Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Θέρος- τρύγος- πόλεμος | της Ιφιγένειας Μανουρά Ο τρύγος, το πανηγύρι του καλοκαιριού. Μόλις έμπαινε ο Αύγουστος αρχίζαμε τις προετοιμασίες για τον τρύγο. Οι άντρες αναλάμβαναν να φτιάξουν και να καθαρίσουν τους οψιγιάδες από τα χόρτα ή αργότερα που είχαμε τους κρεμαστούς να σφίξουν τα σύρματα ή να αντικαταστήσουν τα χαλασμένα και επίσης να επισκευάσουν τις ξυλογαϊδάρες. Οι γυναίκες έφτιαχναν ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Με τση φιλιάς τσι μυρωδιές… | του Αντώνη Κουκλινού Μνιά μέρα πριν τρία τέσσερα χρόνια, χτυπά το τηλέφωνό μου… -Καλημέρα πχιός είναι; -Τον Αντώνη το Κουκλινό θα ήθελα παρακαλώ. -Ο ίδιος, πχιός είσαστε; -Ο Μανώλης ο Χαρούλης είμαι ο πατέρας του Γιάννη. Έχασά τα… εκόπηκενε η μιλιά μου προς στιγμής. -Γειά σας κύριε Μανώλη, με εκπλήσσετε, που βρήκατε το τηλέφωνόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το πορτρέτο | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Εχτές είδα στον ύπνο μου πως πόζαρα μπροστά σ’ έναν ζωγράφο. Ήταν ίδιος ο Μποτέρο και μου έφτιαχνε ολόσωμο πορτρέτο. Όταν το έργο ολοκλήρωσε είδα πως με ζωγράφισε χοντρό κι έτοιμος ήμουνα να βιαιοπραγήσω να του φέρω τον πίνακα κολάρο. Μα σκέφτηκα πως κόστιζε πολλά και που να τρέχω για αποζημιώσεις. Όταν του ζήτησαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα δέντρα | του Γιώργου Μπίμη Κοίτα τα δέντρα πως λυγάνε, για τους ανθρώπους τραγουδάνε, ήχους απλώνουν στον αγέρα μ’ ένα βιολί και μια φλογέρα. Τα δέντρα τις ψυχές ξυπνάνε κι όσοι πονούν και αγαπάνε μ’ αυτό το πάθος που ψηλώνει να βγουν στου Διγενή τ’ αλώνι. Μικρή η καρδιά, δεν με χωράει, φτερό, στις φλόγες προχωράει, ψάχνει ρυθμό, ζητάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η μεσημβρινή παραίσθηση ενός νέου | διήγημα του Θάνου Φωσκαρίνη Αγαπώ πολύ τα παραμύθια. Η παιδική μου ηλικία σχηματίστηκε κάπου ανάμεσα στα «30 διαλεχτά παραμύθια» του εκδοτικού οίκου «Αστήρ», στα «Ωραιότερα παραμύθια του Χάουφ» των εκδόσεων «Πεχλιβανίδης και Σία», στον «Ευτυχισμένο πρίγκιπα» του Όσκαρ Ουάιλντ, στα «Παραμύθια του χειμώνα» του Πολ Ζακ Μπουζό της σειράς «Ανεμώνες», στον «Κόμη Μοντεχρήστο» τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Μεγάλος Κριτής | διήγημα της Σοφίας Μαλτέζου Τελευταία φορά που ο Άγγελος Αναγνώστου ανέβηκε στο ανατολικό μπαλκόνι του σπιτιού του για το καθιερωμένο σινιάλο, ήταν στις δημοτικές εκλογές της Αγίας Ελεούσας. Τις βάφτισε έτσι ο κόσμος, γιατί λες από μυστική συμφωνία όλων των υποψήφιων, το βάρος της προεκλογικής εκστρατείας ανά την επικράτεια έπεσε στις κοινωνικές παροχές! Παιδικές στέγες, συσσίτιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μεζεδάκια του Εικοσαύγουστου | του Νίκου Σαραντάκου O σημερινός τίτλος μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρίες. Τα προηγούμενα μεζεδάκια τα βαφτίσαμε «του Δεκατριαύγουστου» και τώρα τούτα εδώ «του Εικοσαύγουστου»; Θα πάει μακριά η βαλίτσα; θα αναρωτηθούν πολλλοί. Τα επόμενα θα τα πούμε τάχα «του Εικοσιεφταύγουστου»; Εντάξει, δίκιο έχετε. Από την άλλη, αυτά τα δυο σαββατοκύριακα, τούτο εδώ και το προηγούμενο, οροθέτησαν (ήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
H Ευτυχούλα και ο Πρίγκιπας του ποταμού | παραμύθι της Άννας Τακάκη Μια φορά κι έναν καιρό σε μια μακρινή χώρα ζούσε ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα. Όμως ήταν πολύ στενοχωρημένοι γιατί δεν έκαναν παιδιά. Η βασίλισσα ήταν σχεδόν γριά και προσευχόταν κάθε μέρα να της στείλει ο θεός ένα παιδάκι κι ας ήτανε το ποιο άσχημο παιδί του κόσμου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τ’ αγνάντεμα | του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη Επάνω στον βράχο της ερήμου ακτής, από παλαιούς λησμονημένους χρόνους, ευρίσκετο κτισμένον το εξωκκλήσι της Παναγιάς της Κατευοδώτρας. Όλον τον χειμώνα παπάς δεν ήρχετο να το λειτουργήση. Ο βοριάς μαίνεται και βρυχάται ανά το πέλαγος, το απλωμένον μαυρογάλανον και βαθύ, το κύμα λυσσά και αφρίζει εναντίον του βράχου. Κι ο βράχος υψώνει την πλάτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
