Πρωτοχρονιά | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Και φέτος την Πρωτοχρονιά, πολύ το θέλω μεν… αλλά, δεν θα στολίσω δέντρο. Στολίδι η Αγάπη μας, καμάρι και γινάτι μας, μα ο χωρισμός στο κέντρο! Και φέτος η Πρωτοχρονιά, είναι μουντή και σκοτεινιά μαργώνει την ψυχή μας, Καράβι φτιάχνω και κουπί, τραβάω από το πρωί, να πιάσει η ευχή μας! Και φέτος την ΠρωτοχρονιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Χειροτερεύει η ψυχική υγεία των εργαζομένων | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Γιατί ενώ μπορεί η κοινωνικοεπιστημονική εξέλιξη να αντιμετωπίσει ριζικά τις αιτίες που προκαλούν ψυχικά νοσήματα, αντί αυτά να μειώνονται αυξάνονται και όλο και περισσότερες οι κοινωνικές ομάδες απειλούνται από αυτά; Γιατί ενώ σήμερα ένας ψυχικά πάσχοντας μπορεί να είναι δυνητικά θεραπεύσιμος και να ζει μια καθόλα φυσιολογική ζωή, αντί ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πως φτάσαμε στο Πολυτεχνείο; | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Η λαϊκή εξέγερση της 17ης Νοέμβρη του 1973 έδειξε ότι όταν ο λαός και η νεολαία θέλουν, μπορούν να αλλάξουν το ρου της ιστορίας. Έδειξε ότι ο λαός έχει τη δύναμη να επιβάλει τα θέλω του ενάντια στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς και τα εγχώρια δεκανίκια τους. Η στρατιωτική δικτατορία διάρκεσε από τις 21 ΑπρίληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον ιστό του έρωτα | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Το κεφάλι σου στέκεται αγέρωχο και κρύβει τον καυτό ήλιο. Τα γένια σου μακραίνουν, σημάδι ωριμότητας στο αγνό και τρυφερό πρόσωπό σου. Τα μάτια σου πλανώνται αφηρημένα στον ορίζοντα σαν να ξεπροβοδίζουνε το θέρος. Πέλαγος η αγκαλιά σου ταξιδεύει τη σχεδία μου σε τόπους αταξίδευτους, μοναδικούς. Το θαλασσινό αλάτι δίνει μια παράξενηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα αναγκαία | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Ανέβηκα ψηλά και κόντεψα να γκρεμοτσακιστώ. Κατέβηκα χαμηλά και πνίγηκα. Στις πλαγιές τις στρωτές μ’ αρέσει να περπατώ… Με τους συντρόφους μου αντάμα, σκιά μου!!! Ναι, σύντροφοι, μαζί κρατήσαμε τη δάδα αναμμένη. Μαζί θα νικήσουμε τις δυνάμεις του σκότους… Εμείς οι εργάτες που γίνονται διανοούμενοι και οι διανοούμενοι που γίνονται εργάτες! Μαζί θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο καραγκιόζης | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Άσπρο πανί με φώτα από πίσω και η αυλαία ανοίγει και ξυπνά. Νύχτα που θέλησα βαθιά να σ’ αγαπήσω μα ο χρόνος φεύγει, πίσω δεν γυρνά. Ο Καραγκιόζης βγαίνει στη σκηνή, όλο χαμόγελο – ρωγμή στην αδικία, σκορπά μια ιδέα πανανθρώπινη: Ρε, λες να ζήσουμε τ’ όνειρο στην πορεία; Μια φασολάδα και δυο τρειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η πεταλούδα | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Κουράστηκες να περπατάς ανάμεσα σε νεκρούς. Το βλέμμα στο αύριο σήκωνες αλλά η φωτεινή σου παρουσία λίγο απασχολούσε τους περαστικούς. Ύστερα ήρθαν τα γεράματα και δεν μπορούσες να λευκάνεις πια τα ρούχα. Ποταμοί δακρύων για όσα έζησες κι είναι αυτά που σε έκαναν δυνατή. Μα η ευαισθησία σου μεγάλωνε στροφή με τη στροφή, δρόμοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο! | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη «Είμαστε ρεαλιστές, επιδιώκουμε το αδύνατο!» “Seamos realistas, pidamos lo imposible!” 55 χρόνια από τη δολοφονία του Τσε Γκεβάρα Όταν η CIA συνέλαβε τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα μετά από ενέδρα που έστησε ο Βολιβιανός στρατός στον μεγάλο επαναστάτη και τους συντρόφους του και εν συνεχεία τον ανέκριναν και διέταξαν τη δολοφονία τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μόνη | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Το καλοκαίρι πέρασε και μπήκε ο χειμώνας με τη μαντήλα έκρυψες και των ματιών το χρώμα. Κάτω απ’ το παραθύρι σου βασιλικός κι αγάπη μα δεν εζήτησες ποτέ έρωτα δίχως πάθη. Τα τζιτζικάκια σώπασαν τ’ άστρα κι αυτά κρυφτήκαν χειμώνας δίχως σύννεφα γυναίκα δίχως προίκα. Μπούργκα θα ρίξω στη φωτιά για να φανεί το σώμα,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
