Για την Μαρία Κάλλας | του Γιώργου Ηρακλέους
Η Μαρία Κάλλας μεγάλωσε χωρίς πατέρα, με μια μητέρα σκληρή και φιλοχρήματη. Δε γνώρισε ποτέ την αγάπη παρά μόνο στην τέχνη της.
Αγαπήθηκε και αναγνωρίστηκε ως η μεγαλύτερη υψίφωνος όλων των εποχών με σπάνιο υποκριτικό ταλέντο. Το έλλειμμα του πατέρα της την ώθησε να αγαπήσει παράφορα, τον κατά πολύ μεγαλύτερό της ηλικιακά, Αριστοτέλη Ωνάση. Όταν αυτός κατέστρεψε τη σχέση τους από φιλοδοξίες με το γάμο του με τη χήρα του Κένεντι, τότε άρχισε να καταστρέφεται η φωνή και η ψυχή της Μαρίας.
Μόνη της, άυπνη για χρόνια με τα υπνωτικά της χάπια στο κομοδίνο βρέθηκε νεκρή.
Υπήρξε μια μεγάλη τραγική μορφή. Το τραύμα καθόριζε την πορεία της…
Γιώργος Ηρακλέους
.
Μαρία της σιωπής, μικρό κορίτσι φτωχό και ατημέλητο, μυωπικό και παχουλό.
Πατησίων 61, στο στενό διαμέρισμα
έραβες μόνη σου τα φτωχικά σου ρούχα
και τα πάνινα παπούτσια…
Όταν με δανεικό εισιτήριο στο θέατρο,
άκουσες πρώτη φορά την άρια της Τραβιάτας, κοίταξες κατάματα το πεπρωμένο σου…
Σκληρή ζωή, πειθαρχία από σίδερο
και η φωτιά του πάθους κύλαγε στις φλέβες σου,
τα νεύρα σου στα όρια να μην ελέγχουν τις βρισιές, ούτε ο πόλεμος σταμάτησε το πείσμα και τον δρόμο σου, δεν τον λογάριασες με τίποτα!
Βήμα το βήμα, θεότητα μεταμορφωμένη σε Μήδεια, Τόσκα, Αιειντα, Κάρμεν!
Μαρία,σκλάβα βασίλισσα της δόξας και της όπερας..
Φτωχή Μαρία, τραγούδησες με απελπισία
δίνοντας τα πάντα και έγινες μύθος!
Τώρα σιωπή και μοναξιά, στο δίχτυ του συστήματος πιασμένη, με την αράχνη του να περιμένει να σε καταβροχθήσει.
Οι νότες και η ασώματη αγγελική φωνή σου αγγίζουνε τον ουρανό!
Ξεχασμένο, πληγωμένο παιδί
ψάχνεις εκείνες τις ζεστές νύχτες στον Πειραιά
που χάθηκαν για πάντα…
Μαρία, νεκρή σαν το κοχύλι και ύστερα πάλι ζωντανή με όλη τη δύναμη που έχεις στο στήθος,
παρούσα και απούσα, τόσο κοντινή όσο και απόμακρη.
Μαρία του έρωτα και της τέχνης, έφυγες μόνη όπως ήσουν πάντα ολομόναχη.
Δεν είδες τα αόρατα δάχτυλα του Γιάννη Ρίτσου να παίζουν στο πιάνο τη σονάτα του σεληνόφωτος, ούτε πρόλαβες να διαβάσεις στον καθρέφτη σου
τα λόγια που έγραψε με το κραγιόν σου:
«μόνος κανείς πορεύεται στον έρωτα, τη δόξα και το θάνατο».
Δεν πρόλαβες έφυγες σαν μπόρα βιαστική,
αφού βιαζόσουν πάντοτε σαν άνεμος σε όλα…
Καληνύχτα Μαρία, δεν σε ξέχασε κανείς ..
.
Ιανουάριος 2021,
[από τη συλλογή «Πρόσωπα και προσωπεία»]
Γιώργος Ηρακλέους
Γιώργος Ηρακλέους. Φιλόλογος, DEA Κοινωνιολογίας. Γεννήθηκε το 1952. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών από την οποία απέκτησε δύο πτυχία με άριστα φιλολογικού και βυζαντινού & νεοελληνικού τμήματος. Είναι κάτοχος Master της Λογοτεχνίας και διδάκτορας της Κοινωνιολογίας της Θρησκείας του Πανεπιστημίου της Λιέγης. Δημοσίευσε πάνω από 200 μελέτες εκπαιδευτικού και λογοτεχνικού και άρθρα εκπαιδευτικού προβληματισμού και λογοτεχνικής ερμηνείας. Πήρε μέρος σε πανελλαδικά εκπαιδευτικά και λογοτεχνικά συνέδρια. Κυκλοφορούν βιβλία με μελέτες του.
