By:
On:
In: Ποίηση

Παλαιστίνη | της Aνθής Παρασκευοπούλου Αιώνες κρατά η ιστορία σου, λεν πως κάποτε στα περασμένα χρόνια οι Έλληνες σου ’δωσαν το όνομά σου. Παλαιστίνη, μυριάδες οι νεκροί που βάψανε με το αίμα τους τα άγια χώματά σου. Ακίνητα ποτάμια πλημμυρισμένα με δάκρυα τα μάτια σου. Φέγγουν σαν φάροι στον πολύφλοισβο γιαλό του κόσμου. Στην γη σου ανθίζουν τα όνειρα τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ιστορίες με ουρά

Μια μαύρη γάτα που την λένε Ζίνα | της Ανθής Παρασκευοπούλου Σε κοιτώ, και θυμάμαι την πρώτη μας συνάντηση, κάπως άβολα. Βιαστική όπως πάντα, για την δουλειά, πέρασα από μία μικρή πλατεία, πριν βγω στον δρόμο, για τον σταθμό του τραίνου. Δεν υπήρχε ψυχή στην πλατεία. Πρωί πρωί μες το κρύο, ίσως να επέλεγαν άλλο δρόμο για να βγουν στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ώρα τρεις | της Ανθής Παρασκευοπούλου Το ρολόι σταματημένο στις τρεις παρά τέταρτο, όσες φορές το κοίταξα εκεί είναι. Σαν να θέλει να με κοροϊδέψει. Βιάζεσαι να φύγεις, εδώ θα σε κρατήσω, θες δεν θες. Μου έρχεται να του βγάλω την γλώσσα, και ας με κοροϊδέψουν οι συνάδελφοι. Στις τρεις είναι ώρα διαλείμματος. Το κινητό μου δείχνει τρεις, το κομπιούτερΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο Παπουτσωμένος Γάτος | της Ανθής Παρασκευοπούλου διασκευή για δημοτικά σχολεία Ένας μυλωνάς είχε τρεις γιους, τον μύλο του, έναν γάιδαρο και έναν γάτο. Οι γιοι του έπρεπε να αλέθουν, ο γάιδαρος να φέρνει το σιτάρι στον μύλο και να μεταφέρει το αλεύρι και o γάτος που έπρεπε να κυνηγάει τα ποντίκια. Όταν πέθανε ο μυλωνάς οι τρεις γιοι χώρισανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Κόκκινο φεγγάρι, της Ανθής Παρασκευοπούλου Χορεύει, το κόκκινο φεγγάρι,. στο μπαλκόνι μου απόψε Χόρεψε μαζί μου κόκκινο φεγγάρι Νιώσε τη θλίψη μου στην σκοτεινιά των άκρων σου Οι ώρες της απουσίας σου με πικραίνουν. Στάζει από έρωτα το κόκκινο φεγγάρι. Ψωμί, ιδρώτας, εκλείψεις μοναξιάς, στο μεσουράνημα του κόκκινου φεγγαριού. Χορδή η λύπη μου, στη δύναμη του τόξου του. Στάζει απόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ιστορίες με ουρά, ΡΟΥΜΠΡΙΚΕΣ

Καλοκαίρι έβραζε ο τόπος. Καθόμουν στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, στο πικ – απ παίζει το τραγούδι του Βασίλη «ήταν ένας γάτος μαύρος πονηρός…», και ξαφνικά περνάει από μπρος μου ένας μαύρος γάτος. Θα μου πείτε υπάρχουν πολύ μαύροι γάτοι. Αυτός όμως ήταν… διαφορετικός. Τον χάζευα πολύ ώρα, ήταν πολύ όμορφος. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Γίναμε αχώριστοι, οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ιστορίες με ουρά, ΡΟΥΜΠΡΙΚΕΣ

Οι άνθρωποι από την αρχή της εμφάνισής τους στην γη, συνειδητοποίησαν ότι τα ζώα είναι φυσικοί σύμμαχοί τους στις αντιξοότητες της καθημερινότητάς τους. Έως σήμερα η ανάγκη του ανθρώπου να βρίσκεται σε επαφή μαζί τους δεν έχει μειωθεί. Πολλοί συγγραφείς είχαν κατοικίδια που τ΄ αγαπούσαν και τα φρόντιζαν. Ο Νίκος Καζαντζάκης τον Μάρτιο του 1943 φωτογραφήθηκε στην Αίγινα με τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Απόψεις, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Η Γεωργία Μπίκα βίωσε μία άχημη εμπειρία την Πρωτοχρονιά, σε ένα πάρτυ, που τυχαία βρέθηκε εκεί, στην σουίτα ενός ξενοδοχείου, ναρκώθηκε και βιάστηκε. Αψηφώντας τους κινδύνους και την στοχοποίηση, από διάφορους καλοθελητές, που πάντα υπάρχουν και στηρίζουν παθιασμένα τον θύτη. Το έχουμε δει το έργο και πριν, ξανά στο ίδιο έργο θεατές. Δεν δείλιασε, δεν φοβήθηκε παρ’ όλες τις πιέσειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ, Πρόσωπα, ΤΕΧΝΕΣ

Αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα του, ένα μικρό αυτοβιογραφικό σημείωμα του. ”Ο παππούς μου ήταν παπάς. Γεννήθηκα το 1935 δίπλα ακριβώς στην εκκλησία που λειτουργούσε ο ίδιος. Είχαμε ένα μικρό σπίτι με δειλινά στους Αγίους Αποστόλους κάτω από την Ακρόπολη. Από πολύ μικρός και εξ αιτίας του παππού μου, τριγύρναγα στις μισοσκότεινες μεταβυζαντινές εκκλησίες και τον βοηθούσα άλλοτε φέρνοντας του τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…