Περί ελευθερίας | της Άννας Τακάκη
Για ποια ελευθερία μου λέτε;
Για ποια λύτρωση;
Οι εχθροί δεν έφυγαν.
Καραδοκούν εδώ δίπλα μας.
ή τους κουβαλάμε ακόμη μέσα μας.
Παλεύουμε καθημερινά μαζί τους.
Τα χέρια μας δεν είναι χέρια
που κάποτε χάιδευαν, κάποτε πρόσφεραν
κάποτε έπαιρναν ένα καλό
για να το κάμουν καλλίτερο.
Τα χέρια μας έχουν γίνει σπαθιά και μαχαίρια.
Μην φοβάστε!
Δεν κινδυνεύουν άλλοι από τα σπαθιά μας.
Κινδυνεύουμε εμείς
περισσότερο αν τα στρέψουμε μέσα μας
ενάντια στους εχθρούς που κατοικοεδρεύουν
στα ευπάτρια εδάφη της ψυχής μας.
Οι εχθροί πολλές φορές
αλλάζουν τόπο και χώρο.
Μένουν εκεί που πιστεύουν
πως θα βρουν κατάλληλο έδαφος
αφύλαχτο, απροστάτευτο.
Νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι
σ’ έναν κόσμο ελεύθερο,
σε μια ελεύθερη πατρίδα,
που ποτίστηκε με δάκρυ και αίμα ηρώων
για να φυτρώσει ο σπόρος μας.
Ο σπόρος ήταν γόνιμος κι αειθαλής.
Καλλιεργημένος με μια γλώσσα,
μια θρησκεία, μια ιστορία.
Έτσι γαλουχήθηκε η γενιά μας.
Έτσι μεγαλώσαμε…
«Πάντα ευκολόπιστοι και πάντα αδικημένοι»
«Σ’ έναν κόσμο ηθικό, αγγελικά πλασμένο»
Έτσι μεγαλώσαμε…
Σε τόπο λαμπρό και φτωχό,
που τον κατοικούν πλούσιοι
και χαρούμενοι άνθρωποι.
Ξαφνικά εξανεμίστηκαν τα πλούτη κι οι χαρές.
Ξαφνικά τα ποτάμια του γέλιου στέρεψαν
από τις πηγές.
Μα δεν είναι αυτό το παν,
καθώς βλέπω την ψυχή να λυγίζει.
Τούτ’ η ψυχή είναι Ελληνική!
Ποτέ δεν κάμφθηκε, ποτέ δε λύγισε.
Μια Μπουμπουλίνα, μια Σουλιώτισσα,
μια Μανιάτισσα, μια Κρητικιά το ξέρει.
Τούτ’ η ψυχή να βασταχτεί μονάχα,
γενναία στητή κι ολόρθη.
Τούτ’ η ψυχή να μείνει λεύτερη!
Άννα Τακάκη
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι ο πίνακας «Η Ελλάς ευγνωμονούσα», του Έλληνα ζωγράφου Θεόδωρου Βρυζάκη (1858)]
Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.
Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.
Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.
Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.
Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:
Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017
Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική», 2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.
