By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

H Κακομοιργιασμένη | της Άννας Τακάκη Καθώς φαίνεται δεν είχανε κάνει τη σπεράδα ντως οι Μοίρες τη βραδιά που γεννούσε η Κλιμεντίνα. Αντί για τις Μοίρες ίσα ίσα κείνη την ώρα επρόβαλε μια διακονιαρά, κακοντυμένη και κακοποδομένη και βαστούσε το λαδικό να της βάλουνε λάδι. Ντάκα ντουκ με την μπαστόνα της στην πόρτα την ώρα της γέννας. -Νοικοκοιραίοι, πούστε; ΣτάξετέΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Αυτό να το θυμάσαι | του Κοσμά Βασιλάκη Θα σου πω κάτι και θέλω να το θυμάσαι ότι και αν γίνει, μα μην τρομάξεις ναι; Κανείς δεν θα σε σώσει. Κανένας ήρωας και κανένας πρίγκιπας από της ιστορίες που άκουγες μικρός. Μόνος σου πρέπει να σωθείς έχοντας συντροφιά τα όνειρα σου. Να ξυπνήσεις και να φύγεις από την φυλακή πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Kύπρος… στο αδικαίωτο φως | της Ζωής Δικταίου [ας μην αφήνουμε να σκεπάζει η λήθη τις σελίδες της ιστορίας και της μνήμη μας.] Ογρή είναι ακόμη η γη απ’ τις θαλασσαρμύρες των ματιών κι από αίματα αθώων. Ογρή. Ανάβρυσμα στο χώμα ετούτο ο βαθύς καημός, ο σπαραγμός, οι θύμησες. Ο πόνος μέστωσε με τον καιρό μες στις καρδιές η πίκραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Στρατόπεδο Χαϊδαρίου | του Θέμου Κορνάρου Την πρώτη μέρα που κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, πήρα μέρος αμέσως στη ζωή της πολιτείας μας. Από το πρωινό προσκλητήριο κιόλας. Πρωταντικρύζω το τοπίο. Ένα πέταλο, κλειστό από τα δυτικά και το βοριά. Γδυμνά βουνά υψώνονται απότομα. Κάπου – κάπου ξεχωρίζεις μια λιανοστρατούλα να σε προσκαλεί, ποιος ξέρει σε ποιες ειρηνικές στάνες.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δείγμα γραφής από πέντε νέες ποιητικές συλλογές | γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης Η ποίηση τα τελευταία χρόνια αποτελεί μία από τις πιο υποτιμημένες τέχνες στη χώρα μας. Ελάχιστοι διαβάζουν ποίηση και ακόμα λιγότεροι την αναζητούν στα ράφια των βιβλιοπωλείων σε αντίθεση με τα έργα του πεζού λόγου. Οι αιτίες γι’ αυτό είναι αρκετές. Η κυριότερη αφορά την πολιτική των κρατικώνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Της πρώτης μου νιότης | του Μανώλη Χασάπη Τον πατέρα μου τον έλεγαν Γιώργο Χασάπη. Τον φωνάζανε και Χασαπάκη. Τη μητέρα μου την έλεγαν Σταματίνα. Ο πατέρας μου ήταν από την Κάλυμνο των Δωδεκανήσων και η μητέρα μου από τη Σάμο. Ημασταν μία πολύ φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας μου, ήταν μικροπωλητής, έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού, ήταν άνθρωπος του κρασιού,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Ώρα κινδύνου | του Θράσου Καστανάκη Ο Μανωλάκης, χλομός, με κάτι μάτια κατάμαυρα, με φρύδια κατάμαυρα, με την κεφαλή κουρεμένη, αλλά με κατάμαυρα τα μαλλάκια π’ αρχίζανε πάλι να φυτρώνουν, χλομός έτσι και κατάμαυρος ο Μανωλάκης, κάπου δώδεκα, κάπου δεκατριώ χρονώ, έσερνε το καροτσάκι του κι ανέβαινε τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό. Τριγύρω του ήτανε μεγάλη γαλήνη καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εκδηλώσεις

Τα «Αλικαρνάσσεια 2022» 20-24 Ιούλη στο γήπεδο Ηροδότου Προσηλωμένος στο στόχο του για τη διάσωση, διατήρηση και προβολή ηθών, εθίμων, παραδόσεων κι όλων των στοιχείων της πολιτιστικής μνήμης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Αλικαρνασσού «Αρτεμισία», διοργανώνει και προσφέρει βραδιές πλούσιες σε μουσικές περιπλανήσεις, με στοιχεία παράδοσης και προβολή της δημιουργίας των τμημάτων χορωδίας, ορχήστρας, χορευτικών και θεατρικού του συλλόφου. Όλα αυτάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα, Λογοτεχνία

Ο ανήθικος δρόμος του πολιτισμού | του Βασίλη Ραφαηλίδη Η ιστορία βαδίζει το δύσκολο δρόμο της, ερήμην της ηθικής. Βέβαια, η ηθική υπάρχει πάντα, αλλά μόνο για να ελέγχονται από την κοινωνία τα καταστροφικά ένστικτα Και ο άκρατος εγωισμός, μέσα από ένα πλέγμα απαγορεύσεων, που κατά κανόνα έχουν θεϊκή επικύρωση, ώστε να γίνονται, αν όχι περισσότερο πειστικές οι απαγορεύσεις, τουλάχιστονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…