπάρκο, ένα καράβι και ένας καιρός καραβοκύρης και πλοηγός. Σήκωσα την άγκυρα, έλυσα τον κάβο και χάραξα πορεία. Να ξέρεις, μου είπαν, πως στη θάλασσα, κατά πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
22 Ιουλίου 1943 | του Ηλία Βενέζη Την παραμονή της μεγάλης μέρας κατά το βράδυ, αφού τελείωσαν ό,τι τους είχε οριστεί να κάνουν απ’ την ομάδα τους, είπαν να ξεκουραστούν λίγο. «Ας πάμε στα δέντρα», είπε το κορίτσι. «Να πάρουμε λίγη δροσιά.» Πήγαν στο πάρκο και κάθισαν σ’ έναν πάγκο. Τ’ άστρα πια είχαν βγει. Ήταν καθαρή νύχτα. Ήταν οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σβήνοντας κοινωνικές αντιδράσεις και όχι φωτιές στα δάση | του Δανιήλ Τσιορμπατζή . Κάθε καλοκαίρι πύρινη κόλαση απ’ άκρη σε άκρη ολόκληρη η χώρα! Η Ελλάδα κατακαίγεται, ανεξέλεγκτες πυρκαγιές για άλλη μια φορά, καταστροφές της φύσης ─ με τη βοήθεια του ανθρώπου ─ πρόδηλη η ελαχιστότητα του σύγχρονου ανθρώπου, καθώς οι πυκνοί καπνοί κάνουν την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Παντού ενεργά μέτωπα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άλλου πατώ κι αλλού βρίσκομαι | της Άννας Τακάκη Σαν ήβγαλα το Δημοτικό, ήφυγα από τα βουνά και τα ρουμάνια του χωριού μου κι επήγα στην πολιτεία, να βγάλω το πλια μεγάλο σκολειό. Γυμνάσιο το λέγανε, δηλαδή ήρχιζε το γύμνασμα από δα και πέρα. Μια κάμερα μου νοικιάσανε οι γονέοι μου σε μια αυλή που είχε κι άλλους μαθητάδες, μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια μέρα θα γυρίσει | της Έλλης Αλεξίου Ο συνάδελφός μου στο Γυμνάσιο περνάει τη θλίψη του κοντά στα ανελέητα παιδιά. Τα λένε λουλούδια. Γίνεται λόγος για την άνθηση της νεότητος. Όμως είναι μια άνθηση σκληρή, που τρέφεται μόνο με το γέλιο και με τη χαρά. Τη γεύεται όπου τη βρίσκει, την τρυγά απ’ όπου να ‘ναι και μ’ όποιονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η πολιορκία του Σαράγεβο μέσα από τη ματιά του Δημήτρη Μεσσήνη, στην Ιεράπετρα Σεράγεβο 05/04/1992. Πριν 30 χρόνια, ξεκίνησε η μεγαλύτερη και μακροχρόνια πολιορκία στην σύγχρονη ιστορία… Κράτησε 1.425 ημέρες και η χειρότερη συνέπεια της πολιορκίας ήταν ότι μετρήθηκαν όχι λιγότεροι από 11.541 νεκρούς, εκ των οποίων 1.601 παιδιά, και 57.000 τραυματίες, εκ των οποίων 14.888 παιδιά, ανάμεσά τους 3.378ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
