Φοβάμαι τις λέξεις | της Μαρίας Σταυρίδου
Φοβάμαι ξανά…
Φοβάμαι ν’ αγγίξω τις λέξεις…
να τις ξυπνήσω και να τις αφήσω να πάρουν ανάσα
να τις επιτρέψω να ξεκουραστούν
πάνω σ’ όλα αυτά που νιώθω για σένα.
Φοβάμαι τις λέξεις…
μην τυχόν φιληθούν με τα φιλιά που έκρυψα
μην αγγιχτούν με τα χάδια που έπνιξα
μην γευτούν τα όνειρα που γέννησα… και έδιωξα.
Φοβάμαι να τις αφήσω να πετάξουν…
ξέρω πως θα’ ρθουν να σ’ ενοχλήσουν
να σου αποκαλύψουν το ψέμα που έντυσα αλήθεια.
Ξέρω καλά πως δε θα διστάσουν
θα ψιθυρίσουν με θράσος να γυρίσεις πίσω σε μένα.
Μην τις ακούσεις…
κλείσε πόρτες και παραθύρια και μην τις ακούσεις
ζήσε στο ψέμα που έχτισα με τόσο κόπο
μείνε εκεί που η μορφή μου έχει ξεθωριάσει
φυλάκισε τα φιλιά σου για μια άλλη
σφράγισε την αγκαλιά σου για μια αυταπάτη
μονάχα μην αφήσεις τις δικές μου λέξεις να σε ορίσουν
να καθορίσουν ξανά μια αγάπη
που τόσο πάλεψα να σκοτώσω… να κάνω φάντασμα…
να κάνω κατάρα σε παραμύθι Μαγισσών.
Το δάσος των λέξεων…
ο πρίγκιπας της καρδιάς…
και μια απελπισμένη…
που έβαλε τις λέξεις να τον δηλητηριάσουν
να σκοτώσουν ότι όμορφο και φωτεινό υπήρχε στην καρδιά
Φοβάμαι τις λέξεις…
Φοβάμαι πως δεν τις ορίζω πια…
Φοβάμαι πως θα μ’ εκδικηθούν και θα σε φέρουν ξανά…
2022
Μαρία Σταυρίδου
[Την εικόνα που συνοδεύει το ποίημα δημιούργησε για το ποίημα της Μαρίας Σταυρίδου ο εικονογράφος Αλκέτας Λεοννάτος (Al-Leon23).]
Μαρία Σταυρίδου
Η Μαρία Σταυρίδου γεννήθηκε, σπούδασε και εργάστηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ από πολύ μικρή ηλικία, ασχολήθηκε με την καταγραφή των σκέψεων της στο χαρτί. Εργάσθηκε με επιτυχία σαν στέλεχος επιχειρήσεων στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων (μυθιστορήματα – ποιητικές συλλογές – παραμύθια για «μεγάλα» και μικρά παιδιά). Μάχιμη αρθρογράφος και μέλος σε δεκάδες Λογοτεχνικές Ομάδες στο διαδίκτυο. Άρθρα και ποιήματα της έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακά Περιοδικά, Λογοτεχνικά ανθολόγια ποίησης και Ημερολόγια. Ασχολείται ακόμη με τον σχεδιασμό κοσμημάτων.
To 2022 εκδίδει το πρώτο της μυθιστόρημα «Σάρκα και ψυχή» 668 σελ. (ISBN:978-618-00-3440-0) και συνεχίζει με τα:«Θολά είδωλα» και την πρώτη ποιητική της συλλογή «ΦΟΡΜΙΓΓΑ».
Η Μαρία γράφει με την οπτική και αθωότητα έφηβης, με την ικανότητα να πηγαινοέρχεται από την ουτοπία στον ρεαλισμό με μεγάλη ευκολία και δίνει στον αναγνώστη την ευκαιρία να νιώσει συναισθήματα που τα έχει ξεχάσει.
