Τα ντολμαδόφυλλα και τα λοιπά γεγονότα | της Ιφιγένειας Μανουρά Τη μια εκείνη την άλλη εγώ, δεν μας βόλευε να πάμε για ντολμαδόφυλλα. Προχθές επιτέλους αποφασίσαμε εγώ με την αδελφή μου την Πανωραία να πάμε, να μαζώξουμε και να τα συντηρήσουμε, για να φτιάχνουμε ντολμαδάκια. Φτάνουμε στο αμπέλι της, αλλά ίντα ήτανε αυτό που αντικρίσαμε με την πρώτη ματιά!!! ΤόσουσάςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όλα του γάμου δύσκολα κι η νύφη αγαστρωμένη | της Άννας Τακάκη Γάμου χαρές είχανε στο σπίτι του Σπυρίδο και τση Θεοκλείας. Επαντρεύγανε τον Μιλτιάδη ντως, ένα γεροντοπαλίκαρο μέχρι οψές, απού η μια του μύριζε κι η άλλη του εβρώμιε. Τάξε, ιδιότροπος ήτονε και πολλά απαιτητικός με τσι γυναίκες, μα η μέλλουσα κερά ντου εκάτεχε να τονε βάλει στη «βράκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ασφυξία του Πλανήτη και η διάσειση | της Ιφιγένειας Μανουρά -Πώς ακριβώς χτυπήσατε και τι αισθάνεστε; -Χτύπησα γιατρέ στη ντουλάπα του σπιτιού μου και αισθάνομαι ζάλη και ναυτία. Με κοιτάζει με δυσπιστία και αφού στράφηκε στη νοσοκόμα τής λέει λίγο χαμηλόφωνα: -Βαρέθηκα να ακούω τις ίδιες δικαιολογίες. Και απευθυνόμενος προς εμένα: – Πρέπει να κάνετε καταγγελία. -Να κάνω καταγγελίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλληλεγγύη | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Στη μικρή και ασήμαντη ζωή μου δεν κατάφερα και πολλά… μονάχα τούτο: Ταυτίστηκα με τα παιδιά της άνοιξης, που, αργά ή γρήγορα, θα ρθει για τους πολλούς, θέλουν – δεν θέλουν, οι λίγοι. Αρμένισα στις σκοτεινές πτυχές του ΕΙΝΑΙ μου… Αμφισβήτησα για μια στιγμή, την πίστη στον Άνθρωπο και στην ανώτερη μορφή της ύλης: τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ακροβασία και αστάθεια | της Άννας Τακάκη Θα το έχεις διαπιστώσει, άνθρωπε. Ώρα την ώρα ακροβατείς σε απότομες διαβάσεις, νομίζοντας πως περπατάς ίσια και πατάς σταθερά. Όμως ταλαντεύεσαι να περάσεις ένα πέρασμα και μπορεί να μην πιστεύεις πως είναι το σώμα σου αυτό που παραπατεί. Ίσως γιατί μέχρι πρότινος είχες μεγάλη ευελιξία και δύναμη και γιατί ώρες ώρες από τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ένα ποτηράκι λικέρ τριαντάφυλλο | της Μαρίας Σταυρίδου Κυριακή του Πάσχα, η οικογένεια μαζεμένη, όλοι αγαπημένοι και φυσικά διατεθειμένοι να δώσουν και να πάρουν «αγάπη», καταναλώνοντας άφθονο αλκοόλ και γεμίζοντας μέχρι σκασμού το στομάχι με όλα τα κρέατα, που με ιδιαίτερη δυσκολία αρνήθηκαν να καταναλώσουν, για να κοντράρουν τη γειτόνισσα, που κάθε χρόνο κρατάει νηστεία σαράντα ολόκληρες μέρες. Όλοι μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αμαρτία | του Αντώνη Κουκλινού Ζωηρό κοπέλι το Μιχελιό… Τρίτο στη σειρά απού τα τέσσερα αδερφάκια ντου και μοναχογιός. Τροζαμένοι ούλοι, γιατί ήκαμε τα δυο πρώτα θηλυκά και απίς ήρθενε ο κανακάρης έστρωσε η γ’ όρεξη του κύρη ντου. Ήκαμε το γιο, και πετά απού τη χαρά ντου ο Κυργιάκος. Καλά ναι τα θηλυκά σ’ ένα σπίτι, μα τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στα Καμίνια | του Μιχάλη Στρατάκη Κάθε φορά που τα ζάλα της πεθυμιάς και της μνημοσύνης μου με σέρνουνε στα Καμίνια, στη φτωχογειτονιά των μικράτων μου και του βλασταρίσματος μου, περνώ κι από το δρόμο βορεινά της Αγίας Βαρβάρας, εκειά που θυμούμαι πως ήτανε ο φούρνος της κερά Νίκης. Κι ακόμη κι εδά, εξήντα χρόνους ύστερα, κάθε που πορπατώ εκείνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Να Αναστηθούμε… | του Γιώργου Χουρμουζιάδη Είπα, μέρα που είναι σήμερα, ν’ ασχοληθώ με το νόημα της Ανάστασης. Όχι με τη μεταφυσική του διάσταση, που προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα «γράμματα» της Εκκλησίας και οι αυτοσχέδιοι θεολόγοι της τηλεόρασης και του άμβωνα, ούτε με τη διάσταση των εικόνων και των κινήσεων, της αισθητικής και της αδιόρατης τρυφερότητας που αναδίδουν όλεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
