Μικρή σονάτα της βροχής | του Γιώργου Ηρακλέους Βάψε το πρόσωπό σου, ράντισέ το με την ομορφιά, πριν μαραθεί. Κλείσε τα βλέφαρα, κανένας δεν νοιάστηκε για σένα, χρόνια τώρα… Τα παλιά αντικείμενα δακρύζουν, πάνω τους κίτρινα εισιτήρια του σινεμά και προγράμματα θεάτρου, σου θυμίζουν τις σταρ τις νέες, τις πανέμορφες και λαμπερές! Σου θυμίζουν εσένα κάποτε… Άγγελοι χρυσοί στα γύψιναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Συνήθεια | του Γιώργου Ηρακλέους Βουλιάζω μέσα στο αρχέγονο φως, καθώς ο ουρανός χαράζει, αόρατα, χαμένα σημάδια κυβερνάνε τα βήματά μου. Η ζωή μου μιμείται τον θάνατο, μοιράζομαι τον πρωινό, πικρό καφέ μου με τη συνήθεια σκορπισμένη σαν μαύρο φύλλο στον δρόμο μου… Η συνήθεια πάντοτε ντύνει το σκέπασμα της ύπαρξης σαν δέρμα, δεν είναι γιατί θα φύγουμε κάποτε καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Και το Α και το Ω | του Γιώργου Ηρακλέους Περπατώ χρόνια πολλά, χαραγμένος με ελληνικά γράμματα στο δέρμα ίσα που τερματίζω. Λέω το ψωμί ψωμί, το νερό νερό και το αλάτι αλάτι. Ψωμί, νερό και αλάτι οι λέξεις της ζωής μας είναι τρεις! Θα τ’ αλλάξουμε όλα μια μέρα δεν μπορεί, θα τ’ αλλάξουμε δεν γίνεται, ο ήλιος μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Γυάλινο τραγούδι | του Γιώργου Ηρακλέους Ας με πάρει ο χρόνος, ας με πάρει ο άνεμος, απ’ την ζωή μου πέρασαν αμέτρητοι αιώνες κρατώντας κλώνους ροδιάς τριαντάφυλλα, εικόνες αγίων, φύλλα ελιάς και μοναστήρια ως την άκρη του ουρανού με σκαλοπάτια ψηλά ως τα σύννεφα! Ας με πάρει ο βοριάς και η καταιγίδα, από τα μάτια μου πέρασαν χιλιάδες εποχές καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μιλώ | του Γιώργου Ηρακλέους Μιλώ με την υπομονή της ρίζας του δέντρου, με το αγιασμένο νερό των μυστηρίων, κρατιέμαι στ’ άσπρο χαρτί και το μολύβι μου, δε σε προλαβαίνω ζωή, δε σε προφταίνω… Μιλώ με τη μοναξιά των κυμάτων, με τα αέναα σήματα του ανέμου, για τις χαμένες γενιές και κείνες που θα ’ρθουνε. Αγγίζω τον θυμό των θεώνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Άδεια ζωή | του Γιώργου Ηρακλέους Ο κόσμος σκοτεινιάζει, τίποτα δεν είναι δικό σου, ούτε τα κυπαρίσσια στην εκκλησιά που αγάπησες, με τις τοιχογραφίες να εικονίζουνε τους κολασμένους μέσα στη φωτιά… Έρημη η ζωή, γυμνό, ξερό τοπίο, ξόδεψες όλη την ψυχή σου για ένα καθρεφτάκι, κάθε κατάστημα και χίλια άχρηστα πράγματα! Όταν νυχτώσει θα σηκωθεί θολός και δυνατός αγέρας γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Οι εργάτες | του Γιώργου Ηρακλέους Καπνίζουν τα φουγάρα, οι εργάτες βγαίνουν πάντα τη νύχτα, βρίσκουνε το τρύπιο πιθάρι της βροχής του κόσμου κι ανάβουνε το σβησμένο φεγγάρι της νύχτας… Στο φόρτε οι μηχανές, οι εργάτες δουλεύουν χωρίς να μιλούν, με παγωμένα χέρια τον χειμώνα πιάνουν το νήμα της Αριάδνης που θα μας βγάλει απ’ τον λαβύρινθο. Κι όταν έρθειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το γραμμόφωνο | του Γιώργου Ηρακλέους Η βροχή χτυπάει δυνατά στο υπόστεγο της στάσης του τραμ, που σε πάει για τον Άδη, δεν την ακούει ποτέ κανένας υποψήφιος επιβάτης! Περιμένουμε χρόνια τη στιγμή να επιβιβαστούμε, χωρίς να ξέρουμε σε ποια βάθη θα χαθούμε σκοτεινά και άγνωστα… Κοίτα, τα περιστέρια δεν πλησιάζουν ποτέ να σκαλίσουνε τα σκουπίδια, βρόμικη η πόλη, μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το μικρό παιδί | του Γιώργου Ηρακλέους Στο μικρό παιδί ένα ευχαριστώ, παραστράτησα μέσα στις σκέψεις και στις πράξεις της ύλης και μου έδειξε τον δρόμο… Το μικρό παιδί φώτισε πολύχρωμα τη σκοτεινιά της ψυχής μου, συλλάβισε με λέξεις διάφανες σαν σταγόνες του νερού την αθωότητα, άφησε διάχυτη τη μυρωδιά ανθισμένων λουλουδιών παντού τριγύρω… Το μικρό παιδί γεννήθηκε μες ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…