Δύο ερωτικά | του Γιώργου Μπίμη . Ο Θείος Έρωτας Το τέλος γίνεται αρχή κι αίσθημα βλογημένο, στην ασημένια τη βροχή, στο φως το ξαναμμένο. Στον έρωτα να μη ζητάς κι απλόχερα να δίνεις κι από τα πλούτη που αποκτάς, Αθάνατος θα γίνεις. Την κλήτευση μην αρνηθείς, στο φόβο μην ενδώσεις, χίλιες φορές κι αν σταυρωθείς, καμιά να μην προδώσεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παπαρούνες | της Αθηνάς Ιωάννας Λειβαδάρα . Δίπλα στο ποτάμι κείτονται νεκρές κόκκινες σαν από αίμα πλασμένες στάζουν τα δάκρυα τους σιωπηλά τρεχούμενα νερά ελπιδοφόρα. Στο χώμα τα φτερά τους πεταλίζουν της αληθείας τη γύμνια φωνάζουν μαραίνοντας σιγά σιγά το χρώμα πάνω στα πληγωμένα πέταλά τους. Υψώνουν το βλέμμα στα ουράνια με μάτια βουρκωμένα κοιτάζοντας πένθιμα, όσους χαθήκανε παιδιά. ΠερήφαναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η οργή είναι η αρχή | του Τάκη Βαρελά . Πόσες πηγές στέρεψαν στα χρόνια της χολέρας; Πόσα μάτια στέγνωσαν σαν τα δάκρυα αρνήθηκαν να κυλίσουν. Το άδικο δεν έχει τελειωμό! Πόσα ποτάμια δεν έφτασαν ποτέ στη θάλασσα; Τα νερά τους, τα ρούφηξε η έρημος. Πόσα βλαστάρια κάηκαν στην πέτρα και πόσα ακόμη κρεμάστηκαν στους φράχτες των συνόρων; Σύγχρονα σαρκωμεναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σημεία των καιρών… | του Αντώνη Κουκλινού . Το μέλλον είναι σήμερο, σαν το τροχό τση τύχης, να βρείς δουλειά, να παντρευτείς, στσι χίλιες θα πετύχεις. Και που κοντώ θα βρείς δουλειά, τη σήμερον ημέρα, που σε κακοπλερώνουνε και δε ντα βγάνεις πέρα. Μα πάλι και να κάθεσαι και να κοπροσκυλιάζεις, θα πάει τζάμπα η ζωή, το χρόνο να ξοδιάζεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η αναφορά μου στον Νίκο Καζαντζάκη | της Άννας Τακάκη . ΔΩΣΕ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ σου το σκήπτρο το ιερό και μίλα με τα πατρογονικά σου λόγια. Οι λέξεις είναι πνεύματα, πολλά πνεύματα που αιωρούνται γύρω σου και εκλιπαρούν τη γέννησή τους. Οι λέξεις είναι τα σαθρά κύτταρα των προγόνων σου που λαχταρούν τη νέα ζωή. Ο λόγος σου είναι οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Σωτηρία μας | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Γλυκό ψωμί ζυμώνουμε στης θάλασσας την αγκαλιά κι ύστερα μοιραζόμαστε τ’ αγώνα τα φιλιά. Πικρή ζωή, μουντή χαρά αίμα στο μνήμα στάζει. Το χρέος μας το κάναμε: Ποια μάνα αναστενάζει; Γλυκιά ζωή σε φάγαμε στο χώμα, σε πλατείες σαν το κεράκι λιώσαμε σόλες σ’ αφετηρίες. Πικρή ζωή στα σύρματα σε δρόμους κι ανηφόρες,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τσε Γκεβάρα | Γιώργος Μπίμης – Εύα Φάμπα – Παρασκευάς Θεοδωράκης . ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ Στα μάτια σου γεννήθηκε της λευτεριάς το βλέμμα Κι ένας θυμός για τ’ άδικο, το ξοδεμένο αίμα Νιάτα στο κύμα κι άνεμος τα ζωντανά σου στήθια Κάμπος που θάλλει ο έρωτας, Χώμα που ανθεί η αλήθεια. Στον παιδεμένο σου λαό το κήρυγμά σου μπόρα Φτάνει στηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η θάλασσα μέσα μου | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Μαζί σου ταξίδεψα σε κόσμους άγνωστους και σκοτεινούς. Σε κόσμους ποθητούς κι ονειρεμένους. Δεν ονειρεύτηκα, είναι η αλήθεια, μακριά. Ούτε φαντάστηκα τους σπόρους του έρωτά μας. Ίσως, λέω, ίσως δεν μου πρόσφερες ποτέ συναισθηματική ασφάλεια. Δεν μου ‘δωσες τη σιγουριά που τόσο πεθυμούσα. Φοβόσουν, είναι η αλήθεια, τη θάλασσα. Γεύτηκες λίγοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τέσσερα ποιήματα του Μενέλαου Λουντέμη [Απὸ τὴ συλλογή: «Κάτω Ἀπὸ Τὰ Κάστρα Τῆς Ἐλπίδας»] . Ἐρωτικὸ κάλεσμα Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια. Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές. Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες. Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος. Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά. Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
