Άλλο ένα μάθημα επήρα σήμερο | του Αντώνη Κουκλινού Παρατηρώ μνια γρα εδά και ώρα… Εστεκούλιζε με το μπαστουνάκι και ξάνοιγε πάντα κ’ άλλη, να περάσει το δρόμο. Σαν τα αφηνιασμένα μουλάργια αγλακούνε τ’ αμάξα πάνω, κάτω και που να τολμήσει να περάσει. Κάνει ένα δυο ζάλα κι απός, εκοντοστάθηκε πάλι. Ξανοίγει γύρου, γύρου, μπας και περνά κιανείς πεζός, απόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μνια ακόμη επεισοδιακή φωτογράφηση | του Αντώνη Κουκλινού -Εγώ κι ο Βέγγος…, ένα πράμα…, χα,χα,χα,χα! Η ομορφχιά στη γυναίκα δυστυχώς, έπαψε να ναι φυσική. Και το λέω μετά λύπης μου… Ήρθενε μνιa κοπέλα γύρω στα είκοσι, να βγάλει φωτογραφίες για ταυτότητα. Ντυμένη με ξώπλατα και χτενισμένη τση μπενιάς…! Καθίζει λοιπόν στο σκαμπό και ρίχνει τα μακριά μαλλιά τζη στο πλάιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο σερσέμης | του Αντώνη Κουκλινού Είχενε πολύ μνυαλό από τα γενοφάσκια ντου κι εξετέλεψε μεγαλέμπορας… Ήβρηκε μνια ολιά, περιουσία και την αβγάτισε σαν τη κλωσσού, σκιας δέκα φορές. Μεταπράτης, ότι καρπό εβγάνανε γύρου – γύρου, αυτός τον-ε γόραζε, μέχρι και τ’ άχερα ανεμάζωνε. Λάδια, ξύδια, σταφύλια, δεν ήφηνε πράμα και τσι τρυγιές εμάζωνε και τσι ’κανε σαπούνι και τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι καλημέρες τση καρδιάς | του Αντώνη Κουκλινού Εποκατάστεσε τα ζούμπερα, ήκαμε τη λάτρα του σπιθιού τζη, ελαντούρισε την αυλή, επότισε τσι βγιόλες κι εδά ήρθενε η γ’ ώρα του πλεχτού. Λεβεντογυναίκα στα νιάτα τζη, μα κι ακόμη κι ας κοντοσιμώνει τα εβδομήντα πέντε. Νοικοκερά απού δε μπαν’ άλλα, χρυσοχέρα και γλυκομίλητη γυναίκα. Δεν αφέγγει καλά και καθεκλώνει μπροστά στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι σταγόνες τση βροχής… | του Αντώνη Κουκλινού Δυο καμεράκια σπίτι είχενε κι ένα παρακούζινο, ίσα – ίσα να μαγερεύγουνε κι ένα σοφρά να καθίζουνε να τρώνε. Το Χειμώνα, άστα αξεκαθάριστα… Πέρα, πόδε, βάνανε λεκανίδες να στάσει το νερό απού το δώμα και κάθα ντις και ντάι εξεσέρνανε τα κρεβάθια να μη γραίνουνται οι πατανίες και τα γιοργάνια. Φτωχοί αθρώποιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τραίνο της κακομοιργιάς | του Αντώνη Κουκλινού Επάντηξε η λογική, στη στράτα με την έχθρα, κι αντίς για το χαιρετισμό, πχιάνει από χάμε πέτρα. -Αλάργω φύγε λογική, μη μου ξαναπαντήξεις, ότι κι α κάνεις κάτεχε, πως δε θα με τυλίξεις. -Κάτσε να κουβεδιάσομε κι άσε τη πέτρα χάμε, οι ώρες είναι δύσκολες, για τα παιδιά το κάμε. -Δε θέλωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Είχενε το χάζι ντου | του Αντώνη Κουκλινού Εστεκούλιζα στη μ-πόρτα να λιαστώ μνια ολια, μνιας και πρόβαλε ο ήλιος ωσάν τον κλέφτη, οπίσω από τ’ ανέφαλα. Περαστικός εκοντοστάθηκενε ο μπάρμπας να με καλημερίσει κι επχιάσαμε τη κουβέντα. -Καλημέρα ανίψο… ίντα μρε γίνεται πως τα πας. -Καλά τα λέμε μπάρμπα… εβγήκα όξω να λιαστώ σαν το χοχλιό χαχαχα! Ξανοίγει μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια επεισοδιακή φωτογράφηση… | του Αντώνη Κουκλινού Φουργιόζος εμπήκενε στο μαγαζί μου ο μπάρμπας, γύρω στα 70. Ήρθενε βγιαστικός να βγάλει φωτογραφίες… -Γεια σου Κουκλινέ, άναψε τα φώτα, να με φωτογραφήσεις και να με βγάλεις κοπελιάρη γροικάς; -Ίντα φωτογραφίες θες μπάρμπα; -Έληξε το δίπλωμά μου και δεν το πήρα χαμπάρι μρε φίλε και σα δε με στέσανε ποθές να μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αμαρτία | του Αντώνη Κουκλινού Ζωηρό κοπέλι το Μιχελιό… Τρίτο στη σειρά απού τα τέσσερα αδερφάκια ντου και μοναχογιός. Τροζαμένοι ούλοι, γιατί ήκαμε τα δυο πρώτα θηλυκά και απίς ήρθενε ο κανακάρης έστρωσε η γ’ όρεξη του κύρη ντου. Ήκαμε το γιο, και πετά απού τη χαρά ντου ο Κυργιάκος. Καλά ναι τα θηλυκά σ’ ένα σπίτι, μα τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
