Στη μάνα (το τελευταίο γράμμα) | της Άννας Τακάκη Σκεφτόμουνα μέρες πολλές να σου γράψω, μάνα, όπως παλιά, τότε που έφευγα από κοντά σου, έφηβη ακόμη. Θυμάσαι τα πρώτα μας γράμματα; Ήταν στο συρτάρι κάπου φυλαγμένα…δεν τα είδα πρόσφατα, τι έγιναν; Πέρασαν χρόνια από τότε, πολλά χρόνια, κι εσύ γέρασες μάνα μου…κι εγώ γερνώ κι όλοι μας γερνούμε… Ερχόμαστε, φεύγομε,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο ποιητής οφείλει ν’ αποφασίσει συνειδητά με ποιους θα πάει και ποιους θ’ αφήσει | του Παναγιώτη Μηλιώτη Δε θα μπορούσε να υπάρχει πιο εύστοχη ερώτηση από αυτή του Μπρεχτ: Γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους; Αυτή η διάσημη ερώτηση του μεγάλου μαρξιστή δημιουργού επανέρχεται πιο επίμονα σε εποχές όπου η αγριότητα των εκμεταλλευτών φτάνει στην κορύφωσή της. Ο Μπρεχτ έζησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
9 Μάη 1945 – η μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών | του Δανιήλ Τσιορμπατζή σχόλιο Ήταν 9 Μάη 1945. Ώρα 0:43 το πρωί. Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σικάγο – Ο ματωμένος Μάης του 1886. Ρεπορτάζ του Χοσέ Μαρτί Αποσπάσματα ενός χρονικού, που έγραψε ο μεγάλος επαναστάτης και ποιητής της Κούβας, Χοσέ Μαρτί (José Julián Martí Pérez, 28/1/1853–19/5/1895), για τα γεγονότα του ματωμένου Μάη του 1886, στο Σικάγο. Ο Χοσέ Μαρτί υπήρξε μια πολύπλευρη προσωπικότητα. Επαναστάτης και διανοούμενος, έδωσε και τη ζωή του στον αγώνα για την ανεξαρτησίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γιάννης Ρίτσος – «γέννα» της πρωτομαγιάς του 1909 (1/5/1909-11/11/1990) «Ο κόσμος, σου λέω, είναι όμορφος Ό,τι κι αν πεις, ό,τι κι αν κάνεις όμορφος Το μέλλον είναι σίγουρο αδελφέ μου. Ό,τι κι αν γίνει – σίγουρο. Δεν υπάρχουν πια αποσιωπητικά στη φωνή ή στη σιωπή μας. Όμορφος. Μπορείς να κάνεις πίσω τους τροχούς του ήλιου;». Ο Γιάννης Ρίτσος, ο άνθρωποςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρωτομαγιά με τη φωνή των ποιητών Πρωτομαγιά 1944 του Κώστα Βάρναλη Πέσε στα γόνατα, προσκύνα το πανάγιο χώμα με την ψυχή κατάκορφα στον ουρανό υψωμένη, όποιος και να σαι, όθε και να σαι κι ό,τι — άνθρωπος να σαι! Πιότερο, αν είσαι του λαού ξωμάχος, χερομάχος, φτωχόπαιδο, που αθέλητα σε βάλαν να καρφώσεις τον αδερφό σου αντίκρα σου — μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σύντομη αναδρομή στους γιορτασμούς της Εργατικής Πρωτομαγιάς! | του Θεματοφύλακα ιστορικής μνήμης Το τραγούδι του Εργάτη Εμείς είμαστε οι εργάτες, που με τον ιδρώτα μας ποτίζουμε τη γη για να γεννά καρπούς, λουλούδια, τ’ αγαθό του κόσμου ολόγυρά μας φτωχή, αλουλούδιαστη, άκαρπη μοναχά η εργατιά. Εμείς οι εργάτες είμαστε που με τον ιδρώτα μας ζυμώνουμε του κόσμου το ψωμί πιοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κόκκινα τριαντάφυλλα | του Ειρηναίου Μαράκη Είπες: «ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν» και τα χέρια σήκωσες να σου περάσουν χειροπέδες. Το επόμενο πρωί σ’ οδήγησαν στον τόπο του μαρτυρίου, μπροστά σε παράταξη οι εκτελεστές σου. Δεν φοβήθηκες ούτε στιγμή ευτυχισμένος που στις τελευταίες μέρες σου πρόλαβες, για λίγο ακόμα, να χαρείς τον πρωινό ήλιο τις μυρωδιές της άνοιξης τα γέλια των παιδιών. ΈπεσεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένα λουλούδι για την Πρωτομαγιά | της Εύης Κοντόρα Είναι ένα απλό, λευκό λουλούδι. Παλιότερα, πριν τα χαμηλά σπιτάκια αντικατασταθούν από μοντέρνες πολυκατοικίες, και πριν τα πολύχρωμα παρτέρια των αυτοσχέδιων κήπων δώσουν τη θέση τους στο προκάτ γρασίδι και τις αυστηρές συστοιχίες των ομοιόμορφα κλαδεμένων διακοσμητικών θάμνων, το λουλούδι αυτό δεν έλειπε από κανένα σχεδόν κήπο. Είναι το λευκάνθεμο, ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
