Εδώ ναυάγησε η ζωή | του Τάκη Βαρελά Πάει καιρός τώρα που η θάλασσα έχασε το χρώμα της. Ανεμική και κίτρινη, την είδα να σέρνεται στα βότσαλα, ανήμπορη και ασάλευτη, λες και δεν είχε μήτε ανάσα και φωνή, μιας και το κύμα άνεβρο, έσβησε και αυτό στην ανημποριά της. Γαλήνια η θάλασσα είπαν. Καιρός για ταξίδια. Και όμως οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο καραγκιόζης | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη Άσπρο πανί με φώτα από πίσω και η αυλαία ανοίγει και ξυπνά. Νύχτα που θέλησα βαθιά να σ’ αγαπήσω μα ο χρόνος φεύγει, πίσω δεν γυρνά. Ο Καραγκιόζης βγαίνει στη σκηνή, όλο χαμόγελο – ρωγμή στην αδικία, σκορπά μια ιδέα πανανθρώπινη: Ρε, λες να ζήσουμε τ’ όνειρο στην πορεία; Μια φασολάδα και δυο τρειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στο φως του κεριού να ξορκίσω την απουσία σου | της Ζωής Δικταίου Μουδιασμένες οι μέρες κι ο φόβος, μαργαριτάρι κρεμασμένο στο λαιμό. Άγριος καιρός η σκέψη σου με ξεγελούν οι σκιές νιώθω μόνο την ομίχλη και τα σύννεφα εκείνα, που κουβαλούν τη βροχή. Συλλαβίζω στην ψυχή πετρωμένα φεγγάρια της νύχτας στις όχθες του ονείρου γλιστράς και χάνεσαι λεηλατήσαμε τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πριν 134 χρόνια γεννήθηκε ο λυρικός Ναπολέων Λαπαθιώτης Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτώβρη 1888 – 7 Γενάρη 1944) εμφανίστηκε στα γράμματα πολύ νωρίς. Η ποίησή του είναι παραδοσιακή και ξεχωρίζει για τη μελαγχολική της διάθεση και την έντονη μουσικότητά της. Ο Λαπαθιώτης ήταν ένας τύπος μποέμ της εποχής του, πολλές φορές αυτοσαρκαστικός και πεσιμιστής. Ο πόλεμος του ’40 τον βρίσκειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Υπερασπίζοντας το λύκο από τα πρόβατα | του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ . Mήπως θα φάει τo γεράκι μημελησμόνει; τι ζητάτε από το τσακάλι, ν’ αλλάξει δέρμα, κι απ’ τον λύκο; μήπως να ξεριζώσει μοναχός τα δόντια του; τι δε σας πάει με τις πολιτικές δονήσεις και τους πάπες, και τι κοιτάτε έτσι χαζά στην ψευδολόγα οθόνη; λοιπόν ποιός ράβει στουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μέρες καλοκαιρινές | της Άννας Τακάκη . Αγάπησα τη θάλασσα του καλοκαιριού, την καυτή άμμο, το τραγανό της βότσαλο, να γαργαλά τα γυμνά μου πόδια. Αγάπησα τον ήλιο του Ιούλη, τις μέρες τις ζεστές και τις έναστρες υγρές νύχτες. Αγάπησα τ’ ανοιχτά παράθυρα με το φεγγάρι στη θάλασσα, με το φεγγάρι στον κήπο και τις Αυγουστιάτικες φεγγαροβραδιές. Αγάπησα το ξέφρενοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ποίηση για την αντίσταση του ελληνικού λαού Κι επειδή σίμωνε η μέρα που το έθνος είχε συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την έξοδο [Οδυσσέας Ελύτης, «Η Μεγάλη Έξοδος» από το «Άξιον εστί»] Από τις γειτονιές του κόσμου | του Γιάννη Ρίτσου «(…) «προσοχή, προσοχή, σας μιλάει το ΕΑΜ», «προσοχή, προσοχή, σας μιλάειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Περιμένοντας τα παιδιά | του Γιώργου Ηρακλέους Θεματικός πυρήνας του ποιήματος, αυτοί που μένουν στο σκοτάδι της αδράνειας, περιμένοντας από τους άλλους τη λύτρωση Μοναδική μου συντροφιά αυτό το μαραμένο λουλούδι και το ρολόι στο χέρι με τους μαύρους δείχτες, γύρω μου σκοτεινά δωμάτια περιμένουν ν’ ανοίξει κάποιος τα κλειστά παράθυρα στο φως. Η ζωή, τεντωμένο σχοινί, έξω, πάλλευκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξεπλένοντας τη ζωή από τις στάχτες του χτες | της Ζωής Δικταίου Νυχτώνει, ανασαίνω την άνοιξη λαίμαργα, κάτω από σκονισμένα φτερά η ψυχή σφίγγεται περισσότερο άλλοτε βουβά στη σιωπή κι άλλοτε στη μάχη με το χάος τού νου. Γέμισαν λεμονανθούς τα κλαδιά το άρωμα ερεθίζει τις αισθήσεις όπως τότε, τρομακτικά ήρεμη εγωιστικά μόνη αναγνωρίζοντας τη φυσική ευθύνη στη συνάντηση μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
