Το ριζικό | της Άννας Τακάκη Πολλές φορές άκουγα τη γιαγιά Αννίκα, στα παιδικά μου χρόνια, να μου διηγάται μια ιστορία για τη μοίρα. Έλεγε για μια γυναίκα που άλλαζε ρούχα και μορφή την ώρα που πλησίαζε κοντά της ο νέος ή η νέα και τους όριζε το ριζικό τους. Εδώ η λαϊκή σοφία θέλει να πει, πως ο πλούσιοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλιάκμονας | του Γιώργου Δ. Μπίμη Ένα φορτίο αβάσταχτης ζωής κυλά ανέμελα στον αθέριστο κάμπο αναζητώντας την αιώνια θάλασσα… ΄Αλς και άκμων, ο γιος που γέννησαν οι θεοί λίγο πριν ξημερώσει ο κόσμος! Αυτός που έμελλε να γητεύσει τις κορφές των γαλανών βουνών. Αυτός που επινόησε το πέρασμα του ζωογόνου νερού μέσα από τα λιβάδια, από τους γήλοφους και απόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κρήτη μου βιγλατόρισσα αφέντρα του πελάγου | της Ζωής Δικταίου Πετάξανε οι σταυραετοί ως τις ψηλές μαδάρες ανοίξανε οι καστρόπορτες οι κλειδαμπαρωμένες για να διαβούνε λεύτεροι οι σαραντάπηχοι άντρες. Γέμισε άστρα ο ουρανός, χιόνια ο Ψηλορείτης πως καμαρώνει η λυγερή η θαλασσοζωσμένη που είναι υφάντρα Του Έρωτα, της λεβεντιάς κεντήστρα. Ολόγιομο φεγγάρι μου μη λυπηθείς το ασήμι κι ασημοστόλισέ τηνε,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για την Παλαιστίνη – Κλεψύδρα | της Μαριλίζας Λούντζη . Για τις μέρες και τις ώρες που περνούν πονάω. Πιο πολύ γι’ αυτό που για να γίνει πρέπει να ναι τα πόδια μου βαθιά χωμένα μες τη γη. Το κεφάλι μου τρελά υψωμένο στον ουρανό. Το βλέμμα στ’ άστρα. Το κλειδί της πόρτας του αύριο στην τσέπη. Κυρίως θέλει εμένα ένα φτωχό παλιάτσο τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η σχετικότητα του χρόνου… μέσα μας! (Ο μικροαστός μέσα μας) Πώς εξηγείται η ροπή προς μια μυθική, ψευδή και εσφαλμένη αντίληψη της πραγματικότητας; Η εμπειρία και η Ιστορία έχουν δείξει, ότι η πρώτη κύρια αιτία, είναι η θεμελιώδης ασυγχρονία της συνείδησης πολλών ανθρώπων με τους καιρούς που ζουν και τις εξελίξεις μέσα τους… Δε ζουν όλοι οι άνθρωποι στο ίδιοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Για τον πόλεμο στην Ουκρανία | της Μαριλίζας Λούντζη . Τον τελευταίο καιρό σηκώνεις το κεφάλι στον ουρανό μονάχα αν είναι να προσευχηθείς ή να τσουγκρίσεις με τα θεία. Τίποτα αληθινό πια δε σε συγκινεί, μόνο κενό. Μόνο κενό και τίποτα. Από δω και μπρος, μια λέξη σε λιμνάζοντα νερά η εικόνα αυτού του κόσμου. *** Θα σκίσω λοιπόν τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το στίγμα | του Φώτη Αγγουλέ [Σ` έναν νεαρό φασίστα που βρέθηκε σκοτωμένος, πάνω σε μια Ρούσσικη χιονισμένη στέππα] Και μέσ’ στα χιόνια, θησαυρούς το άρπαγο μάτι βλέπει; ξανθέ φονιά, τι σ` έφερε σ` αυτήν εδώ τη στεππη; Μέσα στη νύχτα, φονικό ποιανού έστηνες καρτέρι; Ποιος σ` έβλαψε τόσο μακριά; Ποιόν ξέρεις; Ποιος σε ξέρει, εδώ που χρόνια εμόχθησεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αφιέρωμα στην Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας | Η μάνα στην ποίηση Η 2η Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, όταν η Αμερικανίδα κοινωνική ακτιβίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας. Η γιορτήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
«Ρόδο μου κόκκινο» είναι ο τίτλος της καινούριας δουλειάς της Σολίστριας κλασσικής κιθάρας Εύας Φάμπα Σε μια εποχή γενικευμένης κρίσης που μαστίζει όλα τα επίπεδα της κοινωνικής μας ζωής, με τους ποιητές πάντα στην εξορία, η Εύα Φάμπα με την καινούρια της δουλειά προσπαθεί να δώσει μια νέα ώθηση στο ποιοτικό, Ελληνικό τραγούδι, σ’ αυτό που διαπνέεται σαφώς από ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
