Μισανθρωπολογία | του Έριχ Κέστνερ
Τα όμορφα πράγματα έρχονται δεκάδες φορές.
Αλλά κανένα δεν είναι τόσο όμορφο όσο αυτό:
Ένα καταπράσινο λιβάδι
και μερικά μέτρα από μενεξεδί ρυάκι.
Και τσιμπάς τον εαυτό σου. Αλλά αυτό δεν είναι όνειρο.
Με την πρόθεση να εξαγνιστείς,
γονατίζεις ανάμεσα σε λουλούδια, γρασίδι και βότανα,
και το ρυάκι να αναπηδά.
Νομίζεις ότι αυτή είναι η φύση;
Λόγω της ομορφιάς, αποφασίζεις να συμφιλιωθείς επιτέλους με τον κόσμο.
Και χαίρεσαι που πήγες στην εξοχή.
Αλλά δεν μένεις τόσο αφελής για πολύ.
Ξαφνικά, εμφανίζονται άνθρωποι και ουρλιάζουν.
Και για άλλη μια φορά ο κόσμος γίνεται περίγελος.
Και το γρασίδι είναι στραβό από την αηδία.
Πριν λίγο το τοπίο ήταν ακόμα τόσο σιωπηλό.
Και το λιβαδένιο χαλί ήταν τόσο βελούδινο.
Και ήδη το πατούν αυτοί οι καταραμένοι
άνθρωποι, σαν να γυρνούν το ξινολάχανο.
Και έρχεται ένας, εκπαιδευμένος από την εμπειρία,
και για άλλη μια φορά καταλήγει στο συμπέρασμα:
Αυτή η ανθρωπότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από
μια δερματική ασθένεια της γήινης σφαίρας.
Σημείωση: Οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν
να επικαλύπτονται με μια ουσία που τους κάνει αόρατους.
1929
Erich Kästner
Μετάφραση στα Ελληνικά: Δανιήλ Τσιορμπατζής
Ο Έριχ Κέστνερ (Erich Kästner, 23/2/1899-29/7/1974) γεννήθηκε το 1899 από την Ida και τον Emil Kästner στη Δρέσδη και πέρασε εκεί όλη την παιδική του ηλικία. Έφυγε από τη Δρέσδη το 1919 και μετακόμισε στη Λειψία για να σπουδάσει γερμανικά, ιστορία, φιλοσοφία και θεατρικές σπουδές. Το 1927 μετακομίζει στο Βερολίνο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην αριστερή εφημερίδα Neue Leipziger Zeitung, ως κριτικός σε διάφορα έντυπα και ως σεναριογράφος ταινιών. Τα περισσότερα έργα του απαγορεύτηκαν από τους ναζί, συνελήφθη δύο φορές από την Γκεστάπο, διεγράφη από τον Σύλλογο Συγγραφέων του Ράιχ. Τον Γενάρη του 1943 του επιβλήθηκε καθολική απαγόρευση δημοσίευσης των έργων του. Από το 1945 ζει στο Μόναχο. Δεν συμμετείχε σε κανένα από τα μεταπολεμικά λογοτεχνικά κινήματα στη Δυτική Γερμανία. Με τα ποιήματά του, ο Κέστνερ συνεχίζει τη σατιρική παράδοση του Χάινε. Επιλέγει ως στόχους του την κοινωνική υποκρισία, την οικογένεια, το κράτος, τον στρατό, από τη σκοπιά ενός ηθικολόγου πιστού στις αξίες του ουμανισμού και στην κληρονομιά του Διαφωτισμού. Από το 1951 έως το 1962, ο Έριχ Κέστνερ διετέλεσε πρόεδρος του Κέντρου Δυτικής Γερμανίας της PEN International. Τιμήθηκε με το Βραβείο Georg Buchner και με το Βραβείο Λογοτεχνίας της πόλης του Μονάχου. Πέθανε το 1974 στο Μόναχο.
