Κι όμως είναι Χριστούγεννα | του Γιώργου Κακουλίδη
1.Χριστούγεννα των φυλακισμένων. Μακριά από όλους και όλα, κι ας βρίσκονται στην καρδιά του Κορυδαλλού. Κόσμος πολύς περνά απ’ έξω και δεν γυρίζει ούτε να δει ούτε ν’ ακούσει τις φωνές τους.
2.Χριστούγεννα των μικρών παιδιών που παίζουν με το θάνατο εξαιτίας της αρρώστιας. Το θείο βρέφος γεννιέται μέσα τους. Το θαυμάσιο σώμα τους είναι η φάτνη.
3.Χριστούγεννα που δεν αφήνουν τα γηρατειά να «γείρουν» και να πεθάνουν.
4.Χριστούγεννα των αγαπημένων ποιητών που κατοικούν στον ουρανό: του Μίλτου Σαχτούρη δίχως το φόβο, του Νίκου Καρούζου δίχως την επίθεση, του Μιχάλη Κατσαρού δίχως την τρέλα. Από το τρίγωνο αυτό θα ακουστούν τα κάλαντα φέτος.
5.Χριστούγεννα έναντι του νόμου, μακριά από την τάξη του, που κάθε άλλο παρά λογική είναι. Ο νόμος προσπαθεί να αντεπιτεθεί στο ακαταμάχητο της μεγάλης γιορτής. Το θείο βρέφος έχει το πλεονέκτημα της δημιουργίας απέναντι στο κάθε γράμμα του νόμου. Παραφράζοντας τον Βανίνι: το θείο βρέφος είναι τα πάντα, υπεράνω πάντων, εκτός των πάντων, εντός των πάντων.
6.Χριστούγεννα για τα πρεζόνια που περιφέρονται στα πέριξ κέντρου στενά. Οι μικροαστοί που λόγω των εορτών αναγκάζονται να κινούνται κι αυτοί στους ίδιους δρόμους, με τα δώρα και τις συζύγους υπό μάλης, στέκονται σε κάθε γωνιά και σκουπίζουν τα παπούτσια τους με το φόβο μήπως κολλήσουν τίποτα.
7.Χριστούγεννα των τρελών – όπως τους αποκαλούν οι ψυχίατροι – αδελφών μας που δυσκολεύονται δικαίως να συνεννοηθούν μ’ εμάς. Μέσα ή έξω από ιδρύματα, αγκαλιάζουν μόνο το θείο βρέφος. Με την παρουσία τους κλονίζουν το σύστημα και απλώνουν την επιρροή τους στην πραγματικότητα, που μόνο οπισθοδρόμηση και διχασμό γεννάει.
8.Χριστούγεννα για τους ανελέητους τραπεζίτες. Η ψυχική τους ένδεια μεγαλώνει ακαριαία τη μέρα αυτή. Πάσχουν από απόλυτη ασφυξία. Ακόμη και τώρα, στη γιορτή, δεν αξίζουν τον οίκτο μας, γιατί κανείς δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο θείο βρέφος έχοντας τη συνείδησή του βαριά και τη σκέψη του γεμάτη ενοχές.
24/12/2011
Γιώργος Κακουλίδης
[Η φωτογραφία του τίτλου είναι οι εργάτες που απεργούν στο Stockyards, 1904. Τα σκίτσα που συνοδεύουν το κείμενο είναι του Άγγλου εικονογράφου και σχεδιαστή κινουμένων σχεδίων Στιβ Κάττς (Steve Cutts22/02/1995)]
O Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε το 1956. Ήταν ο τρίτος, στη σειρά, καλλιτέχνης που βγάζει η γενιά του. Ο παππούς του, ο Γιώργος ήταν γλύπτης και ήρθε στην Καισαριανή από την Κερασούντα του Πόντου το 1910. Ο πατέρας του, Δημήτρης, ζωγράφος με σπουδαίο έργο γεννήθηκε το 1931, όταν ο συνοικισμός της Καισαριανής είχε αρχίσει να αναπτύσσεται από τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Η Καισαριανή, η πόλη που μεγάλωσε, τον σημαδεύει. Πάντα, επέστρεφε σε αυτή.
Σε ηλικία 9 ετών μετακόμισε με τον πατέρα του στο Κολωνάκι, όταν σκοτώθηκε η μητέρα του. Αυτά τα τόσα ευαίσθητα και καθοριστικά για την πορεία του ποιητή καθορίζονται από τις συναναστροφές με τους μεγάλους λογοτέχνες που σύχναζαν στο ατελιέ του πατέρα του.
Έφηβος αποφασίζει να μπαρκάρει σε καράβι. Επιστρέφοντας συνδέθηκε με την underground σκηνή των Εξαρχείων. Κάνει παρέα με τον Μίλτο Σαχτούρη. Εμφανίζεται στη λογοτεχνία το 1979 με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ». Από τότε δε σταματά να δημιουργεί και να γράφει. Καθοριστική ήταν και η «συνάντησή» του με τον Κωστή Μοσκώφ. Γνωρίστηκαν ουσιαστικά, όταν ο Μοσκώφ ανέλαβε μορφωτικός ακόλουθος στο Κάιρο και στην Αλεξάνδρεια. Ήταν εκείνος που δημιούργησε τα «Καβάφεια» και τον κάλεσε κοντά του ως συνεργάτη.
Από το 1979 που εμφανίστηκε στην ελληνική λογοτεχνία με την ποιητική συλλογή «Λίμπερτυ», έχει εκδώσει 15 ακόμα ποιητικές συλλογές, 7 πεζογραφήματα, 2 θεατρικά, και 2 μαρτυρίες, «Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου» και «Το απόλυτο ρόδο (κείμενα πολιτικής και κοινωνικής καθημερινότητας)». Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες μας, όπως ο Θάνος Μικρούτσικος και ο Νίκος Κυπουργός, Τάσος Μελετόπουλος, Στάμος Σέμσης κα. Παράλληλα, ασχολούταν και με τη ζωγραφική πραγματοποιώντας ατομικές εκθέσεις. Άλλωστε, για εκείνον η ζωγραφική ήταν ένα άλλο είδος που αντί για λέξεις επέλεγε τα χρώματα…
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 65 ετών.
