Χρόνος ανάγνωσης περίπου:2 λεπτά

Οι άνθρωποι φεύγουν | της Άννας Τακάκη



Οι άνθρωποι φεύγουν,
γιατί η ζωή τους
έχει γεμίσει από ωραιότητα.
Μην τους κλαίτε που φεύγουν!
Κι ας έχουν πονέσει πριν το ταξίδι
κι ας έχουν τυραννιστεί στη ζωή.
Μην τους κλαίτε που φεύγουν!
Φεύγουν γεμάτοι με ωραία πράγματα.
Πλημμυρισμένοι με πολλά συναισθήματα.
Ακόμη κι αν η αγωνία τους
να κρατηθούν στη ζωή
φαίνεται σαν ένα φυσικό φαινόμενο
συντήρησης, που από ένστικτο υπάρχει,
ακόμη και τότε μην τους κλαίτε.
Ο αποχωρισμός μπορεί να φαίνεται οδυνηρός.
και είναι οδυνηρός!
Αυτό το ξαφνικό κόψιμο από τη ζωή
φαίνεται ότι είναι η πιο αιχμηρή λεπίδα
που χαρακώνει
μια αβάσταχτη πληγή, τη φυγή τους.
Μην τους κλαίτε που φεύγουν!
Έστω και μ’ αυτό το αναπάντεχο τέλος
ήδη η γαλήνη έχει εναρμονιστεί
με το ωραίο της ύπαρξής τους.
Με την ωραιότητα του ζεις για να μαθαίνεις.
ή του έζησες άρα υπήρξες ζωντανός.
Ακόμη κι αν η νεότητά τους
είναι ο ανθός, που πρόωρα μαράθηκε
ακόμη και τότε οι άνθρωποι φεύγουν
με μια ολάνθιστη ωραιότητα,
που απέκτησαν στο μικρό πέρασμά τους,
και την παίρνουν μαζί τους στην αιωνιότητα.
Γιαυτό μην τους κλαίτε που φεύγουν!
Κι εκείνοι ακόμη που καθημερινά σπιλώνονται
κι άλλοι τόσοι που υποφέρουν
άστεγοι, ρακένδυτοι, έρμαιοι στο κρύο, στην πείνα
κι εκείνοι οι γερασμένοι από αδιαφορία και μοναξιά
όταν φύγουν κάποτε
φεύγουν με μια ωραιότητα.
Κάτι δώσανε, κάτι πήρανε,
κάποια καλά είδανε κι αυτά κρατήσανε.
Τα κακά τα παίρνει πάντα το ποτάμι
την ώρα του μισεμού.
Μήτε και γι’ αυτούς να κλαίτε.
Να κλαίτε μόνο για κείνους
που ήταν να γεννηθούν
σ’ αυτή την πρόσκαιρη ωραιότητα
και κάποιοι τους εμπόδισαν.

Άννα Τακάκη

«ανέκδοτα ποιήματα»


Η Άννα Τακάκη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και αρθογράφος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο ορεινό χωριό Ζήρος, Σητείας, απ’ όπου και η πρώτη πηγή των εμπνεύσεών της. Ζει μόνιμα στη Σητεία της Κρήτης. Ταξίδεψε επί χρόνια ως συνοδός του συζύγου της πλοιάρχου του Εμπορικού Ναυτικού. Τις εμπειρίες της από τη ζωή της ναυτοσύνης έχει καταγράψει σε ποιήματα και διηγήματα.

Ποίημά της έχει μελοποιηθεί από τον παγκοσμίου φήμης μουσουργό Νίκο Αστρινίδη. Ποιήματα και Μαντινάδες της περιλαμβάνονται στο CD «Ριζοχάρακο» με τους μουσικούς, Καλλιόπη Βασιλείου, Νεκτάριο Μαρίνο και Γιάννη Λεθιωτάκη.

Έχει πάρει μέρος σε Παγκόσμια Λογοτεχνικά Συνέδρια, έχει βραβευτεί για την ποίησή της από τον Παγκόσμιο Πολιτιστικό Φορέα «Αμφικτιονία Ελληνισμού», και έχει τιμηθεί από τοπικούς φορείς για την προσφορά της στην παράδοση. Επίσης ποιήματά της περιλαμβάνονται σε ποιητικές ανθολογίες και κρητικά λευκώματα.

Είναι μέλος του «Πανεπιστημίου των Ορέων». Η ηθογραφία της «Ο Κουμαρτζής» έχει διασκευαστεί σε θεατρική παράσταση και έχει παρουσιαστεί με επιτυχία, από τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ Χανίων στην Τεχνική Σχολή Αυγόρου Αμμοχώστου στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την αδελφοποίηση των δυο σχολείων.

Μέχρι σήμερα έχει εκδόσει τα λογοτεχνικά έργα:

Χρώμα Θαλασσινό, ποίηση, 2004
Αλλιώς φυσά τ’αέρι ποίηση, «Μουσικό Εργαστήρι Αεράκη» 2007
Υγιέ μου, το τραγούδι της μάνας, Αμφικτιονία Ελληνισμού» ποίηση, 2010
Ο Κουμαρτζής, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2011
Τα σκαρφίσματα του Σηφαλιού, κρητική ηθογραφία, «Βεργίνα», 2013
Στσι γειτονιές του Ρώκριτου, ποίηση, «iδeα Sitia»,2013
Μαίανδρος ο Έρωτας, ποίηση, «Βεργίνα»,2015
Η αναφορά μου στο Ν. Καζαντζάκη, ποίηση, «Ιωλκός», 2016
Χρώμα θαλασσινό, επανέκδοση, «Ιωλκός», 2016
Η κρίση θέλει τερτίπι, θεατρικό, «Βεργίνα», 2017

Αροδαμοί κι Αγκαραθιές, «Σβούρα Εκδοτική»,2023
κι έχει αρκετό έργο ανέκδοτο.

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:247