Παιδί, παιδάκι μου… | του Γιώργου Ηρακλέους Μακριά σε όνειρο θολό με το φαρμάκι δένεις κόμπο τη χαρά, μακριά γεννάει η νύχτα τα πορφυρά της χρώματα να διασχίσουνε το στερέωμα… Παιδί, παιδάκι μου ορφανό, η θάλασσα που θα περάσεις είναι στρωμένη με λουλούδια και πανύψηλα κύματα κι εσύ διαβαίνεις με ένα φεγγάρι στρογγυλό στο χεράκι σου, να κερδίσεις αβοήθητο τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκηνές από το μέλλον… | του Γιώργου Ηρακλέους Η πόλη καίγεται, ασάλευτα τα φλεγόμενα δέντρα κι όμως, ο κήπος με τα αμέτρητα λουλούδια και τα παράθυρα έμεινε άθικτος… Τα άλλα σπίτια πύρινα, είναι η ώρα που σφυρίζουν οι εργάτες και οι αργυραμοιβοί γίνονται στάχτη! Δεν ζούμε πια τους μύθους, μα την μεγάλη ώρα της αλλαγής, το παρελθόν μπήκε σε σαρκοφάγο,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι βόλτες | του Γιώργου Ηρακλέους Χιλιάδες χρόνια ψάχνεις σε αρχαία ερείπια, γυρεύεις άλλες εποχές, ηρωικές, προσπαθείς να λύσεις το αίνιγμα «πως σκορπιστήκαμε έτσι, πως ξεπέσαμε;» Χρόνια και χρόνια τα φώτα των δρόμων δείχνουνε τα ίδια καλά φορέματα στις Κυριακάτικες βόλτες, παλιώσανε κι αυτά! Δεκαετίες περιοδεύεις στις συνοικίες, στα καφενεία με τα τσίγκινα τραπεζάκια και τα άδεια ποτήρια. Σε λίγοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πάντα κάτι λείπει… | του Γιώργου Ηρακλέους ο τραγούδι από τα αηδόνια γαληνεύει τις ψυχές, τα πουλιά της θάλασσας φέρνουνε τον άνεμο στο πρόσωπο μας, πιες νερό, προχώρα και μη φοβηθείς! Παρά τη θέλησή σου γεννήθηκες και θα πεθάνεις, μισός μέσα και μισός έξω από τον ύπνο. Τώρα το έμαθες καλά πόσο ακριβή είναι η γη! Πάντα κάτι θα σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του έρωτα… | του Γιώργου Ηρακλέους Στον έρωτα πρώτα νιώθεις τη πληγή κι ύστερα βλέπεις το μαχαίρι, ένα μαχαίρι ανθισμένο κι είναι από μέλι και φαρμάκι τα λόγια του… Ο έρωτας νερό στη φούχτα και κυλάει, αμίλητος ψάχνει το ολόκληρο και μένει μισός, ντύνεται να φύγει και γυρίζει, μέσα στο δίχτυ του νιώθεις να πυκνώνουνε οι μυρωδιές της σάρκας στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τίποτα άλλο | του Γιώργου Ηρακλέους Στείλε μου ένα μπουκέτο λέξεις, ολόκληρες όχι μισές, από την εποχή του Ομήρου: πόντος, αλς, αστερόεσσα, νυξ, αριστεύειν, ανάμεσά τους ανασαίνω, τα γράμματα κρύβουν ιδέες, είναι μέλισσες και φιλοξενούν στην κυψέλη τους το νόημα του λόγου. Πώς να βρω έναν χαλασμένο τοίχο και από την τρύπα του να δω την Άννα Κομνηνή να γράφει;ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Φοβηθήκαμε… | του Γιώργου Ηρακλέους Αυτός ο άντρας έχασε μες τη νύχτα τη φωνή του, ο άλλος έκοψε το χέρι του και σε φωνάζει! Στη γωνιά στέκει η γυναίκα και κλαίει με τα τυφλά της μάτια και η νύχτα δε λέει να ξημερώσει… Όλα ανάπηρα σ’ αυτήν την πολιτεία! Ίδιες κινήσεις, ίδια λόγια, κανένας δεν αντέχει να πει κατάμουτρα τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Tο άδειο ποτήρι | του Γιώργου Ηρακλέους Άδειο το ποτήρι, το γέμισα με λέξεις, ντύθηκα το φως και μαζεύω ουρανό και χρώματα. Άνθρωποι σκοτεινοί κλέβουνε τις μέρες μας, δίνω ένα νεκρό λουλούδι στον Χριστό για να θυμάται πόσες φορές σταυρώθηκα. Την εποχή των θορύβων, καθώς τρεμοσβήνει τις νύχτες το καντήλι, δυνατοί θόρυβοι με την ένταση σπάσανε το ποτήρι μου, λέξειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το σπασμένο τζάμι | του Γιώργου Ηρακλέους Ο μεγάλος ουρανός, πολύχρωμος κατέβηκε ως το παράθυρο μου, έσπασε τα τζάμια για να μπούνε μέσα: Η Μήδεια κρατώντας αγκαλιά τα μικρά παιδιά της, ο γέροντας Οιδίποδας, τυφλός από τα ίδια του τα χέρια, η μικρή Αντιγόνη με την στάμνα αντί νερό, γεμάτη χώμα για ταφή. Οι παράξενοι ερωτευμένοι, ο Οθέλος και οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
