By:
On:
In: Κείμενα

Ιστορία της πόλης | της Εύης Κοντόρα Σ’ ένα μπαλκόνι, στο κέντρο της πόλης, ήτανε μια γλάστρα. Το χώμα της ήταν ξερό και το λουλούδι της μαραμένο. Όμως κανείς δεν έμοιαζε να σκοτίζεται γι’ αυτήν. Ίσως γιατί σχεδόν όλα όσα έβλεπες τριγύρω ήταν άχαρα. Μα και τα όμορφα (αν βρίσκονταν!) κρύβονταν καλά μέσα στη γκριζοκίτρινη ομίχλη του καυσαέριου. Η πόληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το σφουγγάτο…| του Αντώνη Κουκλινού Εκαλοκαίρεψε μπλιό… Από δά κ’ ύστερα μαγερεύγει όξω στη ν’ αυλή, εκειά στο μαχωνιό απου στένει τη μ-παρασιά κάθα χρόνο. Δόξα το Θεό, ξύλα έχει μπόλικα στιβγιασμένα στο δώμα και μαγεροψήνει ούλο το Καλοκαίρι. Έχει τη ν’ άπλα τζη στη ν’ αυλή και οντε χαμηλώνει ο ήλιος, μαζώνουνται οι γειτόνισσες και ποσπερίζουνε. Το τηγάνι έχειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Στο σφαγείο της Μελίγια | Του Τάκη Βαρελά Και εκεί που λες, πως σύνορα ο κόσμος δεν γνωρίζει, μαύρες λόγχες ξεπηδούν, μπροστά στην Ισπανία και πίσω το Μαρόκο. Πουλιά είναι της προσφυγιάς και του πόλεμου γέννα, στην έρημο και το νοτιά, στην άμμο και τα αστέρια, ψάχνουμε δρόμο να σωθούν, δέντρο να ξαποστάσουν. Νερό να πιουν της λησμονιάς, μήπως καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δύο ερωτικά | του Γιώργου Μπίμη . Ο Θείος Έρωτας Το τέλος γίνεται αρχή κι αίσθημα βλογημένο, στην ασημένια τη βροχή, στο φως το ξαναμμένο. Στον έρωτα να μη ζητάς κι απλόχερα να δίνεις κι από τα πλούτη που αποκτάς, Αθάνατος θα γίνεις. Την κλήτευση μην αρνηθείς, στο φόβο μην ενδώσεις, χίλιες φορές κι αν σταυρωθείς, καμιά να μην προδώσεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Παπαρούνες | της Αθηνάς Ιωάννας Λειβαδάρα . Δίπλα στο ποτάμι κείτονται νεκρές κόκκινες σαν από αίμα πλασμένες στάζουν τα δάκρυα τους σιωπηλά τρεχούμενα νερά ελπιδοφόρα. Στο χώμα τα φτερά τους πεταλίζουν της αληθείας τη γύμνια φωνάζουν μαραίνοντας σιγά σιγά το χρώμα πάνω στα πληγωμένα πέταλά τους. Υψώνουν το βλέμμα στα ουράνια με μάτια βουρκωμένα κοιτάζοντας πένθιμα, όσους χαθήκανε παιδιά. ΠερήφαναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Το παράπονο τσ’ Ανθήλιας | της Ζωής Δικταίου Δειλινό, ώρα που το μελτέμι φυσά απαλά και οι κορδέλες της ψυχής τινάζονται ψηλά. Ό, τι είναι του τόπου, είναι και δικό σου. Παρακολουθείς την πτώση ενός φύλλου και τον χορό του, έτσι συμβαίνει και με κάθε ανάμνηση μέχρι να φτάσει ν’ αγγίξει την καρδιά σου. Στο Λασίθι δεν θα δυσκολευτείς ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Αφιερώματα, Έρευνα-Επιστήμη

Η ανακάλυψη του Δίσκου της Φαιστού πριν 114 χρόνια (1908) Εκατόν δέκα τέσσερα χρόνια πριν, ανακαλύφτηκε ένα από τα διασημότερα αρχαιολογικά ευρήματα. Ο Δίσκος της Φαιστού. Οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τον μυστηριώδη «Δίσκο της Φαιστού» από τότε που ανακαλύφθηκε ο πήλινος δίσκος 4.000 ετών την 3η Ιούλη 1908 από τον ιταλό αρχαιολόγο και ακαδημαϊκό Λουίτζι Περνιέ (Luigi Pernier –ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Απού κοπελομάθει δε γεροντοξεχνά | της Άννας Τακάκη Από κοπέλι ήτονε σβέρτη σε όλα κι αεικίνητη. Ποτέ δεν εκάθιζε σ’ ένα τόπο κι όλο σ’ ενέργεια ήθελε να βρίσκεται. Ήρεσέ τζη να διαρμίζει το σπίτι, ν’ ασπρίζει τοίχους και πεζούλια, μα πλια πολύ να γυρίζει όξω και ν’ ανεβοκατεβαίνει βουνά και φαραγγούλια και ν’ ανεμαζώνει του κόσμου και τση γηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Λογοτεχνία

Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο Έρνεστ Χέμινγουέι (Ernest Miller Hemingway) (21.7.1899 – 2.7.1961) [Αυτοβιογραφικό] «Εκείνη την περίοδο δεν είχαμε λεφτά για ν’ αγοράζουμε βιβλία. Δανειζόμουν βιβλία από τη δανειστική βιβλιοθήκη Σαίξπηρ και Σία, τη βιβλιοθήκη-βιβλιοπωλείο της Σίλβια Μπιτς, στον αριθμό 12 της οδού Οντεόν. Ήταν μια όαση χαράς πάνω σ’ εκείνο τον παγωμένο, ανεμόδαρτο δρόμο, με μια μεγάληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…