By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου | του Διογένη Σινωπέα Σαν σήμερα, 11 Αυγούστου 2020, έφυγε από τον κόσμο ο Ντίνος Χριστιανόπουλος, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Πίσω από το καλλιτεχνικό του όνομα, στην πραγματικότητα βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης. Είναι ποιητής, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, ερευνητής, εκδότης και βιβλιοκριτικός. Γεννήθηκε και πέθανε στη Θεσσαλονίκη, 20 Μαρτίου 1931 – Θεσσαλονίκη, 11 ΑυγούστουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δωμάτιο πανικού | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Στο δωμάτιο κλεισμένη, σε συνθήκες πανικού και ρωτώ ποια είναι αιτία, ποια η ρίζα του κακού; Μα απόκριση καμία δεν επήρα απ’ τη ζωή, που όσο την ανακατεύω, τόσο γίνεται θολή. Δυο τσιγάρα ανάβω, το ‘να πίσω απ’ τα’ άλλο, και αναζητώ το φταίχτη, της ζωής το μαύρο παίχτη. Κι όσο κυλάει ο χρόνοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο Προλετάριος θεός και η Ελευθερία | του Τάκη Βαρελά Αφόρητος ο καιρός. Καύσωνας! Είναι η εποχή του κίτρινου. Είναι η εποχή που αποχαιρετούν οι χυμοί της Άνοιξης, τον επάνω κόσμο, σαν γίνονται τα κορμιά τους, αχυρένιο χρυσαφί στρώμα και άλλοτε λίπασμα στο χώμα. Το κίτρινο έχει και πάλι τη γιορτή του, μα σαν γυμνώθηκε ο ήλιος, τα ζεστά αρμονικάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μενέλαος Λουντέμης – Ποιήματα Ἐρωτικὸ κάλεσμα Ἔλα κοντά μου, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Τὶς φωτιὲς τὶς σβήνουν τὰ ποτάμια. Τὶς πνίγουν οἱ νεροποντές. Τὶς κυνηγοῦν οἱ βοριάδες. Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ἡ φωτιά. Ἔλα κοντά μου δὲν εἶμαι ἄνεμος. Τοὺς ἄνεμους τοὺς κόβουν τὰ βουνά. Τοὺς βουβαίνουν τὰ λιοπύρια. Τοὺς σαρώνουν οἱ κατακλυσμοί. Δὲν εἶμαι, δὲν εἶμαι ὁ ἄνεμος. ἘγὼΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Το καραβάνι των τρελών | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Άλλοτε το καραβάνι των ταξιδευτών σωτηρία ήταν για τον άνθρωπο. Παράλληλα όμως χαράζονταν και ο δρόμος του μεταξιού… Σήμερα και οι δύο δρόμοι σπέρνουν θάνατο κι έχουν οσμή σάπιας σάρκας. Τα όρνια ακόνιζαν από καιρό τα νύχια και το ράμφος τους. Μα υπάρχουν και τα καραβάνια των τρελών κι ονειροπόλων, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Να ζήσεις ναυτικίνα μου! | της Άννας Τακάκη Αγέρας στα λευκά πανιά, στην πλώρη κρίνα θαλασσιά, στην πρύμη ρόδα κάτασπρα και στο κορμί μπερμπάντισσα. Χειμώνας τρίζει τη στεριά, άνοιξη χρίζει τα νερά κι η σκούνα τριαντάφυλλο στης κοπελιάς το μάγουλο. Γιαμόλα κοριτσόπουλο, γιαλέσα λεύτερο πουλί. Κράτα κουπί με το νοτιά, εξάντα ήλιο κι ουρανό, να βγεις στης Κρήτης το νησίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο Αύγουστος στην ελληνική ποίηση Ο Αύγουστος, του Οδυσσέα Ελύτη Ο Αύγουστος ελούζονταν λούζοντας την αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σένανε ορκιζόμαστε πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε. Ο Αύγουστος ελούζονταν λούζοντας την αστροφεγγιά κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά. Απ’ την ΠαρθένοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Τα γεραθιά…. | του Αντώνη Κουκλινού Απου δε ν’ έχει να ξυστεί, καλιά ντου να προσέχει, στα ύστερά ντου ο άθρωπος, πολλές ανάγκες έχει. Η δύναμη ντου χάνεται, στα γεραθιά οντε φτάνει, και θέλει μπαμπαρόλιασμα, πάπλωμα και γιοργάνι. Μη ντου χτυπομουρίζουνε, μάνιτες δε σηκώνει, αδέ γροικά κ’ αδέ θωρεί, γιατί το νε σκοτώνει. Το φαϊτό ντου το ζεστό, απάνω στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ταξίδια και ναυάγια | του Τάκη Βαρελά . Είδες πως κυλάει η μέρα! Δυο καλάμια ανέβηκε ο ήλιος, λένε στα καμποχώρια! Καίγομαι και ταξιδεύω! Καπετάνιος, μηχανικός ή ναύτης, δεν έχει και σημασία. Ένα μπάρκο, ένα καράβι και ένας καιρός καραβοκύρης και πλοηγός. Σήκωσα την άγκυρα, έλυσα τον κάβο και χάραξα πορεία. Να ξέρεις, μου είπαν, πως στη θάλασσα, κατά πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…