Οι Αντιθέσεις | του Γιώργου Ηρακλέους Τα μεσημέρια κοιτάζω τη θάλασσα, ψάχνω τα καράβια στο βυθό της που βουλιάξανε, φοβάμαι την ζωή μη με προδώσει πάλι, τα περασμένα, όταν στοιχειώνουν και δεν μπορούν να αναστήσουνε το παρελθόν, όσο κι αν αυτό ζει μέσα μας! Στο σεντούκι μου έχω φυλαγμένα ρούχα παλιά, γιορτινά, σχισμένα, τα φορούσα σε γιορτές και τελετές, βαφτίσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ετοιμάσου | του Γιώργου Ηρακλέους Μην κρατιέσαι από το νυχτικό της μοίρας κι από τη ροή του τυχαίου σαν πουλί στον άνεμο, ξεκίνα τη ζωή από την αρχή με αστραπές στα χέρια και καταιγίδες στην ψυχή, απροσκύνητα! Μέσα στα περβόλια με τις χρυσές ροδιές οι αιώνες απλώνονται σαν κύκλοι, ο ουρανός γίνεται παιδικός και σε καλεί! Καιρός της σφαγής! ΣτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όταν μου μιλάς… | του Γιώργου Ηρακλέους Όταν μου μιλάς, πεθαίνουν τα λουλούδια, σβήνουνε τα χρώματα, μια φοβερή βροχή πέφτει και χάνεται μέσα μου, τα τραγούδια γεμίζουν ίσκιους. Όταν μου μιλάς, το φεγγάρι γίνεται πληγή και φωτίζει ματωμένο τις νύχτες μου, ανάβει ένα φως σε χρώμα μωβ βιολέτας από τον επιτάφιο… Όταν μου μιλάς, κόβονται τα μέλη των αγαλμάτων, οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φθινόπωρο | του Γιώργου Ηρακλέους Έζησα μέσα κι έξω απ’ τη ζωή, με βλέμμα μετανάστη σταματούσα σε κάθε λέξη να καταλάβω τι σημαίνει! Προχωρούσα μες στη βροχή πάνω στα κίτρινα φύλλα, με κούραζαν οι συναντήσεις, μου άρεσε να βλέπω το φθινόπωρο να στέκει στα δέντρα και στα παράθυρα τις γριές μάνες με τα γυαλιά τους να κοιτάζουν λυπημένες στους δρόμους…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σαν παλιό ρεμπέτικο | του Γιώργου Ηρακλέους Παλιό ρεμπέτικο στη διαπασών, η Σεράχ με τη φωνή της Νίνου να κόβει σαν μαχαίρι, ανατολίτικη φαντασία κρατάει μισοφέγγαρα χλωμά, πίσω από τα πυκνά τα καφάσια δαιμονισμένες οι ψυχές, Τσιτσάνη μου! Αλλού πέφτει η ζωή κομμάτι κομμάτι, τοίχο τον τοίχο, σε άλλους όλη μαζί σαν σπίτι σε σεισμό. Μια μέρα είναι η ζωήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το όνειρο της επανάστασης | του Γιώργος Ηρακλέους Κρεμάστηκαν τα ρούχα μας απ’ το παράθυρο σαν άνθη λευκά, σπασμένο ποτήρι η καρδιά κι’ εγώ ψάχνω ακόμα το όνειρο της επανάστασης! Ανθισμένη μυγδαλιά μες την παγωνιά και κάτω στην ψυχή μου νύχτα… Πραματευτάδες στις μεγάλες αγορές διαλαλούνε την πραμάτεια τους, τα πουλάνε και τα αγοράζουνε όλα μισοτιμής πια, το πολυκατάστημα «οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αυτός που ήμουνα | του Γιώργου Ηρακλέους Αυτός που ήμουνα, δεν είμαι πια… Τώρα πνίγομαι μες τα λουλούδια της νοσταλγίας, κι αυτά μικρά, καθώς ανοίγουνε τα πέταλα τρέμουνε το δάκρυ μου σαν βροχούλα. Αυτός που ήμουνα, δεν θα γίνω ποτέ ξανά χαμένα χρόνια, ρυτίδες, βαθιά μέσα μου τύψεις και όσοι φύγανε… Γερνάω, πάει ο καιρός που ήμουνα νέος και αγίνωτος!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σώμα του καλοκαιριού | του Γιώργου Ηρακλέους Στόμα διψασμένο, σώμα καυτό, στεγνό, στο κατώφλι αραδιασμένες πήλινες στάμνες με δίχως στάλα νερό, κάτι σαν θάνατος σε πυρπολεί μες στη μεγάλη ζέστη! Η άχνα ανεβαίνει πιο ψηλά πρώτα σε πνίγει σαν καπνός, ο ήλιος πάνω από τον ώμο, αδάκρυτη η ορφάνια, ο άνθρωπος λιγοστεύει, μαγνητίζεται το άπειρο… Ο βοριάς χάθηκε μέσα στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σαββατόβραδο στα προάστια | του Γιώργου Ηρακλέους Γδύνομαι μπροστά στο φεγγάρι, το σπίτι άνω – κάτω. Ποιος θα μαζέψει από το πάτωμα τα σπασμένα τζάμια, τις φωτογραφίες, τα σεντόνια; Ό,τι χάρισα στους άλλους το πήρε η ζωή, ότι κράτησα για μένα το πήρε ο θάνατος! Γράφω σ’ ένα χαρτί τις εντολές, την γραμμή και τις οδηγίες πολύ γρήγορα, γιατί οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
